Hfd 9 - Fight with the voice

De volgende ochtend sta ik om half 7 op, vroeg, maar het maakt niet uit. Ik loop snel naar beneden en maak mijn ‘ik heb al gegeten’ truc klaar.
Daarna loop ik naar boven en pak ik uit mijn kast een weegschaal.
Mijn buik rommelt van de zenuwen, en ook van de honger, maar ik moet volhouden. Ik ga op de weegschaal staan en kijk angstig. Ineens slaak ik een klein gilletje. Afgevallen! Niet heel weinig ook. Goed gedaan, maar het is niet genoeg..
Snel kleed ik me aan en dan loop ik naar de badkamer. Daar doe ik mijn haar en mijn make-up goed. Een uur later zit ik op de fiets, op weg naar school.
Op school aangekomen hangt er binnen in de hal een groot doek. ‘Songfestival!’ staat er met grote letters opgeschreven. Yana wijst er enthousiast naar. ‘Rose! Je moet meedoen!’ zegt ze vrolijk. Ik lach. ‘Waarvoor? Als clown?’
Haar blik veranderd. ‘Nee, doe nou eens een keer niet zo negatief over jezelf.. Je kan supergoed zingen!’ zegt ze. Ik glimlach en loop door naar mijn kluisje. Yana komt achter me aan gelopen en ploft naast me neer op de grond bij haar eigen kluisje. Ik grinnik en ga op mijn knieën zitten om boeken uit mijn tas te halen.
‘Wil je alsjeblieft meedoen? Voor mij?’ vraagt Yana, met een slijmerig, lief gezicht. ‘Yana!’ roep ik lachend, als ze probeert heel schattig te kijken. Ineens staat ze op en slaat haar kluisje dicht. ‘Ik heb al een idee.’ en ze loopt geheimzinnig weg, waarschijnlijk naar Emma’s kluisje. Emma is ook een vriendin van ons, we spreken haar niet zo vaak, alleen soms in de klas. Sinds ze omgaat met Rachel is ze wat veranderd, ze achtervolgt haar als een mak schaap.
Ik pak snel mijn broodtrommel en gooi mijn boterhammen in de prullenbak die naast me staat. Een tijdje later als de bel gaat, kom ik Yana en Emma tegen op weg naar onze klas. Yana duwt me een briefje in mijn hand.

Gefeliciteerd! Je doet mee aan de audities van het songfestival.

Die zin valt me als eerste op. Geshockeerd kijk ik Yana aan. ‘Yana, mens, wat heb je gedaan?!’ zeg ik. Ik voel mijn lichaam trillen van de zenuwen. ‘Ik heb je opgegeven, net.’ antwoordt Yana grijnzend. Ik kijk naar de rest van het briefje, dat er binnenkort brieven in de klas worden rondgebracht met de informatie waar je auditie moet doen, en wanneer. Het dringt niet in me door, songfestival. Zingen. Als ik doorga zien honderden mensen mij zingen! Ineens kijk ik naar mijn lichaam. Nee, dit kan niet. Dit wil ik niet in dit dikke lichaam..!