~>25<~

Af en toe gingen mijn ogen toch naar het scherm. Echt volgen deed ik het niet, maar ik schrok wel een paar keer heel erg. Andy grinnikte erom en pruilend ging ik weer tegen hem aan zitten. De jongen wreef met zijn lippen door mijn haar en suste me een beetje. Het liet me blozen. Na een tijdje maakte het me ook slaperig en ik voelde hoe mijn ogen dicht begonnen te zakken. ‘Misschien moeten we maar gaan slapen.’ De jongen nam nog wat popcorn en tilde me toen op. Even schoten mijn ogen open, maar Andy liep gewoon door. Boven legde hij me op zijn bed en begon me uit te kleden. Blozend keek ik hem aan en kuste zijn hand toen hij mijn gezicht streelde. Andy lachte en kleedde zich ook uit. Blozend liet ik mijn ogen over zijn lichaam gaan. De jongen lachte erom en bleef nog even staan in zijn boxer. Alsof hij wilde zeggen. Kijk maar, het maakt mij niets uit. Daarna kroop hij bij me onder de dekens. ‘Slaap lekker, Aiyana.’ Fluisterde hij en hij drukte nog een kus op mijn lippen. Hij ging echter niet slapen. Hij bleef me maar aankijken. Ik dwong mezelf om terug te kijken en niet te gaan slapen. De jongen moest erom lachen en streelde me door mijn haren. ‘Ik moet even ergens over na denken. Ga nou maar slapen.’ Ik schudde mijn hoofd, ik wilde niet gaan slapen als hij het niet ging doen. Andy schudde grinnikend zijn hoofd en wreef met zijn neus langs de mijne. ‘Wees niet koppig, ga slapen!’ Een piepje verliet mijn mond, maar ik liet me toch maar tegen hem aan vallen en sloot mijn ogen. De armen van de jongen gleden om me heen en hij kuste me teder. ‘Goed zo, slaap lekker.’ Ik gaapte en viel toen rustig in slaap.

De volgende ochtend werd ik als eerste wakker. Ik sprong van het bed, veranderde in een wolf, rekte me uit en schudde mijn vacht. Daarna gaapte ik nog een keer en sprong op het bed. Voorzichtig rook ik aan Andy’s huid. De jongen deed ineens zijn ogen wijd open en liet me schrikken. Ik piepte en keek Andy zielig aan toen hij begon te lachen. Hij trok de dekens op en keek me uitnodigend aan. ‘Kom, liefje.’ Rustig ging ik naast hem liggen en likte hem. Andy lachte en wreef over mijn kop. ‘Lekker geslapen?’ Ik veranderde weer in een mens en knikte. ‘Heerlijk…’ Andy knikte ook. ‘Mooi.’ Aarzelend keek ik naar de jongen op. Een vraag brandde op mijn lippen, maar stellen deed ik hem niet. Andy Leunde op zijn elleboog en speelde met een pluk van mijn haar, afwezig, hij leek er niet te zijn. Ik piepte, wat was er toch met hem aan de hand. ‘Andy?’ fluisterde ik bezorgd en ik duwde met mijn neus tegen zijn wang. De jongen schrok op en keek me aan. ‘Wat? Sorry, I-ik…’ Hij zuchtte en liet zich weer vallen. Voorzichtig liet ik mijn hoofd op zijn borst rusten en wachtte tot hij sprak. Dat deed hij echter niet, het tegenovergestelde zelfs, hij zweeg. ‘Andy! Aiyana! Ontbijt!’ Gelijk sprong ik op, en kleedde me aan. Bijna kwispelend liep ik naar de deur. Daar draaide ik me echter om. Andy lag nog steeds op bed, zijn blik verward. Langzaam liep ik terug en drukte een kusje op zijn wang. Daar schrok hij van op. ‘Kom je? Ontbijt!’ Zei ik vrolijk. Andy schudde even zijn hoofd, waardoor zijn warrige haar nog warriger zat en liep me daarna achterna. De moeite om zich aan te kleden nam hij niet. Beneden rook het lekker, naar brood en spek. Yu had het echter niet gemaakt. Sandra stond te bakken. Terwijl Yu rustig een krant las en een kopje koffie dronk. Nieuwsgierig keek ik over zijn schouder naar het papier. Lezen was echter niet mijn sterkste punt, en het feit dat Yu steeds het papier bewoog hielp weinig. Na een tijdje begon ik zacht te piepen, omdat het me gewoon niet lukte. Daarop zette hij zijn kopje neer en woelde door mijn haar zonder op te kijken van het papier. ‘Goedemorgen, meis.’ Grinnikte hij. Bijna kwispelend gaf ik de jongen een knuffel om hem ook goedemorgen te wensen en keek weer naar de krant. Hij hield hem echter weer niet stil dus lezen ging niet. Ik gaf het op en ging naast hem zitten. Mijn ogen gingen naar Andy, die tegenover me was gaan zitten. Hij staarde nog steeds wat voor zich uit. Bezorgd keek ik naar Yu, die ook naar Andy keek. Hij haalde zijn schouders op en boog naar mijn oor. ‘Ik zal wel even met hem praten vanmiddag. Het komt wel goed.’ Blij knikte ik en begon te eten toen Sandra me het voedsel gaf. Steeds gleden mijn ogen weer naar de afwezige jongen waar ik zo van hield. Hij at zijn eten zonder te spreken en ging zeer snel van tafel om te douchen. Ik werd steeds bezorgder en liet me piepend op de bank vallen. Daar ging Sandra ook zitten. Ze gaf me een knuffel en zette de tv aan. Ik keek echter iedere keer naar de deur waardoor Andy was verdwenen. Wat had hij toch?