22. Bill zijn kamer.

“ Tom waar staan de glazen?” vroeg ik. Tom stond recht en liep naar een kast rechtsboven mij. “ Hier zo.” zei hij en hij haalde drie glazen uit. “Dank u.” zei ik vrolijk en ik probeerde zonder morsen de glazen vol te schenken, en met groot succes. Ik nam de rietjes die Bill had klaargelegd en zette in elk glas één rietje. “Hier.” Zei ik tegen Friedolien en Tom en zette twee glazen voor hun neus. Ik fronste mijn wenkbrauwen. “Bill zit wel lang weg,hé.” Zei ik. “Ja, inderdaad. Ik zou eens gaan kijken moest ik jou zijn.” zei Friedolien en ze keek me met een geniepig lachje aan. “ Waarom?” vroeg ik. “Durf je niet?” vroeg Friedolien en ze keek me met een arrogante blik aan, dat deed ze altijd als ze de vraag stelde ‘Durf je niet?’. “ Je weet dat je zo’n dingen niet tegen mij moet zeggen!” lachte ik. “ Bill zijn kamer is…” vroeg ik aan Tom. Die kon ons gesprek blijkbaar niet volgen wat hij stond ons dom aan te kijken. “De trap op eerste kamer rechts.” Zei hij verontwaardig. “ Dank u.” zei ik. Ik nam de laatste 2 glazen met aardbeien smoothie die op het aanrecht stonden en liep naar de gang, de trap op. Het voelde raar om in hun huis alleen rond te lopen. “ Eerste deur rechts.” Mompelde ik tegen mezelf. Ik klopte op de deur en hoorde Bill ‘Ja.’ roepen. Ik deed de deur open. Mijn ogen werden groter. “Sorry!” riep ik. Bill draaide snel zijn hoofd en ik deed snel de deur terug dicht. Bill was net van T-shirt aan het wisselen toen ik binnen kwam. hij stond in zijn bloot bovenlijf. Man, ik kan ook altijd alles mikken,hé. Nog geen 5 seconden later vloog de deur terug open en kwam Bill, die wat rood was geworden, in de deuropening staan. “ Ik dacht dat het Tom was.” zei hij vlug. “ O, echt sorry. Ik had moeten zeggen dat ik het was.” zei ik snel. Er was een stilte tussen ons. Plots schoten we allebei in de lach. “ Ach man, ik kan ook altijd zo goed mikken,hé.” Zei ik en ik bood hem een glas aan. hij pakte die aan en zei: “ Ach, eigenlijk was het niet zo erg. Kom even binnen.” En hij deed een paar stappen achteruit zodat ik zijn kamer in kon stappen. Ik keek mijn ogen uit. de kamer had witte muren en zwarte meubels. Er gingen niet zo veel dingen aan de muur. Boven zijn bed ging één of ander modern kunstwerk dat vast veel geld had gekost, en aan zijn bureau ging een foto, van hij en Tom toen ze klein waren, samen met hun moeder en Gordon. Het maakte me warm vanbinnen toen ik die foto zag. Bill was volgens mij echt een ‘familie mens’. Bill ging op zijn bed zitten en dronk van zijn smoothie. “ Je kamer is mooi.” Zei ik nog steeds onder de indruk. “ Dank je.” Zei hij en hij bloosde weer. “ Mama heeft me eigenlijk helpen inrichten.” Biechtte hij op. “ Jij en Simone hebben goeie smaak.” Zei ik en ik knipoogde naar hem waardoor hij ene grijns kreeg op zijn mond. “Zijn dat je cd’s en dvd’s?” vroeg ik verbaasd toen ik een grote kast vol cd’tjes en dvd’s zag staan. “Ja, dat zijn ze ongeveer allemaal.” Lachte hij. “Ongeveer?” zei ik en keek hem met grote ogen aan. “Ja, er liggen nog een stuk of 20 dvd’s in de tourbus en nog zo’n 5cd’s in mijn auto, denk ik.” Zei hij. “Is dat die auto die op de oprit staat?” vroeg ik nieuwsgierig. “Ja, dat is mijn auto.” Zei hij trots. Ik lachte en zei : “ Dacht ik het niet. Dat is echt zo’n auto typisch voor jou.” “Met al je complimentjes!” zei hij lachend. “Hoe bedoel je?” vroeg ik, ik snapte het niet. Bill begon mij na te doen : “ ‘Je kamer is mooi’, ‘ Wat ene mooi huis’, ‘ Die auto is typisch iets voor jou.’ Enzovoort en zo verder.” Lachte hij. “Mag ik al niet meer lief zijn? Het is goed, vanaf nu ben ik gemeen tegen je.” Zei ik en ik stak mijn tong uit naar hem. “Dat kun je niet.” Zei hij en hij trok zijn ene wenkbrauw in de lucht. Ik dacht even na. “Inderdaad, dat kan niet. Toch niet tegen jou.” En ik gaf hem nog een knipoog.