''Een appel.
Het lijkt makkelijk, een appel eten,
maar ik vind het moeilijk,
om aan te zien,
om te eten,
want ik weet wat erin zit.''
says Rose Yeath

‘Rose, wil je ook een koek?’ Mijn vriendin, Yana, biedt me een stroopwafel aan. Ik kijk naar de overheerlijke stroopwafel. ‘Nee, dank je.’ Yana haalt haar schouders op. ‘Oké dan.’
Ik tik met mijn kluisjessleutel op de tafel, terwijl ik kijk naar de mensen die rondlopen, de ene dunner dan de andere. Ik staar naar een meisje dat met haar rug naar me toe staat, met haar vriendinnen om een tafeltje. Ze heeft hoge naaldhakken aan, en een zwarte legging met een zwart jurkje, met een wit, leren jasje. Ik bekijk haar benen, wat is ze mooi dun.
‘Waar kijk je naar?’ vraagt Yana. Ik draai mijn blik af, mompel iets over een knappe jongen en kijk dan naar beneden. ‘Is er iets?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, hoezo?’
‘Je bent de laatste tijd zo stil.’ zegt ze blozend. Ik glimlach. ‘Er is niks aan de hand hoor, ik ben alleen een beetje moe.’
De schoolbel gaat, iedereen pakt zijn tas op en strompelt naar de trappen.
Eenmaal boven kijk ik rond. Shit, waar moeten we heen?! Ik kijk snel in mijn agenda: lokaal 1.03. Nee! Ik zit aan de andere kant! De gangen zijn leeg geworden. Ik ren snel naar het lokaal, ik zit net op mijn plaats als de bel opnieuw gaat. Een zucht ontglipt me en ik gooi snel mijn boeken op de plaats. De lerares komt binnen, aardrijkskunde. Ze vertelt dingen over klimaten, maar na 5 minuten kan ik het al niet meer volgen. Je at! JE HEBT GEGETEN! Je bent een mislukkeling, Rose. Ik probeer je te helpen maar je luistert niet.. Ik krijg kippenvel, de stem is terug.

Reageer (1)

  • Smalto

    AAAAAAH RUN, THE VOICEEEE!!!!!!!!

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen