39. Justin Bieber, FTW?

Je zweeg en keek hem beschaamd aan. “Nee…” Zijn gezicht trok in een grimas. “Ik zie het. Mag ik je vragen wat er aan de hand is?” Je hersens draaiden op volle toeren. Wel zeggen, niet zeggen? Het was in weze een wildvreemde! Je maakte snel een keuze. Wat maakt het ook uit? Dacht je hopeloos. Ik ken hem niet, hij mij ook niet, dus waarom zou hij het doorvertellen? En ook al deed hij het, wat had hij er dan aan? Niks. Je zuchtte even. “Jawel.” Hij drong je aan verder te vertellen met zijn bruine kijkers. Zijn ogen leken op die van Taylor… “Hoe zal ik eens beginnen…” Zei je, terwijl een snik ontsnapte uit je mond. Je keek hem nog eens aan en begon toen het hele verhaal te vertellen, non-stop en met alle details. Alhoewel, sommige details liet je toch liever voor jezelf. Toen je uitgepraat was voelde je weer een huilbui opkomen, maar je dwong jezelf die achter te houden. “Tsjonge.” Zei Justin bewonderend. “Ik denk inderdaad, zoals je al zei, dat het aan de stress ligt dat je je nu zo voelt. Zelfs ik krijg niet in één keer zoveel over me heen! Ik kan het weten…” Zei hij met een grijns. Dat begreep je natuurlijk wel. “Wat moet ik nu doen?” Vroeg je eigenlijk meer aan jezelf dan aan Justin. Hij gaf antwoord: “Ik zie jouw probleem niet zo. Waarom spreek je nu niet gewoon al een datum met hem af?” Je voelde je hoofd rood worden. “Durf ik niet.” Fluisterde je. “Gewoon doen!” Zei Justin bemoedigend. “Nee kun je hebben, ja kun je krijgen.” Je voelde een beetje moed opkomen. “Dat is waar. Dankjewel.” “Graag gedaan.” Zei Justin. “Ik moet er trouwens hier uit. Ciao!” Oja! De lift, daar zaten jullie in. Huh? Wanneer had Justin de lift naar deze verdieping gestuurd? Nouja. Voordat Justin over de drempel stapte schoot je nog iets te binnen. “Wacht!” Justin draaide zich om en keek je vragend aan. “Wat is er?” Je glimlachte naar hem. “Nou, moet je eens horen, mijn vriendin…”

Je klopte aan bij je hotelkamerdeur. “Félies…” Zei je twijfelend. “Lieverd! Ik dacht dat je nooit uit die lift zou komen!” Félicia gooide de deur weer open, gelukkig. Je grijnsde toen je haar gezicht zag en terugdacht aan Justin. Snel rolde je je met rolstoel en al de hotelkamer binnen. “Zeg, F’je, hoe laat is het?” “Kwart voor zes geweest. Misschien moeten we wat gaan eten.” Je glimlachte duivels. “Dat lijkt me een heel goed plan…”