¤When dreams meet eachother ¤ °#18°

b] Yara pov[/b
Er valt een lange stilte. Ik staar Tom aan en hij staart terug. Ik kan gewoon niks zeggen. Hij is verliefd. Op mij? Maar dat klopt helemaal niet na vanavond! Dat meisje…
‘Zij werkt voor ons. Zorgt ervoor dat we in behoorlijke hotels terechtkomen.’
Toms woorden herhalen zich in mijn hoofd. Klinkt logisch. En toch leken ze net een verliefd stel.
‘Ik laat je even alleen,’ mompelt Tom dan ineens en hij komt overeind. Hij strompelt zowat mijn kamer uit en ik wil hem naroepen. Hem vragen om te blijven. Maar de woorden blijven steken in mijn keel.
Als de deur achter hem in het slot valt, laat ik me achterover vallen op het logeerbed. Mijngottegottegottegot. Waar ben ik in vredesnaam in beland? Tom heeft de woorden uitgesproken die ik gisteren zo graag wilde horen. Ik ben verliefd op je. En nu? Nu heeft hij ze uitgesproken maar twijfel ik of er ook maar een beetje waarheid in zit. Maar waarom zou hij erover liegen? Waarom zou Tom hierover liegen? Ik weet het niet.
Wonder boven wonder val ik in slaap.
Als ik de volgende ochtend wakker wordt, herinner ik me langzaam weer wat er is gebeurd. Ik haal een keer diep adem en kom dan uit bed. Snel begin ik mijn spullen bij elkaar te rapen. Ik wil naar huis. Ik moet nadenken en dat kan ik niet als ik bij Tom thuis ben.
Zachtjes open ik de deur en loop naar de badkamer. Zo snel mogelijk was ik mezelf, doe mijn haar en loop dan naar de keuken. Ik neem niet eens de tijd om te ontbijten maar schrijf alleen een briefje.
‘Hey jongens. Ik ben naar huis. Ik zie jullie misschien straks nog wel. Kus.’
Het klinkt vreselijk ondankbaar maar ik wil nu echt gewoon naar huis. Ik doe zo zacht mogelijk de deur achter me dicht en loop dan weg. Ik begin steeds sneller te lopen tot ik een beetje in het levende deel van Berlijn uitkom. Daar pak ik een taxi die me naar huis kan brengen.
In de taxi speelt de afgelopen avond zich continu af in mijn hoofd. Ik kan het gewoon niet op een rijtje zetten. De meest logische verklaring is gewoon dat Tom me echt leuk vind. Maar ik vind dat zo moeilijk te geloven! Of misschien is dat hem juist. Dat het zo mooi is dat ik het niet kán geloven.
Ik slaak een diepe zucht wat me een vreemde blik van de taxichauffeur oplevert. Lekker blijven kijken denk ik bij mezelf.
‘Stop hier maar,’ zeg ik dan als we op de hoek van mijn straat staan. Een beetje frisse lucht zal me goed doen.
Ik betaal de chauffeur en stap uit. Ik slinger mijn tas over mijn schouder en begin op mijn gemak naar huis te lopen. Het warme weer zorgt ervoor dat ik me iets beter voel. Hoeveel ik er nu voor over zou hebben om even naar Jenny te lopen om haar om advies te vragen. Maar ja, die zit in Turkije. Ik glimlach: heerlijk in de zon te bakken. Ik gun het haar van harte.
Dan ben ik thuis. Ik loop via de achterdeur naar binnen en gooi eerst mijn tas in de hoek en schop mijn schoenen uit.
‘Pap?!’ roep ik midden in de woonkamer.
‘Boven!’ hoor ik dan zijn stem vaag zeggen.
Ik loop de trap op en vind pap in de badkamer. Hij is zich aan het scheren. ‘Ben je al thuis?’ vraagt hij verbaasd.
Ik knik. ‘Ja ehm…’
Smoes! Ik kan moeilijk zeggen: ‘Ja, Tom heeft me zijn liefde verklaard.’
‘Ehm, de jongens moesten nog wat voorbereiden en ik was een beetje overbodig.’
Papa trekt zijn wenkbrauw op maar vraagt gelukkig niet verder. ‘Hoe was het gisteren?’
‘Oh, leuk hoor,’ glimlach ik krampachtig.
Wegwegweg!
‘Ik ben op mijn kamer, als je me zoekt.’
Papa knikt en gaat dan verder met scheren.
Ik vlucht naar mijn kamer en plof neer op mijn bed. Wat heb ik me op de hals gehaald zeg! En wat moet Tom nu wel niet van me denken? Meteen slaat de paniek toe. Ik heb wel heel overdreven gehandeld! Ik had me volwassener moeten gedragen en gewoon normaal met Tom moeten praten. Nee hoor, in plaats daarvan maak ik er een heel drama van!
‘Geweldig gedaan, Yara,’ mompel ik in mezelf.
Ik kom overeind en pak de tekenmap van mama van mijn bureau af. Glimlachend blader ik door de tekeningen heen. Bij iedere tekening waar mama een verliefd koppel heeft getekend, zie ik Tom en mezelf. Ohw, ik heb het echt helemaal verkeerd aangepakt!

De rest van de ochtend en middag loop ik mezelf alleen maar te vervloeken. Ik ben zo’n stomme ezel! Nou, dat is zelfs nog zacht uitgedrukt.
Om mezelf een beetje lucht te geven ben ik op mijn balkon gaan zitten en heb mijn mega zonnebril opgezet. Als iemand me nu aankijkt,zal die persoon honderd meter terugvliegen van schrik. Ik zie er echt angstaanjagend uit. Maar zo boos kijk ik altijd als ik boos ben op mezelf.
‘YARA!’ wordt er dan ineens gebruld.
Ik schrik op en loop mijn kamer weer binnen. Ik berg snel mama’s tekenmap op en ren dan naar beneden. Bill staat me grijnzend op te wachten. ‘Damn, heb ik me voor jou zo gehaast,’ zeg ik grijnzend.
Bill begint te lachen. ‘Sorry hoor! Maar ik moet je even wat vragen en ik wil niet dat de rest het weet.’
Ik trek mijn wenkbrauw op. ‘Moet je vooral keihard mijn naam schreeuwen!’
‘Ach, beneden zijn ze toch bezig dus dat horen ze niet.’
‘Hmm. Ja, oké. Goed punt.’
Lachend geeft Bill me een stomp. ‘Maar wat ik wilde vragen: waarom was je al weg vanochtend?’
Bloed schiet naar mijn wangen. ‘Ohw. Ehm… Ik wilde gewoon naar huis,’ mompel ik.
Bill trekt zijn wenkbrauw op. ‘Yeah. Right.’
Ik haal mijn schouders op en Bill kijkt me onderzoekend aan. De twinkeling in zijn ogen ontgaat me niet. ‘Het is Tom hè?’
‘Jezus, Bill!’
Ik kijk hem aan en weet even niet hoe ik me moet voelen. Dan laat ik mijn schouders zakken. ‘Ik heb het gewoon even verprutst.’
Bill glimlacht. ‘Tom baalde als een stekker dat je weg was.’
Ik hef meteen mijn hoofd op. ‘Echt?’
‘Ja hèhè! Yara, hij heeft gisteren tegen je gezegd dat hij verliefd op je is! Wat wil je nog meer dat hij zegt? Dat ie met je wil trouwen?’
‘Nee, bedankt,’ merk ik droog op. ‘Dat hoeft dan ook weer niet.’
Bill schiet in de lach. ‘Nou, ik wil jou best als schoonzusje!’
‘Oeh, dank je. Jij lijkt me ook best wel geschikt als zwager!’
Bill schiet in de lach en geeft me een stomp. ‘Wat ik wil zeggen is dat jullie niet meer langs elkaar moeten lopen. Jullie hebben toegegeven elkaar leuk te vinden dus nu moet je er maar eens werk van maken.’
Grijnzend kijk ik Bill aan. ‘Ay ay!’
‘Ik meen het!’
‘Ik ook!’
Bill kijkt me even onderzoekend aan en grijnst dan. ‘Oké! Dan ga ik nu weer heel snel naar beneden. Zonder mij redden ze het natuurlijk niet!’
Ik kijk Bill droog aan en die schiet in de lach. Ik kijk hem hoofdschuddend aan terwijl hij naar benden loopt en loop dan zelf met een super humeur de tuin in.
Ik plof neer op de ligstoel helemaal achterin de tuin en zucht eens diep. Ik moet Tom vandaag spreken. Dat moet moet moet gewoon!

De zon brandt al een tijdje op mijn huid als ik de schuifdeuren van de woonkamer open hoor gaan. Ik zet mijn zonnebril op mijn hoofd en kijk in de richting van het geluid. Mijn hart rolt zowat uit mijn borstkas als ik Tom naar buiten zie komen lopen.
Hij kijkt zoekend rond maar dan valt zijn blik op mij. Hij blijft even stil staan maar begint dan langzaam naar me toe te lopen.
Ik kom overeind uit mijn ligstoel en wacht geduldig op Tom. Geen idee hoe ik dit aan ga pakken.
‘Hey,’ zegt Tom dan een beetje nerveus als hij voor me staat. ‘Luister Yara, ik-‘
Maar verder komt hij niet. Geen idee wat me bezielt maar gewoon Tom die hier voor me staat, die verliefd op me is en waar ik verliefd op ben kan ik niet weerstaan. Midden in zijn zin kap ik hem af door mijn lippen op die van hem te drukken. Tom verstrakt even, overdonderd door mijn actie maar al snel voel ik zijn armen om me heen en zijn tong die langs mijn lippen likt. Ik moet grijnzen: ik was even vergeten dat het Tom Kaulitz was. Ik sla mijn armen om zijn nek en open mijn mond. Het gevoel wat ik nu heb is onbeschrijfelijk. Een bom is gebarsten in me en het lijkt wel of ik al mijn gevoel in deze zoen leg. Wat misschien ook wel zo is.
Eindelijk laten we elkaar los en we kijken elkaar even een tijdje verbaasd aan.
Dan glimlach ik naar hem. ‘Wat wilde je nu eigenlijk zeggen?’
Tom grijnst. ‘Dat ik smoorverliefd op je ben.’
Lachend sla ik mijn armen weer om zijn nek en Tom trekt me nog iets dichterbij. ‘Komt dat even goed uit,’ zeg ik zachtjes.
En dan drukt ik mijn lippen weer op de zijne…