-001-

Verbaasd sta ik buiten. Ik zucht en sjok de straat op. Ik ken de hele buurt hier niet. Ik kwam hier ook nooit. We woonden gewoon in Nederland. Maar Loïs woont in Canada, en ik moest bij haar komen. Geen denken aan dat zij nog terug wilde naar Nederland. Mijn moeder had ruzie met Loïs, omdat ze gek deed. Zei mijn moeder altijd. Ik loop onbewust een parkje in en ga daar op een bankje zitten waar ik mijn tranen wegveeg. Ik had wel wat meer steun verwacht, is zij dan niet verdrietig? Ik haal mijn mobieltje uit mijn zak en stuur Liz een smsje: Ik verveel me kapot, Loïs is een rotwijf! Ik mag niet eens naar huis, tot half 6 moet ik buiten blijven... Xxx Ik stop mijn mobieltje weer in mijn broekzak en weer stromen de tranen over mijn wangen. Vluchtig veeg ik mijn tranen weer weg als ik een jongen aan zie komen lopen. Te laat, hij heeft het gezien en komt naast me zitten op het bankje. 'Are you okay?' vraagt hij. Ik knik en kijk hem dankbaar aan. Oh wat moet ik er vreselijk uitzien, met roodbehuilde ogen. Ik kijk snel weer weg. 'Ik ben pas verhuisd enzo... beetje heimwee' zeg ik met mijn gebrekkige engels. 'Oh, waar kom je vandaan?' vraagt hij. 'Holland' zeg ik. Hij kijkt bedenkelijk maar dan knikt hij. 'Ik ben Christian by the way' zegt hij lachend. 'Oh, ik heet Emily' zeg ik. 'Naar welke school ga je?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet niet of mijn tante dat al geregeld heeft.' 'Je tante? Woon je bij je tante' Ik knik en er rolt weer een traan over mijn wang. Hij slaat sussend zijn arm om me heen. 'Hoef jij niet naar school?' vraag ik snikkend. Hij haalt zijn schouders op. 'Dat beoit me nu even niet' zegt hij. Ik glimlach door mijn tranen heen. 'Zal ik je de buurt laten zien, of moet je iets anders doen?' Ik schud mijn hoofd. Hij staat op en trekt me mee, verder het park in.