I'm sorry for your pain,
I'm sorry for your tears
for all the little things I didn't know,
I'm sorry for the thing I didn't say
...But what i still do,
I'm still loving you.

Ik sta voor een groot, wit huis. Ik herken het ergens van, maar ik weet niet waarvan. Mijn hand gaat vanzelf naar de deurbel, en bijna gelijk gaat de deur open. Als ik zie wie er staat, moet ik huilen. ‘Oma! Oma bent u hier echt..?’ snik ik. Oma is al een paar jaar dood, dat weet ik, dat weet iedereen. Waarom staat ze hier dan voor me? ‘Ik heb u zo gemist..’
Oma kijkt me glazig aan, met haar blauwgrijze ogen die normaal zo helder staan. Ze zwijgt, en tilt ineens haar hand op. Ik doe hetzelfde, en we raken elkaars handen aan. Dan hoor ik een irritant geluid ertussendoor, en voor ik kan beseffen wat het is, word mijn beeld zwart en kom ik weer aan bij de realiteit. Ik doe mijn ogen open en kijk weer tegen de witte muur aan. Leef ik nog?
Ik sta langzaam op uit mijn bed, voel weer een steek in mijn hart, en weet dan zeker dat ik echt leef. Ik ren naar beneden. ‘Mama! Ik leef nog!’ roep ik enthousiast. Mama komt de keuken binnenlopen, ze kijkt verbaasd. ‘Nou nou, dacht je dan dat je dood ging?’
Ik zwijg even. ‘Nee, just a joke.’ mompel ik. Ik pak snel een cracker met kaas, prop het in mijn mond en loop weer terug naar boven om me aan te kleden.

Als ik op de fiets zit naar school begin ik na te denken, waarom zag ik oma? Ik voelde haar aanraking echt.. Wat wilde ze me vertellen?
Yana houdt me gelukkig uit mijn gedachte, anders zal ik slechte gedachtes hebben gekregen. Ze praat weer druk over jongens, ik knik af en toe. In de pauze vraagt Yana me of ik wiskunde een keer kan uitleggen. We lopen naar buiten, gaan zitten in de zon en zetten onze zware tassen neer. Ze pakt haar boek en slaat hem open. Terwijl ik alles nog een keer uitleg komt Rowan aanlopen. ‘WORM!’ roept hij, kwaadaardig lachend. Voordat we om kunnen kijken gooit hij iets naar ons toe. Het valt in Yana’s boek, ik kijk. ‘Een worm!’ gil ik. Yana smijt haar boek op de grond en rent weg. Ik kijk Rowan boos aan. ‘Wat doe jij, man.’ Ik pak het boek op en zoek de bladzijde waar de nu dode worm in zit, samengeperst met vloeistof van een worm, plas ofzo. Mijn mobiel trilt.

1 nieuw bericht – Onbekend – 10:12
Meisje, meisje, meisje toch. Ben je nu ook al wormtariër. Eet het op, zitten veel vitamientjes in. X BM

Yana komt weer teruglopen en probeert het sms’je te lezen. ‘Van wie is het?’ vraagt ze als ik mijn geschrokken gezicht zie. ‘Wat gaat jou dat aan?!’ zeg ik boos. Ik kijk Yana angstig aan. ‘Sorry, Yana! Ik bedoelde het niet zo..’
Ze kijkt boos, en loopt zonder iets te zeggen weg. Waarom zeg ik dat soort dingen ineens?

1 nieuw bericht – Onbekend – 10:16
If you don’t listen to me, people would hate you..

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen