~>10<~

Ineens spetterde de zwartharige jongen me nat. Verontwaardigd sprong ik achteruit. Andy lachte en gooide nog wat water naar me. Ik hield mijn hoofd schuin en begreep toen, dat hij een spelletje speelde. Ook ik pakte wat water en smeet het naar hem. Na een tijdje waren we helemaal nat en lachten we ons dood. ‘Kleuters.’ We draaiden ons om en zagen Yu staan. Hij schudde zijn hoofd en liep toen weer weg. Andy en ik keken elkaar aan en schoten daarna keihard in de lach. ‘Misschien moet ik maar eens gaan koken.’ Lachte Andy en ik knikte begrijpend. Maar in plaats van weg te gaan bleef ik tegen het aanrecht aanstaan. Nieuwsgierig keek ik hoe hij begon te koken. Na een half uur was alles klaar en hielp ik met tafeldekken. Tenminste, ik verkloote het en Andy legde alles weer goed. Ik keek beschaamd naar beneden, maar Yu woelde door mijn haar. ‘Geeft niets bosbewoner. Je moet nog wennen. Je leert het wel.’ Ik grijnsde en gaf Yu een knuffel. We gingen aan tafel zitten en begonnen te eten. Yu zei niets over het eten, terwijl Andy het echt smakeloos had gekregen. Na het eten stond hij gelijk op. ‘Ik ben weg. Laat de deur open vanavond. Ik ben waarschijnlijk te dronken om de sleutel te vinden.’ Ik keek hem na. Ik had geen idee wat dronken zijn inhield, maar het klonk niet geweldig. ‘Ik ga naar bed, zodat ik niet weer ziek word. Blijf zitten zolang je wilt.’ De jongen stond op en liep naar boven. Zijn voetstappen galmden door mijn hoofd en toen was er stilte. Ik sloot mijn ogen en luisterde aandachtig. Een verdwaalde uil liet zijn stem horen net als wat andere dieren en toen uit het niets Kain’s gehuil. Het brak me en ik voelde hoe een traan over mijn wang naar benden liep. Ik bleef stil zitten, zelfs toen mijn tranen al lang waren opgedroogd. Ik keek pas op toen ik de deur hoorde opengaan. En ik gegiechel hoorde. Yu liep naar binnen met een meisje. Ze drukten hun lippen op elkaar en wreven hun lichamen langs elkaar in een dans die ik niet begreep. Ik keek er verrast naar, zoiets had ik nog nooit gezien. Ineens had het meisje door dat ik keek. ‘En wie is dat?’ vroeg ze. Yu keek naar me. ‘Ow, das Andy’s meisje. Niet teveel op letten, of heb je zin in een triootje?’ Het meisje keek me onderzoekend aan en likte haar lippen. Toen knikte ze. ‘Ik kan niet zeggen, dat ze lelijk is.’ Yu lachte en schudde zijn hoofd. Daarna liep hij op me af. ‘Je hebt zelf de keuze, of je gaat met ons mee en hebt de nacht van je leven, of je gaat zo naar Andy.’ Ik keek hem niet begrijpend aan en deinsde terug voor zijn sterk ruikende adem. ‘Goed, het tweede dus, Jammer, je weet niet wat je mist.’ Ineens drukte hij zijn lippen op de mijne en ik besefte wat ik een aantal avonden daarvoor op mijn lichaam gevoeld had. Zijn lippen en die van Andy. Het verwarde me en hij trok grijnzend terug. Daarna nam hij het meisje aan haar middel mee naar boven. Ik bleef zitten, verward mijn lippen aan rakend. Ik snapte er niets meer van, mensen waren onmogelijk te snappen. Om mezelf bijeen te schrapen veranderde ik in mijn natuurlijke vorm en sloop naar boven. Midden in de gang stond ik stil. Ik hoorde geluiden die ik niet kende. Voorzichtig duwde ik met mijn snuit de deur open waarachter het vandaan kwam. Daar lagen Yu en het meisje. Yu bovenop met zijn gezicht in haar nek en hij stootte met zijn heupen. Ik had geen idee wat ze deden, maar ik kon wel zeggen dat ze genoten. Ik duwde per ongeluk iets te ver en de deur kraakte. Geschrokken schoot ik weg en volgde de andere geur. Andy’s geur. Voor zijn deur veranderde ik weer in een mens en ging naast hem liggen. Hij werd wakker en keek me aan. Daarna hoorde hij de kreunen en zuchtte. ‘Hij is weer bezig, hè? Rustig maar. Wat hij ook gedaan heeft, hij meende het niet en morgen is hij het weer vergeten.’ Ik keek de zwartharige jongen aan en barste in tranen uit. Daar schrok Andy van en hij knuffelde me. ‘Shht, stil maar. Wat is er, Aiyana?’ Ik zuchtte en huilde nog wat harder. ‘I-ik… Ik kan het gewoon niet.’ Snikte ik. ‘Hoe graag ik jullie ook wil snappen en begrijpen, het lukt me gewoon niet. Ik zal voor altijd een alien blijven in jullie ogen en dat doet zo’n pijn.’ Andy suste me en knuffelde me nog steviger. ‘Rustig, Aiyana. Dat is niet waar, ik weet zeker dat je snel zult wennen en als je iets niet begrijpt, zeg het dan, hoe stom het ook is. Ik zal het je uitleggen. Ik wil niet dat je je zo voelt echt niet.’ Ik keek de jongen hulpeloos aan. Hij kon dit niet menen. Het was onmogelijk dat hij zo lief tegen me zou blijven doen. Ik kneep mijn ogen dicht en schudde huilend mijn hoofd. ‘Nee,’ huilde ik en ik werd langzaam aan hysterisch. Dat hield echter op, toen Andy mijn kin omhoog duwde en zijn lippen op de mijne drukte.