Gehaast ren ik de trappen af van het appartementencomplex en open de auto wanneer ik er bijna ben. Met drie korte piepjes geeft het aan dat de deuren open zijn. Snel neemt ik plaats en steek de sleutel in het contactslot. Alles snel. Met veel gas scheur ik de straten uit op weg naar mijn college. Ja, ik was te laat.

'Verdomme! Schiet toch eens op ouwe barrel!' Scheld ik op de rijder voor mij. Wild zit ik te gebaren wanneer ik rechts inhaal en trap opnieuw plankgas in. Alles snel, zoveel dingen overbodig. Mijn ogen vallen op het klokje die mijn Cuore had. Vijf voor acht. Meteen laat ik het gas wat los en haal opgelucht adem. Ik zou nog op tijd komen.


Met rustig passen loop ik het college binnen en groet een paar bekenden. 'Heb je weer gestrest vanochtend?' Hoor ik een grinnikende stem en kijk naar rechts waar ik Maria zie. Met een zucht knik en loop met haar de wc's binnen. In de spiegel zie ik de nu wel bekende vlekken, stressvlekken. 'Je moet er echt eens iets aan gaan doen hoor, Amilia.' 'Wat? Aan die stressvlekken?' 'Nee, doos. Aan je stressen, zet je wekker goed, ga op tijd naar be-.' Ik geef Maria een nutte blik via de spiegel terwijl ik mijn haar perfectioneer en nog even naar de vlekken kijk. 'Dat doe ik allemaal, stress zit gewoon in mijn lichaam. Misschien komt het wel vanwege het geld.' zucht ik en loop met Maria weer de aula in. 'Geld?' Ik merk de verbazing op in haar stem en knik. 'Ik verdien nu niet meer genoeg, ik moet meer belasting betalen over mijn appartement. Echt ik moet mijn ouders eens goed bedanken voor die Daihatsu Cuore, het is zo fijn dat die belasting vrij is!' Maria grinnikt en zwaait naar het groepje waar we haast altijd bij zitten.

Reageer (1)

  • Nikki4ever

    Het klinkt goed, snel verder lezen dan maar...

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen