31. Sms'jes.

Ik zat in al een tijdje in bad en het regende nog steeds. Ik hoorde het tegen het raam tikken en hoorde de donder ook nog in de verte. Eigenlijk was het best wel gezellig zo op een of andere rare manier. Weer zat ik na te denken. Bill spookte constant door mijn hoofd. Het werkte echt op mijn humeur. Ik hoopte dat ik me morgen maar goed op de training zou kunnen concentreren. Ik had geen zin in een woeste Irina. Zou ik een berichtje zenden naar Bill? Om te zeggen dat ik spijt had van hoe ik had gereageerd tegen hem toen hij voor de 3de keer vroeg of ik niet meewilde rijden in de auto. Ik had er best wel een schuldgevoel over. Ik nam mijn gsm en opende een nieuw bericht en typte het volgende : Hey Bill, sorry van daarnet, het was niet mijn bedoeling om zo geïrriteerd en misschien wel wat boos te reageren op je vraag. ik lig gewoon wat in de knoop met mezelf de laatste tijd. Ik hoop dat je het me vergeeft?
Ik las het berichtje nog eens over en beet op mijn onderlip. Zou ik er ‘Ich liebe dich’ achterzetten? Ik twijfelde. Ik typte het er eens achter om te kijken hoe het stond in het berichtje. Ik twijfelde, mijn duim zweefde op de knop om hem te verzenden. Zou ik drukken? Nee, dacht ik toen. Ik wiste die laatste drie woorden en zette in plaats ervan een kusje. Dat had ik ook niet eerder gedaan in mijn berichten naar hem, maar dat zou niet zo opvallen? Ofwel?

Bill pov. :

Ik lag op mijn bed naar de regen te luisteren die tegen mijn raam tikte. Ik werd er terug rustig van. Plots schrok ik op. Mijn gsm piepte die op mijn nachtkastje lag. Ik ging terug rechtzitten en nam hem. Mijn hart sloeg ene hartslag over. Het was van Maaike! Vlug opende ik het berichtje en las ik het. Oh, ze had spijt. Dat was toch voor niets nodig? Mijn klein meisje toch. Wat moest ik terug zenden? Ik als het bericht nogmaals door en toen viel het op dat er een X’je op het einde van het berichtje stond. Dat had ze nog nooit gedaan. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Het maakte me wat in de war. Daarnet kwam het er nog op neer, dat we alleen maar vrienden zouden blijven, en nu stond er daar plots een X’je achter het berichtje. Ik dacht na. Ach misschien zend ze dat wel naar iedereen zo. Ik durf te wedden dat als ik berichten tussen Friedolien En Maaike zou lezen, er ook een X’je zou staan op het einde van de berichten. Maar toch, het stond er. Ik voelde een zwerm vlinders door mijn buik razen. Wat zou ik terug zenden? Ik begon te typen : Hey Maaike. Je moet je niet verontschuldigen, ik had zo niet moeten aandringen. Ik hoop dat je goed thuis bent gekomen? X

Ja, ik zette er ook een kusje achter. Het gaf me een goed gevoel. zo’n klein dom lettertje, het veranderde mijn hele humeur.