#96. - HOOFDSTUK 9
Vraag niet hoe het met me gaat, want ik weet het zelf niet. Volgens mij is mijn humeur nog altijd zo wisselvallig als het weer hier -.-' en dat allemaal door verliefdheid..
Anyway.. toch nog een kort stukje voor jullie.. Waarschijnlijk zijn julie allang vergeten wie ik ben of over wat dit verhaal ook alweer ging, maargoed 8D.
Mijn armen klemden zich om mijn middel. Het leek alsof ze mijn lichaam bij elkaar probeerden te houden, figuurlijk dan wel. Vanbinnen voelde het alsof mijn lichaam verscheurd werd. Ik wilde kreunen van de pijn, maar ik wist dat het niet mogelijk was. Ik hoorde Bill’s regelmatige ademhaling naast me. Ik trok mijn knieën hoger op en dwong mijn lichaam een soort van foetushouding aan te nemen. Mijn handen waren vuisten geworden. Ik nam al drie maanden medicijnen. Na wat extra onderzoeken was het toch duidelijk geworden dat ik HIV heb en nog steeds geen aids. Hoewel de dokter ervoor vreesde dat het niet lang meer zou duren. Vandaar deze zware medicatie om het nog zo lang mogelijk tegen te houden. Natuurlijk hoorden daar deze nevenwerkingen bij. De laatste tijd werden ze alleen maar erger en erger. Ik wist zelf niet goed of ik het nog wel normaal moest vinden. Hoofdpijn en misselijkheid, daar kon ik nog inkomen, maar deze inwendige pijn die aanvoelde alsof ik verscheurd werd was er me teveel aan. Als dit zo door zou gaan zou ik meer medicijnen gaan uitkotsen dan dat ik werkelijk in mijn maag hield. Ik kromde mijn tenen toen ik weer een verschrikkelijke steek in mijn maag aanvoelde komen. Het zweet brak mij uit. Ik moest hier weg, voordat ik mezelf of Bill nog iets aandeed.
Ik verbeet de pijn die ik voelde toen ik rechtop ging zitten. Een tijdlang bleef ik naar zijn gezicht staren. Ik kon er nog steeds niet bij hoe ik dit mezelf en vooral hem kon aandoen. Zijn gezicht straalde liefde uit. Liefde die ik ooit kapot zou gaan maken. Ik was er nog steeds verbaasd van dat hij nog steeds niets opgemerkt had, geen enkel pillendoosje gevonden had. Hij geloofde ieder smoesje van me. Hij vertrouwde me blindelings en ik loog hem voor. Ik haatte nachten zoals deze. Op mijn blote voeten wandelde ik zo snel mogelijk de kamer uit. Ik haalde het nog net op tijd. Met vermoeide ogen staarde ik naar het opgehoeste bloed. Iets zei me dat dit het begin van het einde was, maar ik weigerde dat te geloven.
Reageer (7)
Verder!
1 decennium geledenDie laatste zin is zo hardverscheurend dat je me plotsklaps stil hebt weten te krijgen. Ik vind dit zo'n verschrikkelijk mooi verhaal, ik snap ook niet hoe je denkt dat ik het had kunnen vergeten. Het verbaasde me inderdaad enigszins toen ik weer een melding kreeg, maar een verhaallijn als dit kan ik toch niet snel vergeten. Ik vind het fijn dat het nu weer doorgaat, maar toch... Het blijft zo zielig, ergens ben ik telkens benieuwd naar het einde, terwijl ik toch weet hoe het dan zal gaan. Dit is niet bepaald een sprookje, en er staat ze ook geen sprookjesachtig einde te wachten, zeker? Ik vind het zo vreselijk. Oh my God, ik wilde dat er iets voor uitgevonden werd voordat die ziekte hen beiden kapot zou maken.
.
1 decennium geledenIk weet gewoon niet goed wat te zeggen. Alleen dat dit een kutmooi verhaal is dat de tranen in mijn ogen brengt.
<3
Ik hoop trouwens dat het snel beter met je gaat, want ik vind het niet leuk dat jij je zo kut voelt
Snel verder!
1 decennium geledenx
Geweldige story, echt! je mag hier zo zwaar niet mee stoppen en je moet snel verder 'cause I'm addicted!
1 decennium geledenEn ik vind dat Bill het moet weten.. omg die gaat er zo niet goed van zijn ö
Weer geweldig! Ik kan niets anders zeggen. (:
1 decennium geledenIk wou dat ik langer kon reageren, maar ik vertrek morgen - dus eigenlijk vandaag - naar Barcelona. En m'n beste vriendin mag nog eens mee ook! Maar ik weet dus niet of ik dan tijd zal hebben om nog te reageren. Ik hoop dat ik een gaatje kan vinden! Maar ik moet morgen dus vrij vroeg op, dus ik laat het hierbij.
Ik vlieg donderdagmiddag weer terug. Heb jij nu ook vakantie? En ga je dan nog weg?
Ik snap dat je zo'n tijd afwezig bent geweest, ik zelf ook, om 20 verschillende redenen. Maar je moet me maar is een keer meer over die liefde van je vertellen, als je dat wilt. (:
XOXO