001 - Hellow Forks!

Met een glimlach op mijn gezicht en pretlichtjes in mijn ogen stond ik op het dak van de school. Ik had niet veel verwacht van het leven op een normale school, maar onder de indruk was ik wel. Ik zag verschillende soorten mensen over het schoolplein lopen en niemand die aandacht bood aan de twee meisjes die op het dak stonden.
"Hallo! Aarde aan Lydia!" riep mijn grotere zus Lucille terwijl ze ongeduldig met haar voet tikte, iets waar ik absoluut niet tegen kon.
"Hè wat?" vroeg ik toen ik uit de trance van het "ow zo magische" schoolplein kwam.
"Alles goed met je?" vroeg Lucille. Ik knikte afwezig terwijl ik een meisje met bruine haren en een bleek wit gezichtje naar binnen zag lopen. Ik hoorde mijn zus geïrriteerd zuchten en draaide me naar haar om.
"Oké, mag ik niet genieten van dit uitzicht ofzo?" vroeg ik een beetje kwaad.
"Tuurlijk wel, alleen ten eerste: is het raar als er twee meisjes op het dak van een school staan. En ten tweede: je hebt je contact lenzen nog niet in." zei Lucille terwijl ze naar het bakje in mijn handen wees.
Ik rolde met mijn ogen en klikte het bakje open. Twee groene dingen staarde mijn aan en voorzichtig pakte ik er eentje uit. Ik keek er eerst even naar voordat ik het ding in haar oog deed. Toen volgde de tweede en ik knipperde even.
"Zo heeft niemand het meer door," zei ik. "Nu tevreden?"
Lucille knikte blij. "Wat zou jij denken als je een meisje met roze ogen zou zien?"
"Touché." zei ik glimlachend. Roze ogen was iets wat elke elf had, ze hadden geen vage, puntige oren maar dus roze ogen. Wat erg raar was als mensen het zouden zien.
"Maar laten we naar binnen gaan." zei Lucille terwijl ze naar de deur wees die naar het de begane grond van de verdieping zou leiden.
"Sure." zei ik glimlachend.

"Nog meer nieuwe?" vroeg de oude mevrouw die achter de balie werkte. Haar grijze ogen stonden verbaasd en de denkrimpels waren goed zichtbaar in het oude gezicht van de vrouw.
Ik stond op het punt iets te vragen zoals: 'Wie zijn die andere nieuwe dan?' of 'Jep, maar wij zijn de beste.', maar zoals altijd was Lucille mij al voor.
"Ja mevrouw, ik ben Lucille Elphee en dit is mijn jongere zusje Lydia Elphee." zei ze met de perfecte glimlach op haar gezicht. Het was dé glimlach die de meeste jongens en vrouwen eigenlijk ook, niet konden weerstaan en dus verscheen er ook op het gezicht van deze oude vrouw een glimlach.
'Ah, ik zou de papieren gelijk gaan halen.' zei ze en ze liep naar een kamer achter de balie. Ik rolde met mijn ogen en leunde tegen de grijze balie. Geen wonder dat de vrouw chagrijnig was, deze kamer was ook niet erg vrolijk. Grijze wanden, een grijze vloer en wat grijze stoelen in de hoek. Een en al grijs.
"Wat?" vroeg Lucille, die blijkbaar de oogrol van Lydia had opgemerkt.
"Niets." zei ik met een glimlach op mijn gezicht. Even later kwam de vrouw terug met een paar papieren. Het was een vel met alle informatie die de twee meiden moesten ondertekenen, een kluisjes-contract wat ze ook moesten tekenen, een kluissleuten, een papier dat ze alletwee moesten laten tekenen door de leraar en een lesrooster. De meiden hadden, tot hun teleurstelling niet alletwee hetzelfde rooster, maar ze moesten het er maar mee doen.
Arm in arm liepen de meiden naar hun kluisje, gooiden de goede boeken in hun tas en bekeken hun roosters. Ondertussen hadden ze veel bekijk van de jongens, maar daar lette de meiden niet echt op.
"Ik heb het eerste uur Geschiedenis." zei ik met een glimlach. Geschiedenis was een eitje, ik had al veel gehad ter voorbereiding van de reis.
Lucille zuchtte. "Ik Frans, dat betekent dat we niet bij elkaar zitten." zei ze met een pruillipje.
lachend en gaf ik een zacht klapje op Lucille's gezicht. "Je overleeft het wel hoor." zei ik met een knipoog.
Ik deed mijn kluisje dicht, haalde een hand door mijn blonde haar, deed mijn tas wat beter overmijn schouder en liep naar het lokaal