¤ When dreams meet eachother ¤ °#8°

b] Yara pov[/b
Waarom gaat een week toch altijd zo snel voorbij als je juist wil dat hij langzaam voorbij gaat? Ik haat dat! Jai zou een week blijven. Nou, die week is echt omgevlógen. Volgens mij is het geen week geweest. Gewoon twee dagen of zo. Dat lijkt me logischer.
‘Yara?’
Mijn slaapkamerdeur gaat open en Jai stapt naar binnen.‘Kom je?’
Ik knik. ‘Ja, kom eraan.’
Er verschijnt een glimlachje om Jais mond en hij komt naast me op bed zitten. ‘Ik kom snel weer langs. Beloofd.’
Ik kijk hem aan en zucht dan. ‘Ja, weet ik ook wel. Het is alleen dat ik…Ik wil ook wat jij hebt, Jai. Jij hebt een baan waar je van houdt. En ik? Ik kan dat niet.’
Jai slaat een arm om me heen en drukt een kus in mijn haren. ‘Dat komt wel goed, zusje. Geloof me. Pap zal heus wel begrijpen dat je niet eeuwig hier thuis kunt blijven zitten. Op een gegeven moment wordt hij je zat en dan moet je eens zien hoe snel je op die academie zit.’
Ik kijk Jai droog aan. ‘Sukkel.’
We beginnen te lachen en lopen dan samen naar beneden.
‘Heb je pap al gedag gezegd?’
Jai knikt. ‘Ja, al gedaan. Maar ja. Je kent hem: druk, druk bezig.’
Ik grinnik. ‘Vertel mij wat.’
Ik geef Jai nog een knuffel en dan loopt hij de voordeur door. Ik kijk hem na terwijl hij in zijn auto stapt en wegrijdt. Na nog een lange toeter is mijn broer uit het zicht verdwenen.
Ik gooi de voordeur dicht en loop de keuken in. Ik zet een mok thee voor mezelf en ga aan de keukentafel zitten. Ik loop een beetje tegen mijn mok aan te tikken als de deur opengaat. Tom stapt naar binnen. Great, op hem zit ik nu dus écht niet te wachten.
De afgelopen week is hij constant bezig met me te flirten. En ik weet het: hij is sexy. Ongelofelijk sexy. Maar ik kan er niet tegen dat hij met me flirt alleen om mij zijn bed in te krijgen. Dan moet ie toch echt heel wat slimmer zijn. En dan zal het hem nog niet lukken.
‘Hey,’ zegt hij op zo’n vreselijk irritant toontje.
‘Hoi,’ zeg ik kortaf.
‘Zo, goed gehumeurd vandaag,’ merkt Tom sarcastisch op.
Ik kijk hem vuil aan. ‘Alsof jij altijd het zonnetje in huis bent.’
‘Ja, meestal wel ja.’
Ik rol met mijn ogen en neem een slok van mijn thee. Terwijl Tom drinken en wat glazen pakt, blijft er een stilte hangen in de keuken.
‘Zou je misschien willen helpen die glazen mee naar beneden nemen?’ vraagt hij dan aan me.
Ik werp een blik op het aantal glazen. Het zijn er vijf.
‘Sure,’ mompel ik.
Ik sta op en neem twee glazen drinken in mijn hand en voor Tom uit loop ik naar de studio.
‘Hey Yaar!’
Ik glimlach naar Georg. ‘Hey!’ Ik overhandig hem een glas cola.
‘Dank.’ Georg neemt een slok. ‘Ah, net wat ik nodig had.’
Grijnzend geef ik hem een stomp. ‘Ja, je zult wel dorst hebben.’
‘Hey!’ zegt Georg met een verontwaardigd gezicht. ‘Ik heb hard gewerkt hoor!’
‘Een paar snaartjes aangeraakt,’ zegt Bill grijnzend terwijl hij bij Georg en mij komt staan. ‘De enige die hier hard gewerkt heeft, ben ik.’
‘Pffft, echt niet. Jij hebt een beetje lopen lallen op een stoel!’
Bill grinnikt. ‘Dat is heel inspannend.’
Ik rol met mijn ogen. ‘Er is maar één iemand die hier hard heeft gewerkt, en dat ben ik,’ zeg ik grijnzend.
Georg en Bill kijken me vragend aan. ‘O?’
‘Ja,’ zeg ik lachend. ‘Slapen is zeer vermoeiend.’
Bill en Georg geven me tegelijkertijd een stomp en ik val in een stoel.
‘Nou ja!’ zeg ik lachend. Ik kom overeind. ‘Ik ben weer naar boven. Ik zie jullie wel weer.’
Ik geef Bill en Georg een knuffel en loop de studio uit. Daar knal ik tegen pap op. ‘Who,’ zegt pap geschrokken. ‘Oh. Hey meisje.’
‘Hey pap.’ Pap kijkt me aan. ‘Wil je wat vragen?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, ik kwam even wat drinken brengen.’
Pap glimlacht naar me. ‘Oké. Ik ben weer verder met mijn werk.’ Hij geeft me een kus en loopt dan de studio in.
Aaargh. Die vent maakt me echt he-le-maal gek! Echt. Het enige waar hij aan kan denken, is zijn eigen werk! Eikel, eikel, eikel!!
‘Oh, trouwens.’
Ik draai me om en zie pap die zijn hoofd om de studiodeur steekt. ‘Volgens mij komt de tweeling eraan.’

‘Oké!’
Zonder nog iets meer te zeggen, race ik de trap op en maak de voordeur open. En ja hoor: Florian en Kay lopen nét de oprit van ons huis op.
‘Heeeeeeeeey!’ roep ik naar ze en ik ren op ze af.
Florian en Kay beginnen te lachen en ik val ze allebei om hun hals.
‘Waar hebben we deze begroeting aan te danken?’ vraagt Kay lachend.
‘Oh, heel simpel. Jullie en Jenny zijn de meest normale wezens die ik ken. Dus die moet ik te vriend houden.’
Kay trekt zijn wenkbrauw op en ik begin te lachen. ‘Leg ik nog wel uit. Kom binnen!’
De tweeling hangt hun jassen op en dan lopen we naar de woonkamer.
‘He hè,’ zegt Florian als hij in de banken valt.
‘Ga me niet zeggen dat jij ook al hard gewerkt hebt,’ zeg ik op dreigende toon.
‘Euh, eigenlijk wel. Ik heb-‘
‘Wil het niet horen!’ zeg ik lachend en ik loop naar de keuken om wat drinken te pakken. Mannen! Altijd zeuren. Echt áltijd.
Met de glazen in mijn handen loop ik terug naar de woonkamer en plof zelf ook neer op de bank.
‘Dus. Wat kwamen jullie me vertellen?’
Florian en Kay kijken elkaar aan. ‘We gaan op vakantie,’ zegt Florian dan. ‘Voor drie weken, naar Panama. We vertrekken over twee dagen.’
Mijn mond valt open. ‘Serieus?! Dat is echt zoooooooooooooo vet!!!’ Helemaal hyper val ik mijn beste vrienden om hun hals. ‘Maar waarom vertellen jullie me dit nu pas? Jullie vertrekken over twee dagen al!’
Kay begint te grijnzen. ‘Omdat onze lieve oudertjes het ons pas zo’n vijf minuten geleden verteld hebben.’
Oh jongens! Dit is echt zo leuk!’
Ik weet gewoon hoe graag de tweeling naar Amerika wil. Daar hebben ze het echt al jaren over! En nu is het eindelijk zover:D
‘Dan moet ik me maar twee weken vermaken met Jenny,’ grijns ik.
‘Ben bang dat dat niet zal gaan.’
Ik schrik me helemaal een ongeluk en ik vlieg overeind uit de bank. ‘Jen! Damn, kind. Ik schrok me dood! Hoe kom jij nou weer binnen?’
Jenny grijnst. ‘Gewoon. De achterdeur.’
Ik plof weer neer op de bank en kijk Jenny dodelijk aan. ‘Geef de volgende keer even een seintje,’ brom ik.
Grijnzend laat Jenny zich in een stoel vallen. ‘Maar. Ik kwam dus eigenlijk om te vertellen dat ik ook op vakantie ga.’
‘Waaat?! Jij ook al?’
Jenny knikt. ‘Ja, mijn ouders hebben op het laatste moment besloten om toch op vakantie te gaan. We gaan een weekje naar Turkijke.’
Nou ja! Dus iedereen gaat op vakantie en ik zit hier dan in mijn uppie in dit domme gat.
‘Ahw, meissie toch!’ zegt de tweeling dan in koor en ze beginnen me te knuffelen. Ook Jenny stort zich in de groepknuffel en even later zitten we met zijn vieren dicht op elkaar op de bank.
‘Nou…Jen, wanneer ga jij?’
‘Over drie dagen.’
Ik kijk naar Kay. ‘Dus eerst jullie uitzwaaien…En daarna jou,’ zeg ik terwijl ik mijn hoofd naar Jenny wendt.
‘Jup. Maar mij mag je dan na een week alweer op komen halen!’
‘Dat maakt veel goed,’ zeg ik grinnikend.
Dus. Mijn vrienden gaan op vakantie. En ik zit hier alleen. Nou ja, met Tokio Hotel. Ach. Dan moet ik maar meer met die jongens omgaan. Is misschien ook gezellig :’)