Het spook van het theater. *Bill love story* 24

Settela rustig maar......
Ik probeer me te concentreren op de gedaante. Langzaam beginnen mijn ogen aan het donker te wennen. En zodra ik zie wie het is schrik ik half maar op een of andere manier voelt het ook vertrouwt. Daar in het donker staat Settela. Haar donkere ogen schitteren door het maanlicht dat naar binnen valt. Zo opent haar mond om wat te zeggen maar sluit dan snel haar mond weer. Ik voel dat ze heel gespannen is. En toch hangt er zoals altijd een drommerige, spaanse, zomeravonde sfeer om haar heen. Ik ga recht tegen me kussen zitten en kijk haar nog steeds aan. Settela doet een stap naar voren. Maar daarna gelijk weer een naar achter. "Je mag best dichterbij komen hoor." zeg ik voorzichtig. Twijfelend zet ze een stap dichterbij. "Ik weet niet wat ik moet zeggen..." stottert ze. Ze kijkt me nog steeds angstig aan. "Dank je." zeg ik zachtjes. "Dankje voor wat?" vraagt ze langzaam. "Dat je me leven hebt gered. Dat kruid was je veel waard." zeg ik zachtjes. Settela kijkt nu naar de grond. "Maar ik heb je eerst bijna gedood." mompelt ze. "Ja, maar ik snap het. Ik weet dat je bang bent voor Duitsers." zeg ik vriedelijk. Settela kijkt me weer aan. "Weet wat zo vreemd is aan jou?" zegt ze. "Nou?" "Je bent geen Sinti en toch... je hebt iets. Ik weet niet..." Ik slik even. "Maar waarom heb je me dat kruid gegeven?" vraag ik snel. "Je verdiend niet zo te sterven. Jij hebt nog nooit iemand zo kwaad gedaan. Jij bent anders ik weet niet precies hoe..." Settela zwijgt even. "Die vrouw die hier net was hè. Wie was dat?" vraagt ze dan opeens. "Dat was Simone, mijn moeder." zeg ik verbaast. "Simone? Heet haar moeder dan toevallig Gitana?" vraagt Settela met groote ogen. "Ja, idd." zeg ik. "Dan...dan ben jij...heb jij ook sigeuner bloed!" "M'n moeder vertelde het vanmiddig pas. Blijkbaar waren onze familie's bevriend." zeg ik lachend. Nu worden Settela's ogen voor zover mogelijk nog groter. Ze kijkt me aan en langzaam zakt ze ietsje naar beneden. Tot ze uiteindelijk helemaal op haar knieën op de grond zit. De tranen stromen over haar wangen. Ik gooi de lakens van me af en hurk naast haar neer. "Settela wat is er nou?" vraag ik terwijl ik een arm om haar heen sla. "Ik...ik dacht dat ik alles kwijt was. Veerle is een schat maar geen Sinti. Jij ook niet dat weet ik. Maar..." even slikt ze haar tranen weg en moet ze stoppen. "Rustig maar...ik begrijp het." zeg ik in haar oor. Ze slaat haar armen om mijn lichaam en ik druk haar nog wat dichter tegen me aan. Dan hoor ik de deur achter me open gaan. En een tel later stormt Tom de kamer binnen...

...
............