Hoofdstuk 1; Uitverkorenen

Mena keek somber hoe de wind zachtjes de laatste bladeren van deze zomer van de bomen afjoeg. Een koude zomer, kouder dan andere. Vooral in Heait, het kleine dorpje. Bij de kust in het noorden was dat gewoon, of in ieder geval… gewoner. Zelfs als ze in de hoogste toppen van de Mistbanken, de hoogste bergen in de omgeving, was deze zomer koud geweest.
‘Mena?’ zei een vragende stem zachtjes. Het was (uiteraard) haar beste vriendin: Senne.
Mena hield haar mond. Als haar ouders erachter kwamen dat ze met haar gloednieuwe Stola in de boom was geklommen. Maar waarom geven ze me dan een stola dacht Mena boos.
‘ Hier zit je! Ik wist het wel. Ik zat alleen bij de verkeerde boom te kijken. En ik dacht al: “wat is Mena klein geworden! ’ t Lijkt wel een vogel!” Maar dit is dus de goede?’
‘ Nee, dat lijkt alleen maar. Ik ben er net achter gekomen dat ik toch een Elv ben en dus kan Energiën,’ lachte Mena.
‘Nee! Nee! Ik wil je niet verliezen! Dat kan ik niet! Neeeee!’ speelde Senne. Mena viel pijnlijk uit de boom maar werd gered door haar stola, die vast bleef zitten aan een tak.
‘ Oeps!’ mompelde Mena, ‘ mijn kans verknoeid om toch nog een keer naar de Elven te gaan.’ Zei ze pijnlijk.
‘Maarja, wie kan dat schelen?’ vroeg Senne voorzichtig.
‘Even nadenken hoor. Mij misschien?’ snauwde ze. ‘Sorry,’ zei ze meteen.
‘Zitten jullie hier?’ vroeg Lude. Mena’s beste vriend.
‘Nee,’ zeiden Mena en Senne tegelijkertijd.

‘Ik wilde dat er eens wat gebeurde!’ Zei Mena, met iets van hunkering in haar stem.
‘Wie niet?’ zei Senne droog.
‘ Ja,’ zei Lude.
‘Jullie weten niet eens waar ik naar doel! We gaan zelf weg!’ zei Mena.
‘Nee,’ kreeg ze als antwoord uit twee monden.
Ze zaten lui in de binneplaats van Mena’s huis en Mena lag op de grond, Lude eveneens, maar Senne lag languit op de stenen tafel.
‘Jullie kunnen helpen,’ zei een zware stem, die klonk alsof er iemand van tweeduizend jaar oud praatte.
‘Jullie kunnen helpen,’ herhaalde de man, die langzaam verscheen.
‘ De energie!’ Zeiden Lude en Mena tegelijkertijd.
‘Jullie kunnen helpen, door de wereld van Marachona te redden!’ zei de man.
‘Ik, Artin Valk, vraag jullie, uitverkorenen, aan om de wereld te redden van Marachona!’ Zei de man in een ademteug.
‘Wij? Uitverkoren, net op het moment dat Mena zich verveelde? Ja hoor! Als er boeken bestaan over ons dan zou dit een fantastisch moment voor de lezer zijn… Heey! Waar is die Artin? En wie is Marachona, of wat?’ zei Lude.
‘