015 - No More Shopping Alice! My Feet Hurt!

"Lydia!" riep Alice's hoge stem toen ik de woonkamer van de Cullens in kwam lopen.
"Alice!" riep ik terug en ik vloog, letterlijk, in haar armen en omhelsde haar. Toen ze me losliet klapte ik mijn vleugels weer in.
"Wij gaan het vandaag zó leuk hebben!" riep ze en ze sprong op en neer. Een glimlach verscheen op mijn gezicht, dat kon ook niet anders want Alice was altijd helemaal blij.
"Waar is de rest?" vroeg ik terwijl ik verbaasd om me heen keek.
"Bedoel je niet, waar is Edward?" zei Alice met een wenkbrauwwiebel. Mijn wangen voelde gelijk een heel stuk warmer aan en ik keek naar beneden.
"Maakt niets uit meid, iedereen hier weet al dat jullie helemaal in love zijn." zei Alice, "En ik had het allang zien aankomen hoor." voegde ze knipogend eraan toe. Het was pas drie dagen geleden dat ik tegen Edward had gezegd dat ik van hem hield en sindsdien waren we onafscheidelijk geworden. De nachten dat ik moest slapen bleef hij altijd naast me liggen en de nachten zonder slaap bracht ik altijd door bij de Cullens.
"Maar, waar gaan we eigenlijk heen?" vroeg ik terwijl we naar de garage liepen.
"Ik dacht eraan om naar Seattle te gaan? Mee eens?" vroeg ze terwijl ze haar gele Porsche van het slot liet gaan. Ik stapte in de passagiersstoel en liet me erin zakken. Deze stoelen waren echt comfortabel, maar dat moest ook wel voor het geld dat je moest betalen. Mijn vervoersmiddel zou overmorgen aankomen, dus kon ik er mee naar school en hoefde ik niet meer met Lucille mee te rijden.
"Is goed, ik ken het hier toch niet, dus surprise me." zei ik lachend. Alice startte de motor en we reden weg.

Drie uur later plofte we binnen neer in een knus café, aan de wanden hingen verschillende posters van allerlei oude bands en zangers, er was bar aan de rechterkant, achterin een pooltafel en het oude bruine laminaat kraakte elke keer als mijn nieuwe zwarte enkellaarsjes ze raakte. Alice en ik kozen een tafeltje links achterin en ik liet me moe in de oude stoel vallen.
"Alice, ik ben echt...kapot!" zei ik terwijl ik alle tassen, een stuk of twintig, op een andere stoel liet vallen. Alice nam plaats tegenover mij en liet haar tassen, een stuk of dertig, ook op stoel vallen.
"En ik dacht nog wel dat elfjes ook een goede conditie hadden?" vroeg Alice terwijl ze de barman wenkte.
"Ja, maar niet als ze drie uur non-stop winkel in winkel, pashokje in, pashokje moeten." zei ik lachend. De barman kwam naar ons toe en ik bestelde een cappuccino en Alice een cola.
"Nouja, we hebben in ieder geval veel kleding." zei Alice lachend.
"Echt wel, mijn hele garderobe is nu helemaal compleet!" zei ik terwijl ik een slokje nam van mijn cappuccino.
"Maar, we gaan zo meteen toch nog wel verder hè?" vroeg ze. Ik liet een zucht ontsnappen.
"Nee! Ik kan niet meer, ga jij maar lekker. Dan ga wel op zoek naar een boekenwinkel ofzo. Mijn voorraad moet nodig bijgevuld worden." zei ik lachend.
"Oké, maar dan gaan we ook niet langs Victoria Secret." zei ze, glimlachend. Ik keek haar verbaasd aan.
"Dus?" vroeg ik.
"Nou, ik heb misschien gezien dat jij en Edward binnenkort iets verder gaan dan wat jullie nu doen." zei ze lachend. Ik haalde het bierfiltje onder mijn cappuccino vandaan en gooide het naar Alice. Zonder succes natuurlijk, want die ontweek ze makkelijk.
"Ik weet niet waar je het over hebt." zei ik met een rood hoofd.

Lieve lezers.
Waarschijnlijk ga ik een beetje minderen, aangezien ik het héél druk heb met school en mijn laptop wordt afgenomen.
Natuurlijk vind ik, met mijn superieure brein, wel een oplossing, maar dat kan even duren.

Xxx Jill