[7.5] The Plan

Kiara vond mijn idee goed en we zijn meteen aan het werk gegaan. Samen graven we nu een graf uit. Eigenlijk zit het best diep, ter irritatie van Kiara. Uiteindelijk komen we aan tot het hout van de kist. Kiara haalt een hamer tevoorschijn en doet met de achterkant de hamer de spijkers uit de kist. “Ga alvast naar de zwerver.” Beveelt Kiara me. Ze haalt het deksel van de kist. “Duw hem erin!” Trouw zoals ik haar bevelen volg, duw ik de zwerver van de afgrond. Kiara gooit het deksel er terug op en spijkert het weer dicht. De kuil vullen we terug op.

We hadden gelukkig een oud graf genomen. Niemand zal merken dat hier pas gegraven is. Kiara doet de schoppen terug weg en ik ga nog even ronddolen. Hoe gemeen mijn idee ook klinkt, ik heb er geen spijt van. De man ligt tussen een skelet van een oude dame. Hij heeft voor nog enkele uren zuurstof, maar hij zal nooit meer verse zuurstof vinden. Hij geraakt nooit door al het zand heen, laat staan dat hij al door de kist kan.

Ik concentreer me om mijn vleugels te openen, wat me ook lukt. Mijn vleugels zijn besmeurd met bloed. Hoe moet ik dat eruit krijgen. “Mia, kom! We vertrekken, de zon komt snel op.” Ik loop een stenen trapje af en snel naar Kiara. Ze knikt en slaat haar vleugels uit. Samen vliegen we terug naar haar huis.

Thuis aangekomen zie ik de zon al opkomen. “Ik weet wel een manier om je vleugels terug schoon te maken. Kom, volg me.” Ik volg Kiara. We gaan de trap op en een kamer in. “Ga zitten.” De kamer is mooi versierd, net zoals de rest van het huis. Ik ga op een stoel zitten terwijl Kiara in de kasten rommelt. “Laten we beginnen.”