Hoofdstuk 7.

Draco zit me aan te grijnzen, en ik zie dat er nog een plekje naast hem vrij is. Ik steek mijn tong uit en ga snel naast hem zitten. "Há Draco, jij ook hier." Zeg ik droog. Dramatisch zegt hij "Ja zeker, geweldig he!". Waardoor ik kei-hard in de lach schiet en een paar boze blikken van Griffoendor toegeworpen krijg. Ik zucht diep, denken ze nou echt dat ik óoit echt naar Griffoendor gegaan zou zijn? Ik ga hun zeker niet vertellen dat ik bijna naar hun afdeling ging, door mijn moeders kant. Ik had het mezelf, en haar, nooit vergeven als ik bij die Mudbloods en Mudbloodlovers was gekomen. Ik ben een trotse Zwadderaar in hart en nieren, en dat zal ik altijd blijven!
"Draakje! Draakje van me!" Schreeuwt iemand ineens vanaf de andere kant van Draco, wat een verschrikkelijke stem zeg. Hij zucht geirriteerd en draait zijn hoofd dan naar een meisje met een vierkant hoofd, en een verschrikkelijk bloempot-achtig kapsel. Ze begint zich helemaal tegen Draco aan te kleffen en Draco ergert zich mateloos. Plagerig ga ik haar immiteren "Draaaaaaakjeeeeee." zeg ik met de verschrikkelijkste stem die ik in huis heb. Een hoop mensen die het hebben gehoort, schieten spontaan in de lach en ze kijkt me boos aan. Draco daarin tegen lacht zich helemaal dood, maar ik laat me niet tegenhouden door een boze blik. Ik ga gewoon door en klef me ook tegen hem aan, terwijl ik haar blijf immiteren. Ze gromt wat en dan loopt ze boos weg, wat er zo lachwekkend uit ziet, dat ik ook in lachen uitbarst.
"Ik geloof dat ik nog nooit zo'n goede immiteur van Patty Park gezien heb." Zegt Draco lachend. "Moet ik dat opvatten als een compliment?" "Misschien." Zegt hij met een wenkbrauwwiebel, ik giechel even en sla dan mijn handen voor mijn mond. Hm, waarom giechelde ik? Hij grijnst breed en zelfvoldaan en ik geef hem een verontwaardigd tikje tegen zijn wang "Niet zo zelfvoldaan grijnzen Draco, daar krijg je rimpels van."
Wanneer alle kinderen zijn ingedeelt, en Perkamentus zijn toespraak is afgelopen, komen er grote schalen met eten op tafel. Gretig schep ik op en begin met eten. Ik hoor Draco naast me grinniken "Wat?" mompel ik, terwijl ik probeer om mijn eten binnen mijn mond te houden. "Niks" Zegt hij onschuldig, "Ja, ja." zucht ik.