-000-

'Hier is je kamer' zegt Loïs. Ze doet een deur open en laat me binnen. 'Maak er geen bende van, er zullen soms wat andere gasten komen' zegt ze daarna en ze verdwijnt naar de gang. Ik zucht en laat mijn weekendtas met een bonk op de grond vallen en loop naar het stapelbed. Ik ga er op zitten. Het kraakt en de dekens voelen vies vochtig aan. Ik sleep mijn weekendtas naar me toe en haal er mijn fotolijstjes uit. Eentje met mijn beste vriendin, Liz en ook een met mama. Ik zucht. Het is nu twee maanden geleden dat ze is overleden of... wat dan ook. Hiervoor woonde ik in een pleeggezin, maar ik wilde per se bij mijn eigen familie wonen. Dus mocht ik bij Loïs wonen. En ik weet niet waarom, maar ik heb er nu al spijt van.

Ik zit even later beneden tv te kijken als Loïs binnen komt, ze heeft blijkbaar net boodschappen gedaan want ze komt met twee overvolle tassen binnen. 'Oh, wat doe jij hier?' zegt ze zodra ze me ziet. 'Eh...' ik kijk om me heen 'tv kijken, op de bank zitten en nu met jou praten' zeg ik lachend. 'Nou dat is niet de bedoeling. Heb je geen huiswerk?' zegt ze terwijl ze een deel van de boodschappen in de kast opbergt. 'Nee, ik ga de komende tijd niet naar school, dat begrijpen ze vast wel...' 'Dan blijf je wel zitten hoor.' zegt ze bits. Ik schrik en kijk haar verbaasd aan. 'Oh, dan blijf ik voor derest van het jaar ook thuis' zeg ik lachend. Loïs haalt haar schouders op. 'Zolang je maar niet zo rondhangt in mijn huis.' Weer kijk ik haar verbaasd aan. 'Maar ik woon hier nu toch ook!?' zeg ik voorzichtig. 'Ja, daar heb je geluk mee. Ga maar vrienden zoeken ofzo. Om half 6 kan je weer terug' 'Maar die zitten op school' Loïs komt naar me toe en duwt me naar de voordeur. 'Blahblahblah... half 6. Tot dan' ze duwt me naar buiten en gooit de voordeur dicht. Hoe durft ze.