A ranger/traitor 2

Het was al laat Miko keek voor de zoveelste keer over zijn schouder. Hij had al dagen regelmatig het gevoel dat hij gevolgd werd, maar hij wist niet door wie. Er liepen zoveel mensen rond. Het kon iedereen zijn.
“Ik wou dat ik werk vond dan kon ik hier mee ophouden, ik kan niemand meer vertrouwen.” Logisch zij een klein stemmetje in zijn hoofd, jij bent ook niet te vertrouwen. Miko schudde zijn hoofd hij vocht al tegen dat stemmetje sinds de eerste keer dat hij iets gestolen had. Als hij nu werk vond… Totdat hij dat gevonden had moest hij verder doen met wat hij bezig was. Hij voegde meteen daad bij woord en liep weer verder. De vrouw had het niet eens gemerkt. Toen zag hij een buitenkansje. Een man in een grauwbruine kapmantel droeg zijn goedgevulde beurs losjes aan zijn riem. Miko had al veel moeilijkere klusjes geklaard. Met een snelle haal had hij de beurs in zijn hand, maar toen hij twee stappen had gezet riep de man:
“Blijf staan, jij!” En hij zette de achtervolging in. Miko zette het op een lopen, maar de man was sneller dan hij gedacht had. Hoewel Miko sneller liep dan hij ooit gelopen had, kon hij de man niet afschudden. Hij kwam gelukkig ook niet dichterbij. Nog even en dan kwam hij bij een geschikte verstopplek. Daar aangekomen bleef hij doodstil staan en met grootste moeite hield hij zijn ademhaling in bedwang. Niets te vroeg, daar kwam zijn achtervolger al aan. Hij kwam blijkbaar tot de ontdekking dat hij zijn prooi kwijt was en bleef iets voorbij Miko’s schuilplaats staan. En kwam niet terug in beweging! Miko’s hart bonkte in zijn keel. Ga weg, bad hij. Maar de man ging niet weg en leek dat ook niet van plan. Miko had geen andere keus dan zich doodstil te houden, maar na een tijdje begonnen zijn spieren te protesteren en hij voelde iets kriebelen in zijn neus en zijn achtervolger bleef daar maar staan, kijkend naar een punt aan het einde van de straat. Op het moment dat Miko even bewoog met zijn linkerbeen om de stijfheid te verdrijven, zei hij zonder om te kijken:
“Hoe lang denk je daar nog te blijven staan?” Miko’s hart stond even stil. Had die man hem gezien? Hij schoot zijn schuilplaats uit en begon weer te rennen. TSJAK, een mes stak in een balk op nog geen twee meter bij hem vandaan. Hij bleef staan. Op dat moment werd hij bij de kraag gegrepen.