Hoofdstuk 8

Enkele minuten later liepen Perkamentus en ik de school uit waar een licht briesje mijn haren en zijn baard deed opwaaien. "Ik heb begrepen dat je momenteel verblijft in de wegisweg, maar volgens mij is het beter als je bij de Wemels logeert." "Wezels?" riep ik verbaasd. "Wemels," verbeterde hij me, "een tovenaarsfamilie die bevriend is met Harry Potter. Ron Wemel is Harry's beste vriend. Hijzelf zal na een week ook naar de Wemels gaan, dan kan je al onmiddellijk met hem kennismaken." Ik knikte ten teken dat ik het met hem eens was. "Hoe kom ik..." Nog voor ik mijn zin kon afmaken stond ik al voor een aardig uitziend huis. Een beetje verdwaald keek ik om me heen en vroeg me af waar mijn koffers gebleven waren. Besluitloos bleef ik daar een minuut of vijf staan tot ik besloot dan maar naar het huis te gaan aangezien dat het enige was dat ik kon doen. Toen ik voor de deur stond, hief ik mijn hand op en klopte drie keer op het harde hout. Een vriendelijk uitziende vrouw met vuurrrood haar deed de deur open en keek me vragend aan. "Euhm... hallo. Ik ben Geneviève Devonshire en ik..." Haar blik veranderde als bij donderslag. "Maar natuurlijk," riep ze uit, "kom maar binnen kind. Je koffers zijn er al. Kom nou maar." Ze hield haar hand uitnodigend uit richting de woonkamer. "Ik zal iedereen even roepen kan je onmiddellijk kennismaken." Terwijl ze een hele reeks namen begon af te roepen, stapte ik de knusse woonkamer binnen en liet mijn blik door de hele kamer glijden. Hij was nogal heel vol, maar het gaf me echt een gevoel van geborgenheid. Gestommel deed me opkijken en een hele familie roodharigen kwam zich één voor één voorstellen. Eerst was er meneer Wemel, de man van mevrouw Wemel , daarna kwam een vrolijk uitziende tweeling, Fred en George, -die ik dus nooit zou kunnen onderscheiden en me met een verdachte glinstering in hun ogen aankeken, daarna volgde Harry Potters beste vriend, Ron -die heel schattig bloosde toen ik hem een hand gaf-, en als laatste Ginny, de jongste van de familie. Er bleken er nog drie andere te zijn; Percy, -blijkbaar de saaiste van de familie- Charlie, -die in Roemenië met draken werkte- en Bill -de oudste van de kinderen die bij de tovenaarsbank; Goudgrijp werkte. "Ginny, toon Geneviève haar kamer eens even, wil je," commandeerde mevrouw Wemel haar dochter. Ginny knikte waarbij er een pluk rood haar voor haar ogen viel en ze leidde me naar wat volgens mij de logeerkamer was. "Ik hoop dat het je een beetje bevalt, het is nogal..." begon ze. "Het is perfect," zei ik terwijl ik rond mijn as draaide en de kamer goed in me opnam. Het was niet al te groot maar voor mij was het -zoals ik al zei- perfect.

-2 dagen later-

Ik zat tussen de benen van Fred tegen een oude eik terwijl ik aan het denken was aan hoe geweldig het hier was, bij de Wemels. Ginny was een echte vriendin voor me -wat ik nog nooit gehad had-, Ron bloosde steeds als hij me tegenkwam en stotterde echt schattig en George was gewoon... tja George. Maar vooral met Fred was ik echt close. En ja, hij leek qua karakter én uiterlijk heel veel op zijn broer, maar toch konden ze verschillen als dag en nacht. Hij had zijn armen om me heen geslagen en ik leunde ontspannen tegen hem aan. In de verte hoorde we de stem van George die vroeg of we mee gingen zwerkbal. Vragend keek ik Fred aan. "Heb je zin in een potje zwerkbal?" "Kan jij wel zwerkballen?" vroeg hij iets te uitdagend naar mijn smaak met de typische Fred/George-glinstering in zijn ogen. "Er is een kleine kans dat ik het nog nooit gespeeld heb, oké misschien heb ik nog nooit op een bezem gezeten, maar hoe moeilijk kan het zijn?"

Reacties/kudo's ??