¤When dreams meet eachother ¤ °#17°

b] Yara pov[/b
Nog helemaal verward zoek ik in het keukenkastje naar de EHBO-doos. Als ik hem gevonden heb, kijk ik even snel door wat erin zit.
‘Hebben jullie toevallig ergens jodium staan?’ roep ik naar de woonkamer.
‘In het medicijnkastje in de badkamer.’
Damn. Normaal zetten mensen dat soort dingen bij elkaar. Ik loop de badkamer in en pak daar de jodium uit het medicijnkastje. Vervolgens loop ik met het jodium, de EHBO-doos en een kom water terug naar de badkamer.
Mijn hart slaat weer een slag over als ik zie hoe Tom eruitziet. Voorzichtig loop ik naar hem toe. Ik ben nog niet vergeten wat hij me geflikt heeft.
‘Oké,’ mompel ik. ‘Is het alleen je gezicht?’
Tom knikt. ‘Volgens mij wel.’
Ik haal diep adem en ga naast hem op de bank zitten en doop dan met een doek in de kom water.
‘Wat ga je doen?’ vraagt Tom angstig.
‘Je wonden schoonmaken,’ zeg ik kortaf. En voorzichtig begin ik het bloed van Toms gezicht af te halen.
Ik schrok me kapot toen ik de deur opendeed en Tom zag staan. Zijn hele gezicht zat onder het bloed en hij kon amper overeind blijven staan. Terwijl hij op mij steunde, is hij in de bank gaan zitten en nu mag ik voor zuster gaan spelen terwijl ik geen idee heb wat er is gebeurd.
‘Au!’ Tom grijpt met zijn hand naar zijn gezicht maar ik sla hem weg.
‘Niet aankomen!’ zeg ik bits.
Tom kijkt me even kwaad aan maar laat me dan weer mijn werk gaan.
‘Zo,’ zeg ik als ik klaar ben.
Nu al dat bloed weg is, kan ik de wonden zien. Het ziet er nu lang niet zo erg uit.
‘Is het erg?’ vraagt Tom.
Ik haal mijn schouders op. ‘Boven je oog zit een diepe snee maar die had je denk ik zelf al gevoeld. En voor de rest zit je onder de schrammen.’
Tom sluit zijn ogen en laat zich achterover in de bank vallen.
‘ARGH!’
Hij schiet weer omhoog en grijpt naar zijn zij. Met een pijnlijk gezicht wrijft hij over zijn zij.
‘Laat eens kijken?’ vraag ik.
Tom kijkt me achterdochtig aan en ik rol met mijn ogen. ‘Aansteller.’
Tom rolt ook met zijn ogen maar trekt dan gehoorzaam zijn shirt een stukje omhoog.
‘Jezus.’ Er zit echt een enorme blauwe plek over zijn hele zij.
Ik kijk Tom aan. ‘Hoe kom je hier aan, Tom?’
Goed, ik ben misschien toch nog wel een beetje bezorgd… Een beetje veel.
Tom doet snel zijn shirt weer omlaag en komt langzaam overeind uit de bank.
‘Niks ernstigs.’ En hij begint de kamer uit te lopen.
Met open mond kijk ik hem na: niks ernstigs? Die gast komt hier binnen met zijn hele gezicht onder het bloed en hij zegt ‘niks ernstigs?’
‘Tom!’ roep ik net voor hij de kamer uit verdwenen is. ‘Jij gaat niet weg voor je mij vertelt wat er gebeurd is.’
Langzaam draait hij zich om. ‘Je laat me echt niet met rust tot ik het verteld heb hè?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, dat ben ik inderdaad niet van plan.’
We blijven elkaar een tijdje koppig aanstaren. Ik moet heel veel moeite doen om mijn blik niet af te wenden. Ik ben nog steeds enorm kwaad op hem maar nu is niet echt het juiste moment om mijn woede op hem af te reageren.
Tom gaat in een van de stoelen zitten en maakt zijn blik los van die van mij. ‘Ik ben in elkaar geslagen.’
Stilte.
Tjha, zoiets had ik eigenlijk wel verwacht. Maar dat Tom het nu bevestigd…
‘Door wie?’
Tom haalt zijn schouders op. ‘Ik heb echt geen idee. Ik liep de club uit om…’ Er lijkt wel een soort nervositeit over Toms gezicht heen te gaan als hij de zin af wil maken. ‘Ik liep de club uit,’ zegt hij dan nogmaals. ‘En toen ik er al een behoorlijk eind van vandaan was, werd ik ineens van achter gegrepen en begonnen ze me te slaan. Zomaar. Zonder reden.’
Mijn mond valt open. ‘Zomaar?’
Tom knikt. ‘Jup.’
Damned. Ik wist dat er zulke zielige mensen bestonden maar toch!
Tom komt overeind uit zijn stoel. ‘Mag ik nu weg?’
Ik kijk Tom aan. Mijn handen jeuken om hem nog een paar keer extra te rammen maar ik houd me in. In plaats daarvan stel ik nog een vraag. ‘Waarom ging je weg? Je leek het aardig naar je zin te hebben.’
Ik negeer de steek die door me heengaat als ik dit zeg.
Tom fronst zijn wenkbrauwen. ‘Oh… Nou. Eigenlijk was ik op zoek naar jou.’
Mijn wenkbrauwen vliegen omhoog. ‘Naar mij?!’
Tom knikt. ‘Ja…Je was ineens weg. En Bill wist me alleen te vertellen dat je de sleutels aan hem had gevraagd en toen besloot ik om naar huis te gaan. Nou ja, dat is wel gelukt maar niet op de manier die ik in gedachten had.’
Het valt even stil. Tom was op zoek naar mij? Waarom? Hij had dat andere meisje nu toch? Mijn gedachten duizelen over elkaar heen en het is eventjes heel wazig in mijn hoofd.
‘Waarom ging jij eigenlijk weg?’vraagt Tom dan.
Ik verstijf. Nu is hét perfecte moment om tegen hem uit te vallen. Hij lokt het zelf uit. Maar nu kan ik het niet.
‘Ik. Ehm, ik was...,’ [stamel ik. Ja, wat moet ik nu zeggen? ‘Ik ben smoorverliefd op je en kon wel janken toen ik je met dat andere meisje zag’? Hij ziet me aankomen!
‘Yara?’ Tom kijkt me vragend aan.
Ik haal diep adem. Oké, hij vraagt erom. De hele avond speelt zich weer af in mijn hoofd en het is genoeg om dat woedende gevoel weer naar boven te halen.
‘Nou. Jij was de reden dat ik ging.’
‘Ik?’ vraagt Tom verbaasd.
Met felle ogen kijk ik hem aan. ‘Jij ja! Oké, Tom. Je wil de waarheid en die kan je krijgen ook. Je zult er vast wel van genieten maar dat maakt me even niet uit. Het moet me éven van het hart dat ik je een enorme klootzak vindt!’
Zo. Dat is eruit.
Toms ogen zijn groot geworden. ‘W-w-wat? Waaom?’
Ik sta nu ook op uit de bank zodat ik recht tegenover hem sta. Ik haal weer even diep adem. Nu ik toch bezig ben kan ik hem net zo goed alles vertellen. ‘Ben je dan zo blind Tom? Gisteren kon ik mijn geluk niet op. Het was misschien wel de beste avond van mijn leven! Toen. En weet je waarom? Omdat ik hartstikke verliefd op je ben!’ Mijn stem schiet een paar octaven de lucht in maar het maakt me geen donder uit. Hij zal weten ook hoe hard hij mij heeft gekwetst. ‘En gisteren was ik ervan overtuigd dat je mij ook leuk vond. Ik heb me geloof ik in jaren niet zo goed gevoeld! Maar jij moest me vanavond weer even keihard onderuit halen. Ik had het kunnen weten, natuurlijk. Ik bedoel: de ene avond ik, en deze avond weer iemand anders. Het is ook mijn fout geweest. Maar toch.’
Zooo. Dat lucht op! Maar het gevoel om hem te slaan heb ik nog steeds.
Toms mond hangt een beetje open en dan besef ik me ineens wat ik heb gezegd.
Ohneee.
Zonder nog iets te zeggen, draai ik me om en loop langs Tom heen naar de logeerkamer. Ik plof neer op het bed en sla een hand voor mijn gezicht. Wát een afgang. Nou ja, Tom weet nu tenminste hoe ik erover denk…
Met een zucht kom ik overeind en ik trek mijn knieën op. Zelfs het donker lijkt me uit te lachen. Oh heel fijn, nu word ik ook nog gestoord.
Dan wordt er op de deur geklopt. ‘Yara? Mag ik alsjeblieft binnenkomen?’
‘Rot op, Tom.’
Alsof ik dat niet heb gezegd, gaat de deur gewoon open en stapt Tom naar binnen. Hij doet de deur dicht en nu moet ik me écht inhouden. Had ik hem niet gezegd om op te rotten?
‘Oké Yaar,’ zegt Tom.
In het donker zie ik hem naar een stoel lopen en hij gaat zitten. Dan hoor ik een klik en de sfeerlamp springt aan. Ik ga meteen in de hoek van het bed zitten zodat Tom mijn gezicht niet goed kan zien. Hij hoeft nu echt niet te zien dat ik wel kan janken. Hoe kwaad ik ook ben.
‘Ik ben blij dat je me dit net vertelt hebt, Yara.’
‘Pas op, Tom. Ik ga slaan.’
‘Ach, dat kan ik er nu wel bijhebben. Ik wil jou alleen ook even iets vertellen.’
Ik knars met mijn tanden over elkaar. ‘Goed,’ snauw ik dan.
Ik zie dat hij diep ademhaalt, net zoals ik deed. ‘Ik kan het heel kort houden en dat doe ik dus ook.’
‘Fijn.’
Tom trekt zich er niks van aan en praat door alsof hij het niet gehoord heeft. ‘Dat meisje waar ik vanavond mee danste, was Dominique. Zij werkt voor ons. Zorgt ervoor dat we in behoorlijke hotels terechtkomen. Maar dat doet er even niet toe. Met haar ben ik ontzettend close en ja, soms dansen we en lijken we net een stelletje. Maar dat zijn we niet, Yara. En het laatste wat ik tegen je wil zeggen is dat ik op jou verliefd ben zoals ik nog nooit verliefd ben geweest.’