'Mijn lichaam gaf me zoveel aan, de pijn, de steken,
maar ik besefte niet dat ik een eetstoornis had.'
Rose Yeath

Eenmaal thuis zeg ik mijn moeder gedag, drink een glas water en loop naar boven. Ik pak mijn boeken van Frans en begin een paar simpele opdrachten te maken. Ik haat huiswerk, maar het moet gebeuren. Na de opdrachten kijk ik in mijn agenda, ik moet ook nog voor Frans leren. Scheldend pak ik mijn leerboek, en staar naar de woordjes. Meid, maak jezelf nuttig. Huiswerk is niet belangrijk, dun worden is beter. Ana fluistert dit een paar keer in mijn hoofd, en het wordt steeds harder. Haar stem wordt bozer, ik krijg er hoofdpijn van. DIK MEISJE. DIK DIK DIK. Ik sta op en ren naar beneden. Ik trek mijn gympen aan en roep naar mijn moeder dat ik naar buiten ga. Ik wandel richting het bos. ‘Is het nu goed, Ana?’ vraag ik hardop terwijl ik verder loop. Ik krijg geen antwoord en zucht, eindelijk, de stem is stil.
Kan je nog langzamer lopen? Hier bereik je niks mee! TEMPO!
Mijn hoofdpijn komt weer terug en ik ga gelijk sneller lopen. Na een paar honderd meter krijg ik steken. Ik ga weer rustiger lopen, smachtend naar wat water. Loop door, lafaard. ‘Maar ik heb pijn..’ antwoord ik.
Nou en. Ik zet er weer meer tempo op, voor me uit starend, niet geconcentreerd op de passen die ik zet. Ik voel alleen de pijn in mijn hart, de steken worden duidelijk erger. Ineens begin ik hard te hoesten, ik krijg geen lucht! Ik laat me vallen op de grond, hoestend, zoekend naar wat adem. Het duurt een paar seconden, daarna vind ik de adem terug. Ik blijf nog een paar minuten op de grond zitten. Dat krijg je ervan als je niet luistert. ‘Deed jij dit?!’ zeg ik boos. De stem reageert niet meer. Er komt een vrouw aangelopen met een hond. ‘Gaat het, meisje?’ vraagt ze vriendelijk. Ik knik. ‘Tegen wie praatte je daarnet?’ vraagt de vrouw, nog steeds beleefd, maar toch een beetje verbaasd. Ik kijk geschrokken, shit, wat zullen andere mensen wel niet denken?
Ik stotter iets over een vogel die me volgde, sta op en zeg snel dat ik moet eten. Ik loop langzaam terug naar huis, kapot van het voorgeval net. Wat betekent het? Doe ik iets fout?

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen