72. Meet eachother, right?

“Ahw.” Zei je vertederd. Jij had opeens ook behoefte aan een emotionele knuffel, dus draaide je je hoofd naar Taylor en keek hem intens in zijn ogen. “Kijk niet zo eng.” Lachte Taylor. Pff, probeerde je eens sexy te doen. Je grinnikte. “Mag ik ook een knuffel?” Vroeg je zachtjes, ervoor zorgend dat je eens extra met je ogen knipperde voor een dramatisch schattig effect. “Lief.” Zei je toen Taylor je in zijn armen nam. Je kroop dichter tegen hem aan, alsof je een breekbaar klein meisje was. Je legde je hoofd op zijn schouder en rook zo de geur van zijn shampoo. Je wilde hem nooit meer loslaten.
Helaas was dat niet haalbaar. Jullie schrokken en lieten elkaar los toen een harde knal aan de achterkant van de theaterzaal weerklonk. Iedereen draaide als één persoon zijn of haar hoofd om naar de deur, die net dat lawaai had gemaakt. Bij de deur stond een grote, gespierde man. Veel meer kon je niet zien, want het was een beetje donker achterin de zaal. Met grote passen kwam hij naar jullie toelopen. Nu zag je hem beter. De man was donker en hij had zwarte krullen die totaal niet bij de rest van zijn uiterlijk pasten. Hij zag er eerlijk gezegd een beetje angstaanjagend uit, maar die krullen maakten het geheel weer een beetje schattig. Over het algemeen ging dat niet zo samen, angstaanjagend en schattig. “Wie is dat?” Fluisterde je tegen Taylor, ook al kon die man je vanaf hier toch nooit horen. “Ik denk,” Aarzelde Taylor, “dat hij onze acteerhulp is.” Oké, wilde je dat wel? Hij zag er beslist niet aardig uit, helemaal niet. Zijn gezicht stond ook niet alsof hij er zin in had. “Hallo allemaal.” Bulderde de man. Je kromp ineen door zijn stem en je was zo te zien niet de enige. “Ik ben…” Hij bouwde de spanning even op, wat eigenlijk nergens voor nodig was. “Ik ben Jamesson. Maar jullie zijn mijn acteurtjes, dus mogen jullie me Geandro noemen. En als jullie het vergeten, noem me dan maar Gee.” Hij lachte, wat hem al wat meer menselijk deed lijken. “Nou, lui. Kom maar bij elkaar. Ik neem aan dat iedereen er is.” Hij keek rond, naar jullie bange gezichten, en telde. Zijn blik bleef even hangen bij jou, en ging daarna over je rolstoel. Daarna ging hij onverstoord verder: “Hmm, ik mis er nog twee. Nouja, kom maar even naar het podium allemaal.” Sommige meiden schuifelden een beetje bangig naar het podium, maar Taylor stond zelfverzekerd op om jou naar het podium te duwen en je er op te helpen. Geandro wees wat plekken aan voor jullie zodat hij jullie allemaal goed kon aankijken, vanaf de plek waar hij stond. Jullie moesten allemaal gaan zitten op de rand van het podium en hij zat in het ‘publiek’. “Nou, de allereerste oefening begint al meteen. Jullie moeten gaan kennismaken.”