Prologue

Dit had ik niet verwacht. Ik had er weleens bij stilgestaan dat het kon gebeuren, maar zo snel? Nee. Alex was nog jong, hij was pas achttien! Bovendien had hij nog helemaal niet zo veel ervaring in deze wereld. Natuurlijk, ik was blij voor hem, maar ik zou hem niet vaak kunnen zien. Ik had gelukkig ook zo mijn eigen successen, daar zou ik vast en zeker afleiding in kunnen vinden. Maar toch, Alex was speciaal. Een dag zonder hem was al meteen een stuk minder leuk. Moest je nagaan, een maand! Ik zuchtte nog eens diep en zette een moedige glimlach op mijn gezicht. Ik was blij dat hij het dilemma in mijn hoofd niet opmerkte, net zo min als ik dat van hem. Ach, je weet wat ze zeggen. Als je echt van iemand houd, moet je jezelf op de tweede plaats zetten.