83. Training & Kaulitz'en.

Plots realiseerde ik me iets. “ Oh, Bill, ’t Is ook waar.” Terwijl ik het zei legde ik mijn hand op zijn boven arm. Hij keek me aan. zijn warme huid onder mijn hand voelde hemels aan om de één of andere manier. “ Morgen kunnen we niet weg, we hebben al training.” Zei ik. Al snel had ik er spijt van want ik zag ene teleurstelling over zijn gezicht glijden. Ik beet op mijn onderlip, wat erg voor hem. Hij had er vast zo naar uitgekeken. “ Telt ook voor jou schat.” Zei Friedolien tegen Tom. Ook zijn gezicht sprak boekdelen. Plots viel me iets te binnen. “ Wacht eens.” Zei ik en ik voelde hoe mijn ogen begonnen te blinken. Ik draaide mijn hoofd naar Bill en keek hem vreugde vol aan. “ Anders moet je meekomen naar de training?” Bill keek naar Tom en terug naar mij. “ Dat mag toch niet?” zei hij. “ Normaal niet.” Giechelde ik. “ Och het is juist!” zei Friedolien plots. “ We hebben training van Katreeya, Irina is er niet. Jullie kunnen gerust mee in de zaal om te kijken. Zo ben je bij ons, en bij Katreeya krijgen we toch af en toe pauze.” Ging ze verder en ze gaf een knipoog naar Tom. “ Wat zullen we doen?” vroeg Tom aan Bill. Bill hief zijn schouders op en zei : “ Waarom niet?” Tom keek sneaky en fluisterde naar Bill toe : “ Ik weet wel waarom.” “ Wat?” zei ik luid. “ Niets!” zei Tom vlug. Ik glimlachte: “ Zorg maar dat je er bent.” “ Jawel mevrouw!” zei Tom en hij sloeg zijn hand voor zijn hoofd net zoals een soldaat. Ik schudde lachend met mijn hoofd en stak mijn tong uit naar hem.

De volgende dag stonden ik en Friedolien in de kleedkamer ons om te kleden. Bill en Tom stonden voor de kleedkamer te wachten. Ik kan je vertellen, we hebben ons nog nooit zo snel omgekleed. In ons zwart topje waar met gouden letters ‘ No Limits Gymnastics Germany’ op sierde en ons kort zwart sportbroekje liepen we de kleedkamer uit. Friedolien eerst en toen kwam ik ook buiten. Ik keek Bill aan en zijn gezichtuitdrukking was gewoon goddelijk. Ik hield er van als hij me zo aanstaarde. Het leek of hij mij het mooiste meisje op aarde vond als hij zo keek. De twinkeling in zijn ogen deed me kippenvel krijgen. Moest ik weten wat er nu in zijn hoofd zou omgaan…

Meer tijd om te denken had ik niet want we moesten naar de zaal. We hadden natuurlijk op voorhand even naar Katreeya geweest om te vragen of het echt mocht dat ze bleven kijken en gelukkig was het geen enkel probleem. We liepen de zaal binnen en Katreeya stond al aan de geluidsinstallatie te prutsen. Ik zag dat ze 2 stoelen en een tafeltje had klaargezet. Irina zou dit zelfs nooit doen. Plots keek Katreeya op en zag ons staan. Ze richtte zich op en kwam met een vriendelijke glimlach naar ons toegelopen. “ Goedemiddag meisje. En aangenaam kennis maken jongens. Ik ben Katreeya.” Zei ze tegen Bill en Tom en schudde hun elk de hand. De jongens stelden hun ook netjes voor en toen toonde Katreeya war ze konden gaan neerzitten. Ik knipoogde even naar Bill en hij knipoogde terug. “ Warm jullie maar even op meisjes. Ik ben ondertussen muziek aan het zoeken voor straks.” Zei Katreeya. “ Oké, coach.” Zeiden ik en Friedolien in koor en we begonnen aan onze opwarming.