What A Day

Rustig wordt Lucy wakker. Alleen in bed, ookal lag gister Jason nog mee in bed. Als ze ziet dat ze nog maar een kwartiertje heeft om op haar eerste werkdag te zijn, springt ze het bed uit. Ze kleedt zich in een sneltempo aan en loopt de huiskamer in. “Waarom had je me niet gewekt?” vraagt ze snel aan Jason die rustig een boterham aan het eten is. “Je sliep.” “Tuurlijk! Maar ik moet toch wakker zijn om zo meteen naar het koffiehuisje te gaan.!” Strest Lucy terwijl ze snel een boterham smeert. “Zit wat in.” Geeft Jason toe. Er komt een zucht uit Lucy’s mond. Ze loopt snel naar de badkamer en doet daar snel haar haren borstelen en dat soort dingen. 5 minuten later loopt ze de badkamer uit en neemt haar boterham van tafel terwijl ze het appartement uitsnelt. Daar zijn die trappen alweer. Pist loopt ze vermoeid de trappen af. Dat moet haar weer overkomen. Eerst verslapen en dan die stomme trappen. Uitgeput komt ze bij het koffiehuisje aan, net op tijd.
Ze krijgt meteen een rode short aangeworpen van Wilms. “Jij neemt de bestellingen op, geeft die aan Alex, hij maakt die en jij serveert ze. Gesnopen? Kom voortaan niet meer op de laatste seconde.” Zonder op antwoord of iets in die aard te wachten, loopt ze arrogant de achterkamer terug binnen. “Bitch.” Snuift ze wanneer ze op een barkruk gaat zitten. “Waarom wou je eigenlijk een baantje hier?” “Gewoon, moet ergens beginnen.” “Nog nooit gewerkt? Hoe komt het?” “Altijd gesponsord geweest door de ouderfiguren.” “Waarom nu niet meer?” “Ben je van de politie ofzo? Zoveel vragen.” Grinnikt ze een beetje. Alex haalt zijn schouders op. “Ik ben zeg maar… het afgetrapt. Wou wat bewijzen tegenover hun. Ik had gedacht dat het volk hier wel meteen zou binnenstromen, niet dus.” “Je wilt misschien het bordje ‘gesloten’ van de deur halen.” “Ah” merkt ze op. “Mag het daar niet blijven hangen, ben moe.” Vraagt ze. “Als jij geen loonbriefje wilt zien, mag die daar blijven hangen van mij.”
Het blijft die ochtend vrij rustig. Vooral mensen die een meeneemkoffie willen. Werken in de koffiezaak is een geweldige job. Je kunt van veel profiteren. Dat doet Lucy dus. Als ze dorst heeft kan ze iets uit de koeler nemen, of gewoonweg een koffie. En honger? Af en toe pikt ze een koekje of cakeje. Makkelijk toch, zolang mevrouw Wilms haar niet betrapt in ieder geval.
Als even na vieren Tony en Annelies de zaak binnenwandelen, klaart het humeur van Lucy op. De laatste uren krijgt ze veel commentaar, die ze onterecht vind. “Hey jongens. Iets voor jullie?” Vraagt ze als ze aan hun tafeltje komt. “Gewoon zwarte koffie voor mij en voor Annelies een cappuccino waarschijnlijk.” Annelies knikt. Lucy keert om en geeft de bestelling door. Even later komt ze met de bestelling terug en geeft het aan hen. “Ik begin het al onder de knie te krijgen jongens.” Glimlacht ze. Daarna loopt ze al naar het volgende tafeltje. Achter haar rug om verwisselen Tony en Annelies hun koffie. Verkeerd gegeven, kan gebeuren toch? Na een kwartiertje komen ook Linde en Jason aan. Ze voegen zich bij de andere 2. Waarna meteen Lucy hun bestelling komt opnemen. “Wat mag het zijn?” Glimlacht ze. “Gewone koffie voor mij.” Zegt Jason. “En voor mij ook, maar ik wil er wat kaneelsuiker in.” “Komt in orde.” Even later komt ze terug met de koffie en is dan weer weg. En weer wisselen de vrienden hun koffie, weer verkeerd. Hoezo krijgt ze commentaar?