¤ When dreams meet eachother ¤ °#1°

purple]Yara pov[/purple
Ooooooooh.
Mijn vriendin slaakt een diepe zucht en ze zakt nog iets verder onderuit. Ook ik kijk met een grote glimlach op mijn gezicht naar het beeldscherm en neem nog een graai uit mijn popcornbakje.
Samen met Jenny zit ik bij mij thuis op de bank onze favoriete film te kijken en hoe vaak we hem ook zien, hij blijft geweldig.
Ik zit helemaal in de film als de bel gaat. Gestoord kijk ik op en ook Jenny zucht.
‘Laat maar staan hoor, als het belangrijk is, komen ze wel terug,’ brom ik.
Jenny knikt. ‘Volkomen mee eens.’
We negeren de beller en kijken weer verder. Na een tijdje wordt er wéér op de bel gedrukt. Harder dit keer.
Met een zucht zet ik mijn popcornbakje op de lage salontafel neer. Waarom komen mensen toch altijd op bezoek als ik een film aan het kijken ben?
‘Ik zet hem wel even op pauze.’ Jenny zoekt in de bank naar de afstandbediening. ‘Ah, hebbes!’ Triomfantelijk houdt ze hem omhoog.
‘Goed gedaan,’ grinnik ik.
Jenny zet de film op pauze en ik loop naar onze voordeur toe. Ik trek gewoon die deur open, zeg dat ik geen tijd heb en heel druk bezig ben en of ze alsjeblieft later terug willen komen.
Ik ruk de voordeur open. ‘Sorry, ik heb geen tijd’.
‘Hè hè, dat duurde lang!’
Met opgetrokken wenkbrauw staar ik naar de twee figuren voor me. Dan begin ik te grijnzen. ‘Binnenkomen en mond houden.’
Kay trekt zijn wenkbrauw op. ‘Wat een hartelijk ontvangst!’
Ik haal mijn schouders op en loop voor mijn twee beste vrienden uit naar de woonkamer.
Jenny kijkt op als ze ons ziet binnenkomen. Als ze Kay en Florian ziet, begint ze te grijnzen. ‘Hey jongens.’
Florian ploft aan de ene kant naast Jenny neer en Kay aan de andere. ‘Hoi Jenny,’ zeggen ze knipogend.
Ik plof op onze bank naast Florian. ‘Jen, zet de film weer aan.’
Ik kijk waarschuwend naar Florian. ‘En je bent echt stil hoor. Hij duurt nog maar vijf minuten!’
Jenny begint te grijnzen. ‘Je hoort het, Kay.’
Dan zet ze de film weer op play. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang als ik Florians gezicht zie.
‘Meiden, dit is-‘
‘STIL!’ roepen Jenny en ik in koor. En tot mijn verbazing blijft het ook stil.
Na een paar minuten is de film inderdaad afgelopen.
Ik rek mezelf even uit. ‘Aah, prachtige film.’
Florian kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Prachtige film? Yara, het is Belle en het beest.’
‘Ja, dus?’vraag ik grijnzend.
Jenny valt me bij. ‘Dat is toevallig wel de beste Disney film die er ooit gemaakt is!’
Florian kijkt naar Kay en ze trekken allebei een hopeloos gezicht.
Lachend pak ik de bakjes popcorn van mij en Jenny van de salontafel af. ‘Moet er iemand nog popcorn?’ vraag ik.
Overbodige vraag. Kay en Florian kijken me met wiebelende wenkbrauwen aan. ‘Voor popcorn kun je ons altijd wakker maken!’
Ik grinnik. ‘Ik zal dat onthouden.’ Ik loop naar onze keuken toe en pak de zak popcorn uit een kastje.
Dan gaat voor de tweede keer de bel. Damn, het is wel nationale beldag of zoiets. Ik vul eerst de bakjes bij en loop dan naar de voordeur toe.
Er staat een jongen van ongeveer 1,75 meter voor de deur met schouderlang bruin haar. Zijn bruine ogen kijken me vriendelijk aan.
‘Hoi!’ zegt hij.
‘Ehm, hey,’ zeg ik aarzelend.
De jongen steekt glimlachend zijn hand uit. ‘Georg Listing, ik kom voor David.’
Ik begin te glimlachen en neem zijn hand aan. ‘Yara. David is mijn vader. Ik breng je wel even naar hem toe.’
Ik laat Georg binnen en hij hangt zijn jas op. Ik wacht even op hem en loop dan door een deur heen.
Het is best wel grappig eigenlijk. Als je bij ons binnenkomt, denk je dat het gewoon een normaal huis is. Een beetje groot maar voor de rest gewoon normaal. Maar als je deze deur opendoet, lijkt het wel of je in een heel andere wereld komt! Achter deze deur ligt namelijk de opname studio van pap waar hij altijd zijn artiesten ontvangt en waar al behoorlijk wat cd’s zijn opgenomen.
Ik loop het trappetje af achter de deur en we komen in de studio terecht. Ik zie mijn vader zitten achter zijn heilige knopjes tafell. Zo noem ik die tafel met die miljoenen knopjes.
Vreselijk ding.
Ik klop op de glazen deur en mijn vader kijkt op. Glimlachend open ik de deur. ‘Er is bezoek voor je.’ Ik draai me half om en laat Georg binnen.
Papa staat meteen op. ‘Georg! Mooi op tijd! Kon je het vinden?’
Georg knikt. ‘Ja hoor.’
Papa kijkt mij aan en ik begin te grijnzen. Ik snap de hint. ‘Ik ben weer weg.’ Ik knik nog even naar Georg en loop dan terug naar de woonkamer.
‘Dat duurde ook een uur,’zegt Jenny met opgetrokken wenkbrauw.
‘Ja, en je hebt nog steeds geen popcorn,’ zegt Kay terwijl hij naar mijn lege handen kijkt.
Oh ja, dat ging ik doen voordat Georg me stoorde. ‘Moment!’ Ik loop de keuken in en pak de vier bakjes met popcorn. Dan loop ik de woonkamer weer in en geef de popcorn bakken aan Jenny, Kay en Florian.
Meteen stort de tweeling zich op de popcorn. ‘Waar bleef je nou?’ vraagt Kay dan met volle mond.
Ik laat me neervallen in de zitzak. ‘Er stond iemand voor de deur voor pap.’
Kay knikt. ‘Aha.’ En ze gaan weer verder met eten.
Jenny kijkt me droog aan en ik grijns naar haar. ‘Komt wel goed, schatje!’ zeggen we dan allebei in koor en we schieten in de lach.
Sinds we die reclame hebben gezien, zeggen Jenny en ik constant: ‘Komt wel goed, schatje.’
Florian en Kay schudden hun hoofd. ‘Ik zal maar niks zeggen,’ zegt Florian met een overdreven zucht.
Grijnzend kijk ik hem aan. ‘Dat zou ik ook maar niet doen!’