Chapter 1

Zondag, 28 November 2010

Ik rende als een gek het enorme gebouw in. Ik was veel te laat, die taxi's waren niks voor mij. Het is dus de bedoeling dat je zo ongeveer op de motorkap springt anders stoppen ze echt niet voor je. Vandaar dus. Tijdens de auditie was ik ook al te laat... Is de tweede indruk net zo belangrijk als de eerste? Ik gaf het formulier af aan de bali. De vrouw maakte me nog eens duidelijk dat ik veel te laat was, ik kon haar wel aanvallen. Ze begeleidde me naar een soort aula waar iedereen aandachtig aan het kijken was naar een presentatie. Gelukkig had niemand door dat ik zo laat binnen kwam. Ik ging op een lege stoel achterin zitten naast een meisje met rood haar. Ik bedankte de vrouw en ze liep weg. 'he, jij bent Nederlands' zei het meisje eindelijk in mijn oude vertrouwde taaltje 'oow wat ben ik blij dat er nog iemand is' ze lachte en gaf me een hand 'Adriana' 'Hayley, echt ik heb het gevoel dat iedereen hier me dom vind ofsoiets' 'Ja ik ken het' een applaus galmde door de zaal, uit reflex begon ik maar mee te klappen. 'Mag ik je formulier eens zien?' 'Mijn wat?' 'Dat formulier' 'Oja tuurlijk' ik gaf het wat klunsig aan haar 'dankje' ze sloeg het open en ik had werkelijk geen idee wat ze in vredesnaam opzocht. 'Ja!' schreeuwde ze en vloog me om mijn hals. 'uuuh? ik vind jou ook heel aardig?' 'Neeneenee! je slaapt bij mij op de kamer' ik lachte, ik vond het nou al leuk 'Gezellig' 'zekersteweten'. Ik liep met mijn tassen achter Adriana aan. We liepen door een gang waar je uitkwam op een hele gezellige ruime kamer met een openhaard, een trap rechts en een trap links. Wij liepen onder de rechter trap door een gang in met een aantal deuren. Er stonden gouden cijfers op, Adriana stak de sleutel in de deur van nummer 186. We liepen een gangetje door. Rechts was een soort open kast, volgens mij was het de kapstok. Links zat de deur naar de badkamer. We liepen verder er stonden twee bedden opgemaakt met een dik wit dekbed, er lag een groene fleecedeken aan het voeteneind en er lagen een heleboel groen witte kussens aan het hoofdeind (als je dat zo kunt noemen). Boven de bedden waren houten kastjes gehangen en er stonden 2 nachtlampjes, erg schattig. Er stond een koelkast, een klein keukentje, een kast met daar aanvast een bureau en er hing een aardig uit de kluiten gewassen tv aan de muur. Het was behoorlijk groot, voor een kamertje. 'Kijk we hebben een balkon'Adriana deed de twee deuren open 'nettje'. We zaten behoorlijk hoog en het keek uit over de hele stad. 'Mooi' 'Jawel hea'. Ik ging op mijn rug op een van de bedden liggen. Nu ging het echt beginnen, ik kon mezelf nu echt danseres gaan noemen. Dat klinkt gaaf, niet? Ik was niet voor niks uit mijn koude kikkerlandje gevlucht om hier in Amerika niks te gaan zitten doen. Echt niet. 'Morgen zijn we nog vrij, daarna begint het zware leven' die papieren aan het doorlezen was op haar bed. 'Echt?' ik kwam omhoog, dit was prettig. 'Ja, staat hier' 'oke' ik liep naar de koelkast, die helemaal leeg was. 'Euhm? Moeten we zelf boodschappen doen?' 'Jup' ik Adriana aan, maar die zat nog steeds in haar papieren. 'Zal ik dat dan maar doen?' 'Huh?' ze keek ineens op, had ze uberhaupt iets meegekregen van wat ik zei? 'Of ik maar boodschappen moet doen' 'Nee, we gaan gewoon samen' 'Nou, waar wachten we op?' 'ja we gaan'. Toen Adriana van het bed sprong werd er op de deur geklopt. Ik sjokte naar de deur en trok de deur open. Er stond een lange dunne vrouw voor de deur, haar bruine haar was strak in een staart getrokken en ze had een notitieblok in haar handen. 'Euhm, hallo?' 'Jij bent Hayley Janssen?' geweldig hoe ze mijn achternaam altijd uitspraken 'Ja, dat ben ik' 'Zou je even mee willen lopen?' 'Oh, ja tuurlijk' 'Wie is dat!' schreeuwde Adriana 'Geen idee, ik ben zo terug' ik liep de deur uit achter de vrouw aan. Wat liep ze snel, daar kan ik echt niet tegen snel lopen. Het lijkt zo raar. We liepen trappen op en af en gangen door, waar ging dit in vredesnaam heen? Ze deed een deur open en ging in de opening staan en zei dat ik door moest lopen naar binnen. Er zat een man achter een tafel druk te typen. 'Meneer?' 'Hayley Janssen?' 'Ja?' 'Je was laat' 'Sorry, ik ben hier nog niet...' 'Ja hou je smoesjes maar voor je, ga zitten'. Wat een enorm kille man...Ik werd er een beetje zenuwachtig van. 'Jij gaat vanavond na de show, de hele zaal schoonmaken' de man had me nog geen blik waardig gegund. 'oke' 'Nog drie van zulke fouten en je moet van school, dat begrijp je?' 'Ja, het spijt me' 'Mooi, je moet er zijn om 11 uur. Zaal 3' 'Is goed' 'Dan kan je nu gaan' 'Dag' 'Dag mevrouw Janssen'. Dat had ik weer lekker voor elkaar, ik was nog niet eens echt naar school of ik werd er al bijna af gekikt. En god waar moest ik heen. Eindelijk stond ik met mijn vuist op de deur te slaan. 'Nou ik ben al bijna van school getrapt' ik liep langs Adriana de kamer in, die begon te grinniken 'Je bent wat?' 'Je hoorde het wel' 'Klopt, ik geloofde je alleen niet' ze kwam bij me op bed zitten 'Moet ik maar even de boodschappen gaan doen?' 'Nee, mag ik het alleen doen? Het is allemaal een beetje veel gedoe vandaag' 'Jaja tuurlijk. Zou ik de kleertjes dan maar even gaan uitpakken?' 'Dat lijkt me wel een goede taakverdeling' 'Ja mij ook wel' we lachten. Ik stond op en trok mijn jas aan.