Chapter 4

1740 – Tortuga

“eens even kijken, appels, brood en water.” Ik liep met mijn boodschappen mandje door de haven heen. Overal stonden kleine kraampjes met spullen. Dit waren allemaal handelsmensen die opzoek waren naar kopers. Ik had inmiddels alle boodschappen gehaalt. Ik moest alleen nog even kijken voor een leuk cadeautje voor Stella, ze word morgen achtien jaar oud. Ik liep langs de kraampjes op zoek naar iets leuks. Stella hield graag van reizen, ze had heel veel landkaarten en een wereldbol op haar kamer. Ze had me beloofd samen eens te gaan reizen, als mijn ouders me lieten gaan. Ik had bijna alle kraampjes afgezocht. Of ze hadden niks, of ze vroegen er weer een prijs voor alsof het van de koning was geweest. Ik gaf de moed op. Ik gaf haar wel wat geld. “pssst” ik stond stil. “meisje” ik keek om. Achter me stond een man met een lange baard, een zwarte hoed en een aap op zijn schouders. Ik keek vol afschuw naar de smerige man. “Ik heb wat je zoekt” hij lokte me mee naar zijn winkelte. Overal hingen spullen. “hoe komt u aan die spullen meneer?” “Zeg maar, Hector, ik werk in de piraterij deze spullen heb ik allemaal geruilt.” Ik knikte. “Uwmm, ik neem aan, dat als u een piraat bent, u vast wel iets heeft wat te maken heeft met reizen, behalve kaarten en een wereldbol.” De man lachtte. “Wat dacht je van een ...” hij griste iets uit zijn zak. “een kompas?” ik keek vol verwondering naar het kompas, het was echt mooi en antiek. Stella zou het geweldig vinden! “Hoeveel is het?” vroeg ik. “Drie goud” ik slikte even. “ Ik heb maar twee en een half goud ..” ik keek naar het geld in mijn hand. “Ik wil hem wel voor die prijs verkopen.” Ik keek blij naar de man. “Hier” hij gaf mij het kompas en ik het geld. Ik opende het kompas. “Maar, hij werkt helemaal niet! Geef mijn geld terug!” de man lachtte. “Wie zegt dat die niet werk? Hij wijst niet naar het noorden, maar hij werkt wel. Het wijst naar wat je het liefste wilt.” Ik keek vol bewondering naar het kleine kompas. “probeer het maar, denk aan wat je het liefste wilt het kompas zal er naar wijzen.” Ik dacht aan Davy, ik wilde hem zien. Het kompas begon te draaien. Ik keek naar de richting die het aanwees. De zee. Ik dacht aan Stella. Het kompas wees richting het huis van Stella. “Wow, dit is geweldig!” de man lachtte. “Veel plezier ermee.” Ik liep de winkel uit en bekeek het kompas eens goed. Het was echt een gaaf ding. Ik liep de haven uit.

reacties ;'d?