We're nuts

Die volgende dag kwam Nora langs, want ik wou aan die brief beginnen voor Robbie en een plan bedenken om me toch nog thuis te houden. Ik nam wat roos briefpapier en spoot er parfum op dat Robbie lekker vond - was ik te weten gekomen in de week dat we samen waren - en wou beginnen met schrijven toen Nora me tegenhield. 'Wat?' vroeg ik. 'Is je geschrift...niet anders?' vroeg Nora. 'Hoe bedoel je?' vroeg ik en ging rechtzitten, sinds ik op mijn bed lag. 'Wel het is een feit dat het mannelijke geslacht niet zo mooi kan schrijven als het vrouwelijke geslacht' zei ze. 'Ja?' 'Is je geschrift niet anders sinds je nu een gast bent?' vroeg Nora. Zuchtend ging ik naar mijn bureau en nam uit een van de schuiven een oud dagboek. Toen nam ik een papier en krabbelde erop 'Orlando Bloom is hot'. 'Zie je?' zei Nora en legde het dagboek en het papier naast een. 'Dit is veel lelijker' zei ze en wees naar het gene waar ik juist heb opgeschreven. Ik ging een paar bladzijden verder in mijn dagboek en duwde dat in haar handen. 'Kijk, dat heb ik geschreven toen ik snel moest zijn, dus als ik me concentreer...' zei ik. 'Alles is goed zolang het niet op je geschrift nu lijkt, want Robbie zal raar opkijken als hij ziet dat jij en jij hetzelfde geschrift hebben' zei ze. 'Nu we die stomme discussie gehad hebben...' zei ik en begon te schrijven.

'Liefste Robbie,
Ik zei laatst nog in mijn sms dat ik het je zou uitleggen. Wel, zoals mijn neefje Joey je waarschijnlijk al verteld heeft verblijf ik in Florida. Ik wist niet goed hoe ik afscheid moest nemen dus nam ik het besluit het via sms te doen. Plus, ik ben mijn mobiel verloren na ik dat smsje heb gestuurd en kon niet antwoorden terwijl jij dat waarschijnlijk wel hebt gedaan. Ik weet dat het waarschijnlijk een poos gaat duren voor je me gaat vergeven - als je dat al gaat doen - en wil je ook laten weten dat alles goed gaat. Met mijn ongeluk ga je waarschijnlijk deze brief verscheuren en weggooien. Maar hier is mijn oprechte en eerlijke Sorry
Liefs, Hayley'

En van de puntjes op de i maakte ik hartjes. 'Oprechte en eerlijke sorry? Je hebt hem gedumpt voor een stomme kerel!' zei Nora. 'Maar ik meen het echt' zei ik en keek haar zielig aan. Ze hief haar schouders op. 'Weet je wat het nog liefdesbriefachtiger zou maken?' vroeg ze. 'Wat?' vroeg ik. 'Een lipafdruk, met rode lippenstift' zei ze. 'Nora, ik denk wel dat Robbie het zal merken dat dit niet mijn lippen zijn' zei ik. 'Right...maar ik ken wel iemand die lippen heeft die op je vorige lippen lijken' zei Nora grijnzend.
Even later had ik al een protesterende Charlie met zijn kraag naar binnengesleurd. 'Ik doe het niet! Ik wil alles doen, maar dit gaat erover!' zei hij. Ik rolde met mijn ogen, hield hem in de greep en ging zo op mijn bed zitten. Toen nam Nora lippenstift uit een kast en maakte Charlies lippen vuurrood toen plots iemand binnenkwam.
Het was mijn vader, eerst staarde hij verbaasd naar het schouwspel: ik die Charlie stevig vasthield en Nora die met de lippenstift juist op zijn mond zat. Het was maar een kwestie van seconden voor hij naar ons toekwam, de brief nam en begon te lezen. En wij bleven in dezelfde positie zitten. 'Hoe komen jullie hier aan? Dit is Hayley's geschrift' zei mijn vader. Charlie en Nora knikten. 'Leg uit' beval hij. Nog steeds zaten we in dezelfde positie en niemand zei iets. 'Joey...' zei hij. 'U gelooft het toch niet' zei ik. Oh no, nu ik A had gezegd moest ik B wel zeggen. De reden waarom ik hem niets verteld had was omdat hij allesbehalve naïef was en waarschijnlijk de politie zou opbellen. 'Wat niet geloven? Luister, er gebeuren vreemde dingen hier. Plots is mijn dochter weg, ligt mijn pak verrimpeld in de was en verdwijnen er dingen uit mijn onderbroekenla' zei hij. 'Meneer Ramm, kunnen we dit niet gewoon vergeten? Zoals...er gezegd wordt, je gelooft het toch niet' zei Nora. 'Charlie, leg jij het dan uit' zei mijn vader. 'Wel ehm, dit klinkt heel ongeloofwaardig, maar Hayley is niet echt weg' begon hij. 'Hoe bedoel je?' vroeg mijn vader. 'Ze is hier, en eigenlijk wordt ik door haar en haar beste vriendin op dit moment verplicht om lippenstift aan te doen' zei hij. Hij keek naar Nora die sarcastisch haar ogen rolde en naar mij wenkte. 'Wat?' vroeg hij. 'Hoi pap' zei ik. En hij viel flauw.