51. What I want? I want hím!

Er begon een soort van vuur te branden op de plek van je hart, zo graag wilde je hem. Je liet je handen in zijn nek rusten en hij die van hem in de jouwe. Hoe lang de zoen duurde wist je niet, maar wel dat toen jullie je terugtrokken je totaal geen besef van tijd meer had. En je verlangde naar meer. Een tijdje bleven jullie zo zitten, of eigenlijk liggen. Je vleide je hoofd tegen zijn borst aan en lagen zo eventjes op de bank. Plots ging Taylors mobieltje af. “Shit hé!” Met tegenzin ging Taylor rechtop zitten en hij haalde zijn mobiel uit zijn broekzak. “Wat?” Zei hij nors, toen hij de telefoon oppakte. Hij keek jou aan. “Nee? Ja, best. Ik kom al.” Kwaad smeet hij zijn mobieltje op de grond. “Kunnen die klootzakken me nooit eens met rust laten!” Zei hij. “Ik moet terug naar de set.” Zei hij en hij pakte je handen vast. “Het spijt me echt héel erg!” Je keek naar zijn ogen en wist dat hij het meende. “Ik zal proberen om morgen vrij te krijgen als jij auditie moet doen.” Zei hij. “En anders loop ik gewoon weg.” Je knipperde verleidelijk met je ogen. “Je bent lief.” Fluisterde je in zijn oor. “Jij ook.” Taylor gaf je een vederlicht kusje op je mond. Je smolt helemaal van binnen. “Dag lief.” Zei Taylor en hij knipoogde naar je. “Dag.” Taylor wierp nog een laatste blik op je en sloot toen de hotelkamerdeur achter zich. Oh my god, hij is zó lekker! Was het enige wat je kon denken. En ook: waarom moet hij nou weer terug naar die kutset? Nu ben ik weer alleen!

En toen stond Félicia opeens weer voor de deur. Verbaasd keek je toe hoe Félicia kwaad binnen kwam lopen. Haar ogen waren rood van het huilen en haar wangen nat van de tranen. “Schat!” Zei je bezorgd en je omhelsde haar. “Wat is er gebeurd?” Félicia begon te huilen. “I-hik…” Snikte ze. Je klopte Félicia op haar rug. “Rustig, Félies, rustig. Vertel me wat er gebeurd is.” Je deed een gebaar naar Félicia dat ze naast je moest komen zitten. “Oké.” Zei Félicia, die alles behalve rustig was. Ze ademde even diep in en begon te praten. “Het is Justin. We hadden het zo gezellig! En plots…” Félicia moest weer huilen. “Félies! Je kan me alles vertellen, niet huilen, alsjeblieft!” Félicia keek je aan met betraande ogen. “Toen kwam dat rotkind.”