#5 The Plan

#5 The Plan Just Desta
Toen ik thuis was stomde ik naar boven. Mijn vader had me na een uurtje geroepen voor het eten, in de tussen tijd bedacht ik een plan hoe ik Devira ooit kon vinden... Ze zal vast niet de achternaam van papa hebben. De eenige manier om te weten te komen hoe ze vanachtere hete en waar ze woonde was 1)Papa uithoren, wat soms heel lastig was zeker nu omdat hij morgen avond een vergadering heeft en alleen daar aan denkt. 2)Heel hyves uit gaan spitten, kost lekker veel tijd... 3)Papa's kantoor enzo doorzoeken op zoek naar info. 4)Geen idee...
Dus dat werdt het eerste of de 3de..

"Pap?" vroeg ik onder het eten ",vertel eens wat meer over Devira?" Ik hoorde hem licht geirriteerd zuchten "Nu niet, Desta..." "Nou laat dan maar" mompelde ik terug. Ik speelde wat met mijn lepel in de soep, papa zuchte geïrriteerd. Terwijl de soep koud werd wachte papa tot ik het op at. Wat ik dus niet deed... "Desta, schiet nou eens op. Ik moet zo weg." Voor ik antwoord kon geven kiepte hij de koude soep terug in de pan. Snel pakte hij zijn tas en jas, de deur viel met een klap dicht. Daar zit ik dan, alleen. Vlug sta ik op en zet alles op het aanrecht. Mijn maag knort hongerig. Zucht. Nu moet ik wat gaan doen, iets. Opzoek naar mijn zusje. In de werkkamer is het stil en donker. Mijn vinger veegt langs een kasje, er ontstaat een streep. Ik blaas de stof weg en trek een vies gezicht. Mijn vader is niet echt een goede opruimer, overal ligt veel stof en vele mappen en boekwerken staan opgestapeld op zijn bureau en in de kasten. Alles puilt uit, waar moet ik invredesnaam beginnen! De moed zakt in mijn schoenen. Ik blader wat door de boeken heen. Van die bankdingen, je weet wel. Daar staan je inkomsten en afschriften op. Verveelt blader ik erdoor, tot mijn oog ergens opvalt. Elke maand wordt er €100 overgemaakt naar de zelfde bankrekening. Overal in alle boekjes is dat zo, het stopt bij toen ik 1 was. Maar toch is er in die boekjes ook wat aan de hand, het zijn niet alleen mijn vaders bankafschriften boekjes, maar ook van een vrouw. E. Hoveniers, Collins Ik heet zelf Hoveniers, dat is mijn vaders achternaam. Ik spring blij op. Die ene E Collins is dus mijn moeder!

Just Devira
De hele dag ben ik niet te genieten, zelfs Ann kan me niet opvrolijken. Alle leraren op school zaten te zeiken, ik was niet aan het opletten. Inplaats van opletten was ik aan het tekenen of een dansje aan het bedenken. Maar dat was niet het enige, mijn moeder deed thuis heel raar. Toen ik de post pakte, snokte ze die zo uit mijn handen en pakte snel de brief van de bank en liet vervolgens de rest vallen. Geïrriteerd raapte ze nog 2 andere enveloppen op, de rest liet ze liggen. Met een zucht pakte ik ze, mijn oog viel op een licht roze enveloppe. Hij was aan mijn gericht, stuntelend probeerde ik hem te openen met de brievenopener. Om het vervolgens op te geven en gewoon te verschuren. Mijn ogen vlogen over de regels, "Mam?" met een dribbelpasje kwam ze aangelopen. "Wat is er?" "Ik heb toch nooit ergens anders op school gezeten dan hier." Ze keek me even vreemd aan "Ja, hoezo?" "Ik ben uitgenodigt voor een reunie van basischool De Regenboog" Mijn moeder keek me geschroken aan. "Misschien verkeerd gepost ofzo." Terwijl ze zich omdraaide las ik de enveloppe, het was gericht aan Desta Hoveniers. Alles leek steeds vreemder te worden.