Tara - Freak (versie 2)

Zodra ik begon te vertellen rechte hij zijn rug, na mijn hele uitleg zakte zijn mond open. Ik had het moeten weten! Natuurlijk, klonk dit helemaal geschift. “Ik denk niet dat je een freak bent. Als dat wel zo was, was ik dat namelijk ook. Jij spookt al m’n hele leven in mijn dromen.” Onderbrak hij mijn gedachten. Een gegrinnik ontsnapte hem. Niet dat ik echt snapte waarom. “Ik heb ontzettend vaak gefantaseerd over hoe het zou zijn als ik je eindelijk zou ontmoeten. Over het hoe-verder. Ook omdat mijn oma, net als de jouwe, zei dat jij mijn andere helft zou zijn. Maar zo voelt het nu helemaal niet, het voelt totaal anders dan ik me had voorgesteld.” Ratelde hij door, geen kans liet hij om mijn woorden neer te laten dalen. Het deed best wel pijn om dit te horen. Wat had hij dan wel verwacht? Dat hij me most gaan wakker kussen zoals in Doornroosje? Hij wende zijn hoofd af, vast uit schaamte maar daar gaf ik echt niks meer op. "Hoe had je het dan wel verwacht? Dat het een soort sprookje zou worden? Wake up." Mijn blik ging naar de sterren. Eigenlijk had ik het ook niet zo verwacht, maar ik had tenminste dé stap durven zeggen. "Misschien had jij dan mij moeten apart nemen of me daarjuist er over moeten aanspreken of doen wat je wou doen." beet ik hem nog eens keertje extra toe. Nee, ik had het ook niet zo verwacht. Niet zo als nu.Nog steeds keek ik gefrustreerd naar de lucht. "Cake?" begon ik maar en wees naar het spul dat er heerlijk uitzag.