5.2 It's raining, raining again

Chagrijnig gooide ik de laatste vuilniszak in de container. Ik strompelde naar de 'tuin' waar ik Aliance al in zag staan schoffelen. Of het is maar wat je schoffelen noemt, je kon zien dat ze geen ervaring had. Ik grinnikte zacht toen ik haar zo bezig zag. Ik bleef op afstand staan kijken hoe ze bezig was. Ze had niks door. Totdat ze een keer op keek. Het had natuurlijk niet lang mogen duren mijn luiheid.
'Gaat het lekker?!' vroeg ze geërgerd. Ik knikte.
'Beter als bij jou in ieder geval' zei ik met een blik op de tuin.
'Het resultaat valt niet goed te zien in blubber nee' zei ze met licht sarcasme in haar stem. Ik grinnikte.
'Gaan we nog aan het werk of hoe zit dat?!' hoorde ik vanachter me. Ik draaide me gefrustreerd om. De conciërge stond met een grote glimlach op zijn gezicht in de deur opening. Maar nadat hij mijn woedende blik had gezien verdween die. Ik keek snel over mijn schouder en zag dat Aliance net zo kwaad keek. Hij was volgens mij doodsbang voor ons. Wat hij ook maar beter kon zijn!
'Ga nou maar aan het werk!' zei hij snel en hij klapte de deur dicht. Ik gromde zachtjes. Daarna pakt ik de schoffel bij de muur weg en liep ik naar de blubber 'tuin'. Langzaam begon ik wat in de blubber te porren.
'Het is allemaal jou schuld' mompelde Aliance ineens. Het was waarschijnlijk niet helemaal de bedoeling geweest dat ik het hoorde, maar mijn super oren hadden het dus wel gehoord.
'Pardon?!' zei ik verontwaardigd en ik gooide mijn schoffel in de blubber en balde mijn vuisten klaar om de eerste mep te geven.
'Zie, nu sta je alweer klaar om als eerst de mep te geven' zei ze grinnikend. Ik snoof.
'En door wie sta ik hier klaar om de eerste mep te geven?!' zei ik. Het was even stil.
'Oké, door mij, maar als jij mij niet in de prullenbak had geduwd dan...' ze maakte haar zin niet af en keek weg.
'Dan wat?!' zei ik geïrriteerd, 'Trouwens, ik heb je nooit expres in die prullenbak geduwd!' riep ik uit. Kon ze daar nou nog niet over ophouden?! Het ging per ongeluk oké?!
'Tss' siste ze, 'je bent echt zo'n populair persoon hé, iedereen voor gek zetten' Populair? Ik? Ik barste ik lachen uit. Wat Aliance duidelijk niet goed opvatte. Ze gooide haar schoffel ook in de blubber en balde haar vuisten. Meteen stopte ik met lachen toen ze uithaalde. Ik voelde een lichte schok door mijn neus gaan. Ik voelde even aan mijn neus en toen ik iets warms voelde begon ik gefrustreerd te gillen. Ze keek me geschokt aan toen ik haar met een vernietigende blik aankeek.
'Dat deed je niet!' siste ik langzaam. Maar voor ze ook maar kon antwoorden duwde ik haar in de blubber en mepte ik haar volop in haar gezicht. Na een paar rake klappen hoorde we iemand roepen.
'STOP ONMIDDELLIJK MET DEZE WAANZIN?!' gilde een zwarte stem. Een wonder gebeurde. Van verbazing stopten ik en Aliance op commando. We gingen van elkaar af en stonden op. Verbaast keken we naar de persoon die in bij de ingang stond.
'Shit' mompelde ik zachtjes.
'Dubbele shit' mompelde Aliance zachtjes naast me. Het regende nog steeds en de modder die op ons zat spoelde langzaam van ons af.
'ONMIDDELLIJK NAAR BINNEN! NU!' schreeuwde de directeur. Langzaam strompelden we naar binnen.
'HOE KRIJGEN JULLIE HET VOOR ELKAAR?!' schreeuwde de directeur.
'We horen u wel hoor meneer, u hoeft niet zo te schreeuwen' mompelde Aliance. Ik knikte instemmend.
'IK MOET VOLGENS MIJ WEL SCHREEUWEN VOORDAT HET BIJ JULLIE DOORDRINGT?!' schreeuwde hij nog steeds door. Jasper en Edward die ook nog steeds in de kantine stonden keken verbaast op naar ons. We zagen er vast niet uit. Ons gevecht in de modder was nou niet bepaald een soort schoonheidsslaapje. Mijn neus kriebelde en even later nieste ik heel hard. Leuk, ik werd verkouden. Ik hoorde Aliance zacht grinniken. Maar even later nieste zij net zo hard, misschien nog wel harder. Nu grinnikte ik zachtjes.
'Wat moet ik nou toch met jullie aan?' mompelde de directeur triest. Hij had de hoop wel snel opgegeven. Ik nam het hem verder niet kwalijk. Hij had zo iets hier nog nooit meegemaakt. Er was niet veel hoop meer voor mij. En volgens mij was er niet zo weinig hoop voor Aliance.
'Schorsen heeft waarschijnlijk niet veel nut, maar het is het enige wat ik kan bedenken' zei hij terwijl hij even door zijn haar ging.
'Leuk, dan zijn we vrij!' mompelde ik zachtjes. Hij knikte langzaam.
'De vrije tijd is eigenlijk om na te denken over wat jullie hebben gedaan...' mompelde hij. We knikten braaf.
'Jullie zouden het echt nog geen week uithouden zonder vechten, hé?' zei hij hoofdschuddend. Er knapte iets bij mij.
'Pardon?! Dat is een vooroordeel. Ik kan zat een week zonder vechten hoor!' zei ik verdedigend.
'Inderdaad! Ik heb genoeg zelfbeheersing! Wedden?!' riep Aliance instemmend. De directeur kreeg een grijns op zijn gezicht.
'Ik neem de weddenschap aan' zei hij lachend. Mijn mond viel open, wat? Welke weddenschap? Ik wierp een geërgerde blik op Aliance. Ook zij was verbaast. Die baalde er nu vast van dat ze dat eruit had geflapt.
'Dus waarop wedden we?' vroeg de directeur nog steeds lachend. Het bleef even stil, dus besloot ik het woord maar te nemen.
'Als wij een week niet vechten dan worden al onze waarschuwingen ingetrokken en belt u onze ouders dat het allemaal een misverstand was van het vechten et cetera' zei ik glimlachend.
'Oké' zei de directeur, 'maar als ik win zijn jullie een week lang de bedienden van de leraren én de conciërges' zei hij. Het bleef even stil. Dat was wel heel vernederend en erg.
'Deal!' zei Aliance enthousiast.
'Wat?!' riep ik uit, ik keek verbaast haar kant uit.
'Oké, deal' zei de directeur en hij liep weg. Ik draaide me geïrriteerd om naar Aliance.
'Als dit mis gaat is dit jouw schuld' zei ik terwijl ik haar borst prikte. Ze balde haar vuisten en wou er tegen in gaan.
'Dames, nu al aan het vechten?' vroeg de leraar grijnzend. We hielden meteen op.
'Precies wat ik dus ook dacht' zei hij en hij liep zijn kantoor binnen. Dit werd een lange, lange week.