TotalInLoveWithTom 125

Met een enorme grijns zwaai ik naar Simone. Haar gezicht licht op en Tom en ik schieten in de lach. Iedere keer als we terugkomen van ons bezoek aan een huis, staat Simone in de deuropening te wachten. Tot nu toe zag ze alleen maar schuddende hoofden maar nu ze mijn gezicht zo vrolijk ziet, weet ze dat het goed zit.
Ik stap uit de auto en loop direct naar haar toe.
‘En?’ vraagt ze.
Mijn grijns wordt breder. ‘Simone… Het is een droomhuis! Echt! Het is zoooo geweldig!’
Tom komt naast me staan en ook hij grijnst breed. ‘Hoi mam.’
Simone begint te lachen. ‘Nou, kom mee naar binnen en vertel me alles! Gordon is ook al thuis.’
‘En Bill?’
Simone’s gezicht verstrakt. ‘Nog bij Andreas.’
Tom knikt kort. ‘Oké.’
Ik geef een kneepje in zijn hand en dan volgen we Simone naar binnen. Gordon zit al op de bank met een afwachtend gezicht te kijken.
Ik schiet in de lach. ‘Nou ja zeg. Door je gezicht zou ik bijna denken dat je me weg wil hebben!’
Gordon begint te grijnzen. ‘Bijna.’
Lachend plof ik neer op de bank en dan beginnen Tom en ik te vertellen over het huis. Stom dat ik geen foto’s heb gemaakt. Ik denk er nu pas aan.
‘Ik ben Max even een mailtje sturen,’ zeg ik dan en ik sta op.
Simone knipoogt. ‘Vertel haar maar van je paleisje.’
Grinnikend loop ik naar boven en ik pak mijn laptop onder Toms bed vandaan. Ik start hem op en wacht ongeduldig tot ik op mijn mail kan. Dan begin ik te typen.
Max! Guess what? Tom en ik hebben een huis!! Echt waar! En ik ben er echt helemaal verliefd op. Het is een enorm mooie…villa. Haha, ik meen het. Weet je nog dat ik zei dat ik nooit in een villa wilde wonen? Veel te groot en dat soort dingen? Nou, ik ben helemaal om. Nu ik vandaag dit juweeltje heb gezien, weet ik zeker dat ik er mijn hele leven wil blijven wonen! Met Tom natuurlijk. :’) Ik heb helaas nog geen foto’s. Ik was zo enthousiast dat ik helemaal ben vergeten om die te maken. Maar zodra ik ze heb, stuur ik ze naar je toe! Ennnnn. Aangezien we binnenkort gaan klussen…Moet je weer snel hierheen komen! Vele handen maken licht werk. En ik wil mijn tweelingzusje weer zien. Heb je Bill nog gesproken? Er is met hem gewoon niet meer te leven, Max. Hij zit constant bij Andreas. Ik denk dat hij dat doet zodat hij mij en Tom niet de hele tijd samen hoeft te zien. Bill mist je echt verschrikkelijk, Maxje. En ik ook! Dus alsjealsjeaslejblieft kom snel weer hier heen! Samen met mama, Brigit, Vasco en Matt natuurlijk! We kunnen jullie vast wel ergens kwijt. <3 Oooh.
Ik moet ervandoor. Tom roept. Ik spreek je snel, zusje!
xoxo Tamar
Ik schakel mijn computer uit en zucht. Tom riep helemaal niet. Ik hoorde alleen Bills kamerdeur met een klap dichtslaan. Ik schuif mijn laptop terug onder Toms bed en loop dan richting Bills kamer. Ik klop zachtjes op de deur en wacht.
Stilte.
Ik klop nog een keer.
Weer stilte.
Ik rol met mijn ogen. ‘Bill, je kunt die deur open doen of ik breek hem in.’
‘Probeer het maar.’
‘Oké.’
Ik zet twee stappen naar achter en maak me klaar om de deur in te rammen.
Maar dan doet Bill de deur open en kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Je zou het nog doen ook hè?’
Ik knik. ‘Ja hoor.’
Bill rolt met zijn ogen en loopt dan zijn slaapkamer weer in. Hij laat wel de deur open. Ik loop naar binnen en doe de deur dicht. Bill zit op zijn bed met zijn handen in zijn hoofd.
‘Hey Bill,’ zeg ik zacht en ik ga naast hem op bed zitten. Ik sla mijn arm om zijn schouder heen maar Bill slaat mijn arm weg.
‘Wat?’ breng ik verbluft uit.
Ik hoef jouw medelijden niet,’ snauwt hij.
Ik trek mijn wenkbrauwen op. ‘Ik ben hier als je vriendin, Bill. Ik wil je alleen maar helpen.’
‘Ik heb geen hulp nodig!’ Weer een snauw.
‘Fijn,’ snauw ik terug. ‘Dan blijf jij hier maar lekker de rest van je leven op je kamer zitten mokken over Maxime! Misschien dat ze wel een andere leuke jongen tegenkomt die tenminste niet de hele tijd chagrijnig zit te doen!’
Oké, die was gemeen. Maar dan moet hij me maar niet zo afsnauwen!
Ook Bill vindt mijn opmerking niet zo leuk. Hij kijkt me kwaad aan en staat op. ‘Rot maar op, Tamar. Je helpt me voor geen meter.’
Ik sta ook op. ‘Dat heb je toch echt aan jezelf te danken.’
Bills ogen spuwen vuur. ‘Heb jij enig idee hoe ik me voel? Heb jij enig idee hoe het is om honderden kilometers verwijderd te zijn van de liefde van je leven? Nee, Tamar, dat weet je niet!’
Nu gaat hij te ver. Ik bal mijn vuisten en ik kijk hem woedend aan. ‘Toevallig weet ik dat wel, meneer Kaulitz!’ Ik schreeuw bijna. ‘Misschien ben je het vergeten, maar tot twee maanden terug was ik ook nog honderden kilometers verwijderd van de liefde van mijn leven! Ik zeg het maar even om je geheugen op te frissen. Dus vertel mij niet dat ik niet weet hoe het voelt, Bill. Want dat weet ik wel! Maar als jij liever iedere dag naar Andreas gaat om daar weet ik veel wat te doen in plaats van even met Tom te praten en hem ervan verzekeren dat het goed met je gaat, ga je gang.’
‘Tom ervan verzekeren dat het goed met me gaat?’ vraagt Bill stilletjes.
Ik ontplof. ‘JA, WAT DENK JIJ NOU? JE VERDWIJNT IEDERE OCHTEND ZONDER OOK MAAR IETS TE ZEGGEN EN LAAT VERVOLGENS DE HELE DAG NIKS VAN JE HOREN! DAN KOM JE ’S AVONDS TERUG EN VERDWIJNT GELIJK OP JE KAMER! VIND JE HET HEEL VREEMD DAT TOM ZICH DAN ZORGEN MAAKT?!’
Bill buigt zijn hoofd en zegt niks.
Ik zucht. ‘Sorry dat ik zo uitviel.’
Bill schudt zijn hoofd. ‘Nee, het maakt niet uit.’ Zijn stem kraakt.
Ik zet een stap dichterbij en leg mijn handen op zijn schouders. Bill heft zijn hoofd op en kijkt me met betraande ogen aan.
‘Hey jongen toch,’ zeg ik zacht. Ik sla mijn armen om zijn nek en Bill verbergt zijn hoofd in mijn shirt. Zijn schouders schokken en ik wrijf langzaam over zijn rug heen.
‘Het s-s-pij-ij-t me zo-o-o,’ snikt hij. ‘Ik mi-i-s haa-aar allee-een zo e-erg.’
‘Sst. Huil eerst maar even uit. Dan mag je weer praten.’
Ik zet hem voorzichtig neer op bed en ga dan naast hem zitten. Bill legt zijn hoofd op mijn schouder en begint harder te huilen.
Ik glimlach: eindelijk komt alles eruit.