85. What happend ?

Ik schrok me rot. Friedolien lag gillend op de grond. Ik besefte even niet goed wat er gaande was. Tom liep langs me naar haar toe met Bill op zijn hielen. Als snel kreeg ik beweging in mijn benen. Mijn maag keerde bij haar kermende schreeuwen. “ Wat is er gebeurd?” kon ik eindelijk uit mijn kurkdroge mond krijgen. Ik stond samen met Bill en Tom rond Friedolien. Ik zakte op mijn knieën net als Tom. Friedolien bleef schreeuwen van de pijn. “ Frie…” smeekte ik met tranen in mijn ogen. “ Liefje! Komaan, zeg iets. Waar heb je pijn?” zei Tom. Hij was zo in paniek dat zijn stem trilde. “ Knie.” Kermde ze. ze kon niet meer uitbrengen. Ik draaide mijn hoofd en keek naar haar knie. Mijn ogen werden groter. Ik keek naar Tom en vervolgens naar Bill die lijk bleek zag van wat hij zag.

“ Friedolien, niet bewegen.” Zei ik. Haar gehuil en gekerm van de pijn sneden door merg en been. “ Ik denk dat je knieschijf uit de kom zit.” Mompelde ik. Ik keek nog eens naar haar knie en zag dat er een bult zat op haar knie, waar er normaal geen moet zitten. “ Meisje, wees stil nu.” Ik zag tranen over Tom zijn wang glijden.” Het komt goed Tom.” Zei ik, maar diep vanbinnen was ik ook bang. “ Ik ga Katreeya halen.” Zei ik en ik stond op en liep langs Bill weg nar buiten.

5 minuten later renden ik en Katreeya door de gang terug naar de zaal. Friedolien lag nog steeds te kermen en te huilen van de pijn. Ik stond letterlijk te bibberen op mijn benen. Ik ging angstig tegen Bill gaan staan toen Katreeya tegen Friedolien praatte en naar haar knie keek. “ Ik ga een ambulance bellen.” Zei ze en ze haalde haar gsm uit haar broekzak. Ik beet op mijn onderlip en kon nu ook mijn tranen niet meer bedwingen. Ik hoopte zo dat er niets ergs met haar aan de hand was. “ Wat heeft ze nu eigenlijk gedaan?” fluisterde ik tegen Bill. “ Ik weet het niet meisje.” Zei hij. De krop in mijn keel werd groter toen ik Friedolien hopeloos zag liggen. Ik snikte even en Bill draaide zich naar me toen en sloot me in zijn armen. Op zijn borstkast lag ik te snikken. Waarom moet het haar nu weer overkomen?

De minuten erna leken uren te duren en uiteindelijk hoorden we de ambulance aankomen. 3 hulpverleners kwamen een paar seconden later binnen lopen. Tom zat nog steeds aan Friedolien haar zijde en stond abrupt recht toen hij de 3 mannen zag binnenlopen. Ik leunde nog steeds tegen Bill aan. Ik zag hoe ze naar Friedolien haar knie keken en overlegden wat te doen. Uiteindelijk legden ze haar op de brancard en wandelden ze weg. Tom stapte er meteen achterna. “ Wat ga je nu doen Maaike?” vroeg Katreeya. “ Meegaan natuurlijk! Ik ga hier niet staan trainen terwijl ze Friedolien wegbrengen!” gilde ik bijna. Katreeya knikte. “ Je kan met mij mee in de auto.” Zei Bill. Ik knikte : “ Dank je liefje.” Zei ik sober. “ Ga maar snel al jou en Friedolien’s spulletjes gaan halen en dan zijn we weg.” Ging hij door terwijl hij zijn hand op mijn schouder legde. Ik knikte afwezig en ging alles gaan halen. Ik zag nog hoe Katreeya en Tom mee gingen met de hulpverleners naar de ambulance. Bill zat nog even in de zaal om zijn jas en die van Tom te nemen. Wat er was gebeurd was nog steeds een raadsel. Ik was bang in Friedolien haar plaats.