24. Félicia, the sweetest person on earth <3

“Sorry, ik draaf een beetje door. Ik ben geloof ik een beetje geobsedeerd door Divine.” Verontschuldigde je je. “Geeft niet, joh.” Zei Taylor. “Ik kan nu al niet meer zeggen dat ik geen auditie ga doen. Dan vermoord je vriendin me!” Hij knipoogde naar je. “Grapje hoor, het lijkt me een best leuk verhaal als je het zo vertelt.” Félicia kwam aangelopen met een rode blos op haar wangen. Zo te zien rondde ze net het gesprek af. “Oké, dankuwel! Tot vanmiddag!” Félicia hing op en gaf het mobieltje zonder iets te zeggen terug aan Taylor. “Félies, hallo! Wat heb jij allemaal uitgespookt? Je zegt ‘tot vanmiddag’ tegen een wildvreemde en gaat daarna doodleuk weer zitten zonder ons ook maar enkele uitleg te geven?” Félicia begon te lachen. “Doe niet zo aangebrand, gekkie! Als jullie je eten ook op hebben gaan we terug naar het hotel en dan direct door naar de audities.” Dit ging je toch even te snel. “We gaan wat?” Stamelde je. “Naar het hotel,” antwoordde Félicia, “dan kun je nog wat leuke nieuwe kleren aantrekken, en dan…” “Félies!” Gilde je. “Waar heb je het over? Taylor heeft een auditie hoor! Niet ik!” Félicia toverde een flauwe glimlach tevoorschijn. Er begon je nu iets te dagen. “Nee, Félies. Dat meen je toch niet?” Vroeg je ongelovig. “Jawel.” Zei Félicia triomfantelijk. “Het was een hele discussie, maar ik heb hem er toch van weten te overtuigen dat jij geknipt bent voor die rol!” Je kon het niet geloven. Félicia had jou zojuist de Divine-audities ingekregen! Je vloog je vriendin om de hals, voor zover dat mogelijk was met die rolstoel. “Dankjewel.” Fluisterde je emotioneel. Nog nooit had iemand zoiets liefs voor jou gedaan.. “Hé gek!” Zei Félicia lief. “Niet huilen!” Ze maakte zich los uit je omhelzing en keek Taylor aan, die een brede glimlach op zijn gezicht had. “Nu wel extra goed je best doen, jullietwee!” Je lachte. Als hier al iets van kwam was het een bijrol, desnoods één of ander figurantenrolletje. “Ik ben nou wel eens benieuwd naar jouw acteerkunsten.” Zei Taylor tegen jou. Ondanks de vreugde bekroop je een vreemd gevoel. Je had het idee alsof je iets was vergeten of over het hoofd had gezien. Met een schok besefte je dat je al wist wat het was. Hoe kon iemand nou auditie doen in een rolstoel?!