62. Happiness

Je sprong haast een gat in de lucht. “D-dat i-his erg goe-hoed nieuws.” Zei je stamelend. Je kon het niet geloven. Hoe kun je in godsnaam een fout maken door een één voor een zeven te zetten. Bespottelijk. “Jazeker.” Zei Jessica. “We willen u vragen over drie dagen langs te komen in het ziekenhuis. Dan kunt u ons de rolstoel overhandigen, kunnen wij uw been nogmaals controleren en eventueel een nieuw gips eromheen zetten.” Je knikte ademloos. “Dat lijkt me prima. Hoe laat kan ik komen?” Jessica gaf meteen antwoord: “Elf uur ’s ochtends.” Je knikte nogmaals en besefte toen dat dat onnodig was, want Jessica kon je niet eens zien. “Oké, is goed. Bedankt voor het telefoontje.” “Graag gedaan, tot dan!” “Tot dan!” De pieptoon die je daarna hoorde gaf aan dat het gesprek was afgelopen. Félicia en Taylor keken je beide hoopvol aan. “Ik mag uit de rolstoel.” Je was nauwelijks uitgesproken, of Félicia en Taylor sprongen al uit hun stoelen van enthousiasme en omhelsden jou. “Dat vind ik superfijn voor je!” Zei Félicia, terwijl ze je zó stevig beetpakte dat je bijna geen adem meer kreeg. “Fé-lies.” Wist je nog net uit te brengen. “Sorry.” Ze liet je los en ging weer zitten om haar laatste beetje ijs op te eten. Je keek naar jouw bakje ijs en zag dat je er nog wel even tegenaan moest. Maar dat vond jij hélemaal niet erg!

“Bareuh, ik zit vol.” Je kon gelukkig nog net een boer inhouden. “Hè hè, je hebt het op.” Zei Taylor zogenaamd ongeduldig. “Laten we gaan.” Je wreef even over je volle buik en stemde toen in. Jullie gingen maar eens richting hotel. Taylor had daar toevallig in de buurt nog een filmopname. Terwijl jullie door de grote, drukke straten liepen (jij uiteraard in rolstoel), bedacht je je iets. “Zeg, Taylor?” Taylor, die nu naast je liep, keek op. “Ja?” “Félicia en ik hebben een tijdschrift gevonden waarvan wij op de cover stonden!” Je liet duidelijk blijken dat je dat niet heel erg leuk vond. Taylor stopte met lopen. “Meen je dat?” Hij was oprecht verbaasd. “Wij allebei?” Vroeg hij. “Nee, wij alledríe!” Zei je. “Er stond ook een heel lulverhaal in en zelfs een paar van mijn gegevens!” De stemming waarin je eerder deze week was geweest speelde weer op. Taylor keek naar Félicia en daarna weer naar jou. “Echt?!” “Ja, gekkerd, anders zeg ik het toch niet! Maar zeg eens, ze kunnen toch niet zomaar mijn gegevens daarin gaan zetten?” Taylor schudde zijn hoofd. “Voor zover ik weet niet, nee. Welk blad was het eigenlijk?” “De ‘Star’.” Zei je minachtend. Alleen die naam al.