¤ When dreams meet eachother ¤ °#5°

Meet Tokio Hotel
purple] Yara pov [/purple
Ik sla een hand voor mijn mond en probeer een geeuw te onderdrukken maar het lukt niet. Florian, die naast me zit, kijkt me grijnzend aan. ‘Moe?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, alleen die stukjes met Frodo vind ik nooit zo interessant.’
Florian grinnikt maar kijkt dan weer verder naar de film. Pffft, hij vindt het weer wel interessant.
Goed, voor de mensen die niet weten waar het over gaat: we zijn een week verder en we zitten meer met zijn allen (Flo, Kay, Jen en ik) bij mij thuis film te kijken. En dit keer is het ‘Lord of the Rings’. Deel drie. Ik vind die zo vet. Alleen die stukjes met Frodo zijn saai. Of ja, niet saai maar niet zo leuk als de rest van de film. Dus ja, dan krijg je al snel het probleem dat je moet gapen.
Ineens vliegt de deur open en een stroom licht komt de kamer binnen.
‘Pap!’ zeg ik pissig. ‘Doe die deur dicht! Het heeft ons een uur gekost om de hele kamer pikkedonker te maken!’
Papa rolt met zijn ogen. Een tik die ik van hem heb overgenomen. ‘Dat maakt niet uit. De gasten zijn er.’
Ik trek mijn wenkbrauw op. ‘Gasten?’
‘Ja, die band.’
Dan valt het kwartje. ‘Oh ja! Die kwamen vandaag.’
Florian en Kay beginnen te lachen en ik kijk ze droog aan. ‘Jullie zouden moeten weten dat mijn geheugen een ramp is.’
Kay grinnikt: ‘Geloof me. Dat weten we.’
Lachend geef ik hem een stomp. ‘Grappig. Maar dan zal ik ze maar eens gaan begroeten…’
‘Zullen we meegaan?’ stelt Florian voor.
Ik kijk hem droog aan. ‘Je wil ze zeker meteen weer weg hebben?’
Jenny schiet in de lach en Flo kijkt me dodelijk aan. ‘Heel grappig.’
‘Ik ben toch zo grappig. Maar zet de film even op pauze. Dank u.’
Kay kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan maar zet dan toch de film op pauze.
Dan loop ik achter pap aan naar de hal. In de hal staan vier jongens: ééntje met kort blond haar. Hij staat met zijn handen over elkaar een beetje rond te kijken. Hij straalt iets rustgevends uit en ik mag hem meteen. Naast hem staat een jongen met pikzwart haar. Damn, wat is die lang. En zijn kleren. Zo cool:D De jongen met het zwarte haar staat met een of andere hiphopper te praten of zo. Hmmm, niet verkeerd.
Dan valt mijn blik op Georg en hij grijnst naar me. Ik grijnst terug. ‘Hey Georg!’
Nu pas merken de andere drie jongens ook mijn aanwezigheid op. Man, wat voel ik me aangekeken.
‘Jongens, dit is mijn dochter Yara. Yara, dit zijn Gustav, Bill en Tom.’
De jongen met het korte blonde haar stapt op me af en steekt zijn hand uit. ‘Hey. Gustav.’
Glimlachend pak ik zijn hand aan. ‘Yara.’
Dan loopt de jongen met het zwarte haar naar me toe. ‘Hooi! Bill.’
Ik moet lachen door zijn enthousiasme. ‘Hoi Bill.’
Dan stapt de laatste jongen, Tom dus, naar voren. Zijn ogen glijden over mijn hele lichaam en ik heb echt het gevoel dat hij me bestudeert of zo.
[‘Dus,’ zeg ik met opgetrokken wenkbrauw en kijk hem aan.
De jongen kijkt me aan en begint te grijnzen. Hij steekt zijn hand naar me uit. ‘Tom.’
Ik geef hem een korte handdruk. ‘Yara.’
Ik zie dat de andere blikken met elkaar wisselen en ik heb er meteen een slecht gevoel bij. Is er iets aan de hand of zo?
‘Nou, nu jullie mijn dochter hebben leren kennen, denk ik dat het een goed idee is om naar de studio te gaan.’
De jongens knikken instemmend en Georg geeft me een knipoog. Ik knipoog terug en loop dan lachend terug naar de woonkamer.
‘En?’ Jenny veert meteen omhoog als ik binnenkom en ik schiet in de lach.
‘Ehm, ja. Het is dus Tokio Hotel.’ Droge blikken naar mijn kant en ik moet nog harder lachen. ‘Ach, ik heb ze alleen een hand gegeven. Ze lijken me best aardig.’ Ik plof tussen Florian en Jenny neer op de bank en wijs naar de tv. ‘Zet maar weer aan hoor!’
Twee minuten later is het weer muisstil in de woonkamer.
purple]paar uurtjes later[/purple
‘Jullie blijven eten he?’ roep ik terwijl ik me buk om borden te pakken.
‘Ja, en je hoeft niet te schreeuwen, ik sta achter je.’
Ik pak de borden uit de kast en draai me om. ‘Ja, maar twee seconden geleden nog niet!’
Kay rolt met zijn ogen en geef de borden aan hem. ‘Hier, zet eens even in de woonkamer neer.’
Kay trekt zijn wenkbrauw op. ‘At your service.’
‘Opschieten dan.’
Kay schiet in de lach en draait zich om. Grijnzend pak ik de mayonaise en zooi uit een andere kast en ik loop ook naar de woonkamer. ‘Wat voor snacks willen jullie?’ vraag ik dan.
‘Doe maar een kipcorn.’
‘Bamibal.’
‘Hamburger.’
‘Duidelijk,’ zeg ik grinnikend. ‘Jen, loop je even mee?’
Jenny knikt en loopt achter me aan naar onze ‘frietruimte’.
Onze frietruimte ligt ook onder het huis, bij de studio. Papa bakt hier meestal friet als het werk met een band of zanger(es) uitloopt en die hier moeten blijven eten. En als wij zelf friet hebben, bakken we het ook daar omdat anders het hele huis zo gaat stinken naar de friet.
Als Jenny en ik onder aankomen, kijk ik haar aan. ‘Zullen we een kijkje wagen?’
Jenny grijnst: ‘Ja, wat dacht jij dan?’
We lopen richting de glazen deur die leidt naar de studio en duwen hem zachtjes open. Mijn vader zit achter zijn bedieningspaneel met een ernstig gezicht door het glas te staren. Achter het glas zie ik de vier jongens staan met hun instrumenten. Bill zingt er een beetje op los. Volgens mij zijn ze gewoon een beetje aan het kloten om de apparatuur goed te stellen of zo. Dat doet pap altijd de eerste paar keren dat er een nieuwe band in zijn studio komt. Jenny komt naast me staan en we luisteren naar de ‘muziek’. Het valt me meteen op dat Bill een schitterende stem heeft. Als ik het zo goed zie, is Georg de bassist, Gustav de drummer en Tom de gitarist. Dit gepingel klinkt best goed!
‘Hey Yara. Jenny.’
Ik schrik op van mijn vaders stem die me lachend aankijkt. ‘Oh ehm…,’ zeg ik stotterend. Meestal vindt pap het niet zo leuk als ik binnenval tijdens opnames.
Pap glimlacht naar me. ‘Het is niet erg hoor. We zijn niet aan het opnemen.’
‘Hey Yara!’
Ik kijk op en zie dat Georg door de deur heen komt. Ik lach naar hem. ‘Hey Georg! Hoe ging het?’
Georg knikt. ‘Goed hoor.’
Dan komen ook de andere jongens binnen en ik begroet ze. ‘Ehm, ja. Jongens, dit is Jenny, mijn vriendin.’
Jenny geeft iedereen een hand en dan valt het stil. ‘Dus,’ zeg ik maar om de stilte te doorbreken. ‘Jenny en ik gaan eten maken.’
Pap kijkt me vragend aan en ik grijns. ‘Friet.’
‘Het zal eens niet.’
Lachend geef ik hem een stomp. ‘Hou toch je mond!’ Ik pak Jenny’s hand vast en trek haar mee de studio uit en loop de frietruimte in.
De frietruimte is eigenlijk een soort ondergrondse schuur met een diepvries en frietpan. Heel simpel maar o zo handig
‘Ik pak de snacks wel!’ zegt Jenny en ze duikt in de vrieskist.
Ik zet de frietpan aan en Jenny legt de snacks naast de pan neer.
‘En, wat vind je van ze?’ vraag ik grijnzend aan haar.
‘Nou…Ik vind Bill wel énorm schattig.’
Ik schiet in de lach en Jenny kijkt me verontwaardigd aan. ‘Wat?’
‘Niks hoor,’ grijns ik. ‘Typisch dat je dat nu al zegt.’
Jenny kijkt me droog aan. ‘Ik bedoel er níks mee.’
Nee, dat zeggen ze allemaal. Maar ondertussen! Ik zeg het maar niet hardop want ik weet hoe snel Jenny soms op de kast kan zitten. Maar toch…Dat ze het nu al zegt is gewoon heel typisch