64. Futuristic

“Wooooow!” Gilde je. Jullie waren aangekomen op de set, waar Taylor één van de laatste scènes van zijn film moest spelen. Het was twee straatjes van jullie hotel vandaan. “Wat?” Vroeg Taylor schijnheilig. “Wat? Nou, dat!” Zei je overdonderd. Je wees naar de filmset. Dat een klein pietepeuterig stukje New York zó omgebouwd kon zijn. En hoe! “Zeg, waar gaat die film eigenlijk over?” Félicia kon blijkbaar nog wél iets uitbrengen. “Raad eens. Ik denk dat je het wel kunt afleiden van de attributen die er nu uitgestald staan.” Lachte Taylor. Je zag Félicia rondkijken over de set. Jij nam die nu ook eens goed in je op. Over de gebouwen, ook de décorgebouwen, hingen groene planten. De gebouwen zelf zagen er ‘verlaten’, gebarsten en vuil uit. Over de gehele straat was mos verspreid en de set zag groen van de bladeren. “Is dit een soort van verlaten stad ofzoiets? De toekomst?” Gokte Félicia. “Helemaal juist.” Zei Taylor. “Het is een stad die verwaarloosd is, in de toekomst. Meer mag ik er helaas niet over zeggen, want dan krijg ik mot met de producer.” Taylor lachte zijn sexy lach, met die ontzettend mooie mond van hem. “En, hoe heet de film?” Vroeg je nieuwsgierig. Ter antwoord rolde Taylor met zijn ogen. “Ahem. Die naam is echt afschuwelijk.” Voegde hij eraan toe. “Nou, toch wil ik het weten.” Zei je koppig. “Oké, als je zo aandringt.” Zei Taylor. “’Futuristic’, heet ie. Afschuwelijk, toch? Wie gaat er nou weer naar een film die ‘Futuristic’ heet?” Je moest lachen en Félicia ook. “Niemand!” En daar voegde je met een wenkbrauwwiebel aan toe: “Tenzij men weet dat jij erin speelt. Dan is die film binnen een paar dagen al uitverkocht.” Taylor glimlachte naar je, zijn ogen boorden zich in de jouwe. “Wacht maar af, jij! Ik wed dat ‘Divine’ nog sneller uitverkocht is.” Hij knipoogde naar je. “Want jíj speelt erin.” Een moment bleven jullie elkaar dromerig aanstaren. Félicia knipte in haar vingers en je schrok. “Zeg, tortelduifjes, ik voel me een beetje nutteloos hierzo.” Je keek meteen verlegen naar de grond. “Sorry.” Mompelde je. “Hé, Taylor! Ben je daar eindelijk?” Jullie keken tegelijkertijd om, een man met een baard kwam naar jullie toegewandeld vanaf de set. “Ja, dat zie je toch.” Merkte Taylor droog op. “Nou, kom, we moeten snel weer verder.” Taylor wuifde met zijn hand. “Heb je nog even één momentje? Twee minuutjes!” Vroeg Taylor de man, die volgens jou de regisseur moest zijn. “Mm, ok, maar gauw hè.” De man liep weer terug naar de set, je keek hem even na. Je zag hoe hij allerlei bevelen riep naar zijn crew. Die boom moest daar, die plant moest daarheen. Je rolde met je ogen en richtte je weer op Taylor. “Hé, ik zie je morgen weer!” Zei Taylor en hij gaf je een kus op je wang. Félicia gaf hij een knuffel. “Succes!” Zei je tegen Taylor. “Wat zij zegt ja.” Voegde Félicia er lachend aan toe. “Tot morgen!”