Holy crap...

Die avond ging ik vroeg slapen om dat er op TV niets te zien viel en niet met Tess en co wou omgaan omdat ze de hele tijd zouden zeuren over oninteressante dingen. Soms konden ze zo lomp uit de hoek komen...Ergens miste ik Nora wel. Geen idee waarom we plots geen vriendinnen meer waren. Maar zij had tenminste hersenen.Ik deed een te grote T-shirt en een pyjama-broekje aan en viel in slaap. Met de raarste droom ooit. In de droom stond ik aan het altaar in een supermooi kleed en toen zag je wie mijn bruidegom was...Yu. Eww. Mijn getuige was Tess die make-up aan het opdoen was - ongelofelijk dat ze dat deed tijdens mijn trouw - en de andere van het cheerleaderteam waren mijn bruidsmeisjes. De getuige van Yu was Robbie die me met zielige hondenogen aankeek. 'Oké, wie bezwaar heeft spreek nu, of heb voor altijd vrede met dit huwelijk' toen Yu's vader 'Ik!' riep. Iedereen keek naar hem maar toen keken ze plots naar mij, maar ik kwam maar niet in zicht. 'Dat is Hayley niet!' riep iedereen in de kerk. Huh waar was ik dan? 'Jawel, ik ben wel Hayley!' hoorde ik een jongensstem zeggen. Zwetend werd ik wakker maar maakte mezelf wijs dat ik te veel suiker binnenhad voor ik ging slapen en vandaar zo'n rare droom had. Snel ging ik terug slapen, alhoewel ik me dat broekje niet zo spannend kon herinneren. Jammer dan.
De volgende ochtend werd ik wakker met het idee om Matt nog eens te versieren. Hij moest ooit toehappen dacht ik. Geeuwend botste ik op tegen Charlie en hij begon te schreeuwen. 'Who the heck ben jij?' vroeg hij. Ik kon me hem niet zo mini herinneren. 'Zwijg etter' zei ik zoals gewoonlijk toen ik merkte dat er iets niet pluis zat. Om te beginnen irriteerde mijn pyjamabroek me nog, was ik groter en klonk mijn stem anders. Ik moest terugdenken aan de droom, maar ging toen naar de badkamer. 'Hé gast, als je denkt dat je zomaar binnen kan vallen en me voorsteken bij mijn badkamerbeurt heb je het goed mis, je bent dan misschien een van Hayley's vriendjes, ga weg!' bazelde Charlie tegen me toen ik naar de spiegel keek en de schrik van mijn leven kreeg. Ik zag een jongen in de spiegel. 'AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH' schreeuwde ik. En Charlie deed mee natuurlijk. Weer keek ik terug omdat ik het niet geloofde. 'OH MY GOSH! schreeuwde ik. 'Wat is er?' riep Charlie. 'Charlie, knijp me, mep me, doe alles, maar ik moet wakker worden' zei ik. 'Hoe weet je mijn naam?' vroeg hij bang en nam snel een shampoofles. 'Goed zo, mep me daar mee!' zei ik. Natuurlijk deed hij dat. Hard. 'Crap, dat doet pijn' jammerde ik. 'Wat dacht je?' vroeg Charlie. Terwijl ik nog niet zeker was of het een droom was nam ik toch Charlie bij z'n schouders en begon hem doorheen te schudden. 'Je gelooft het misschien niet, maar ik ben Hayley' zei ik trillend. 'Ze worden erger elke keer, die vriendjes van haar' zei Charlie tegen zich zelf. 'Ik meen het etter, ik ben Hayley' zei ik en hij wrong zich los en liep naar mijn kamer. Zich beschermend met de fles kwam hij naar buiten. 'Wat heb je met haar gedaan?' vroeg hij nu meer boos dan bang. 'Niks, want ik ben haar' jammerde ik. 'Stop, freak!' riep hij en nam nog een fles. 'Stop je nu bijna?' vroeg ik geïrriteerd. 'Stel me een vraag die alleen ik weet. Nu' zei ik en legde hem in en knoop. 'Ehhm, als wie verkleedde pap zich vroeger met carnaval?' stamelde hij. 'Niet als wie, als wat, als een chimpansee' opperde ik. Zijn ogen werden even groot maar ik had hem toch nog in de greep. 'Welk liedje zong mam vroeger altijd voor het slapengaan?' vroeg hij. Ik kreeg even tranen in mijn ogen. Mam. Ik liet hem los en ging toen op de rand van de badkuip zitten. Charlie keek me heel raar aan. Ik probeerde zo weinig mogelijk aan haar te denken maar nu Charlie me aan haar liet herinneren, kon ik mijn emoties niet bedwingen. 'Hayley?' piepte hij. Hij wist hoe gevoelig het bij me lag. 'Yellow Submarine van The Beatles' stamelde ik terwijl de tranen van mijn wangen druppelden. 'Hayley' zei hij nu zekerder. 'Of je bent het echt, of je bent een weirdo die zich vroeger in onze kasten verstopte' zei hij. Daar kon ik toch nog mee lachen. Lichtjes. 'Wat heb ik verkeerd gedaan, Charlie? Waarom zit ik nu in zo'n kutsituatie, die alleen in films mogelijk is' jammerde ik toen. Hij antwoordde niet maar bleek me toch aankijken. 'Kijk niet zo' beval ik. Snel keek hij weg. 'Sorry, Hayley, maar ik heb serieus geen idee hoe ik je kan helpen' zei hij. 'Wat gaat pa zeggen? En wat als het voor altijd is, wat dan met het cheerleaden? En jongens. Die kan ik ook niet meer...' Versieren wou ik zeggen maar ik begroof mijn hoofd al in mijn handen. 'Geeh is dat zelfs nu nog het enigste waar je aan kan denken?' vroeg Charlie ietwat geïrriteerd. 'Sorry het is sterker dan mezelf' zei ik stil. 'Wel, misschien moet je beginnen met, gepastere kleren aan te doen' zei Charlie. 'Alles van jou is waarschijnlijk te klein' mompelde ik. 'Ja ja, ik weet dat ik klein ben.' zuchtte hij en ging weg. 'Crap, heb ik hem nog weggejaagd ook' zei ik tegen mezelf. Maar even later stond hij er al terug met een pak van pa. 'Meen je dat?' vroeg ik. 'Trek het nu gewoon aan, oké?' zei Charlie. 'Oké, maar dan moet jij wel weg' zei ik, duwde hem de kamer uit en deed de deur opslot. Crap ik had geen onderbroek...Snel glipte ik naar mijn vader's kamer, keek in zijn kast en haalde er een verpakt pak boxershorts uit. Ik wist dat hij oma's kerstcadeau's niet droeg. Snel ging ik terug naar de badkamer en kleedde me om. Goosh dit was zo weird.