A Job?

Na een tijdje gepraat te hebben wil Jason Lucy aan de rest voorstellen in de hoek. Samen lopen ze naar het tafeltje waar de vrienden zitten te kletsen. ‘Jongens, dit is Lucy. Lucy dit zijn Annelies, Tony en Linde.’ Lucy geeft in volgorde een hand aan iedereen. Jason en Lucy zetten zich mee aan het tafeltje. ‘Lucy blijft vanavond bij mij logeren. De drie kijken mij aan alsof ik net in een zwembad ben gesprongen zonder dat ik kan zwemmen. ‘Zonder bijbedoelingen.’ Vul ik grinnikend zijn zin aan. ‘Ze kan blijven slapen in het bed van Ben. Die is toch verhuisd.’ Begint Jason weer. ‘Waarom blijf je bij hem slapen?’ Vraagt Annelies. ‘Lucy heeft op het moment geen slaapplaats. Ruzie met haar ouders. Daar weet jij toch alles van.’ Bij zijn laatste zin schieten zijn wenkbrauwen weer op en neer. Annelies kijkt het geïrriteerd aan. Stelletje pestkoppen. ‘Mijn vader werkt te minste niet in een homobar.’ Steek. Jason heeft duidelijk geen weerwoord. ‘Mijn vader blablabla.’ Doet hij Annelies na en gaat naar achter leunen op zijn stoel terwijl hij zijn armen over elkaar kruist. ‘Dus…’ Probeert Tony weer een gesprek. ‘Hoelang blijf je van huis weg?’ vraagt hij aan mij. ‘Ik weet het niet.’ ‘Studeer je nog, of werk je?’ Gaat de ondervraging door. ‘Geen van beiden.’ ‘Hoe raak je dan aan geld?’ Mengt Linde zich. ‘Niet?’ ‘Je moet toch iets doen?’ ‘Ik heb nooit gewerkt. Wat zou ik dan kunnen doen?’ ‘Gewoon zoals iedereen, laag beginnen. Afwassen, honden uitlaten, babysitten. Je kunt vanalles doen.’ Begint Annelies. ‘Ik haat afwassen, honden hebben een hekel aan me en kinderen op een magische wijze ook.’ Zeg ik geërgerd. ‘Ik heb een idee!’ Springt Jason opeens recht. Alsof ie net ontdekt heeft dat de aarde rond is. ‘Waarom vraag je niet aan mevrouw Wilms of je hier mag werken? Beetje opdienen enzo. Hoe moeilijk kan dat zijn?’ Hij gaat trots terug in zijn stoel zitten. ‘Je moet eerst langs haar gigantische vetrollen komen om tegen haar te kunnen praten. En als ze dat al overleeft, dan moet ze nog voorbij haar enge wrat komen. Ik zweer het je die wrat is kwaadaardig!’ Begint Tony alsof dit een griezelverhaal is. Annelies geeft hem een elleboog. ‘Ze valt best mee.’ Kom we gaan even naar haar toe. Samen lopen Annelies en Lucy naar de toog waar Alex, de barman, staat. ‘Is mevr. Wilms er?’ Vraagt Annelies op een lief toontje. ‘Ik zal haar roepen.’ En hij geeft ons een knipoogje. Niet veel later komt er een struise, eigenlijk heel dikke vrouw achter de toog staan. ‘Wat?’ Begint ze nors. ‘Kijk dit is Lucy en…’ Verder komt ze niet want Wilms gaat terug naar waar ze vandaan komt. ‘Oké, ze valt dus niet mee.’ ‘Je kan ook net zo irritant doen als haar.’ Zeg ik met een grijns en vraag aan Alex of hij haar terug hier krijgt. Even later staat mevrouw Wilms met haar handen in haar zij en kijkt de twee arrogant aan. ‘Dus, wat Annelies daarnet probeerde duidelijk te maken is dat ik wil proberen om hier te werken.’ ‘En waarom zou ik jou aannemen?’ ‘Wel, ik ben jong, snel en ik ben vrij aantrekkelijk.’ Somt Lucy op. ‘En ik kan overheerlijke koekjes bakken voor u en hier in het koffiehuisje.’ Wilms kijkt haar bedenkelijk aan. ‘1 kans, je begint morgenvroeg om half 8. Ik hoop voor jou dat die koekjes lekker zijn, want 1 misstap en je ligt er meteen weer uit.’ En ze ging weer terug. Annelies zit wat te grijnzen en Lucy kijkt met een nog grotere grijns terug. Samen lopen ze terug naar hun tafeltje. ‘Weet jij hoe je koekjes maakt?’ ‘Zat je net te liegen tegen haar?’ vraagt Annelies opgetogen. ‘Nja, leugentje om bestwil.’ Antwoord Lucy terwijl ze terug gaan zitten.