Fight for ther love you want. -1-

Op mijn gemakje wandelen door de stad. Ja, dat is weer iets dat ik graag doe. Of dat nu door de stad is of in een parkje, het is gewoon rustgevend en ontspannend. Natuurlijk zijn er vaak mensen die me dan herkennen. Met een handtekening of snel even met mij op de foto, zijn ze al blij en dan heb ik weer rust.
Dus zoals ik net vertelt heb, vandaag loop ik weer lekker gezellig door de straten van Berlijn. Met mijn handen in de zakken van mijn broeken. Rondkijken. Genieten van de omgeving. Naar mensen kijken en zelf aangestaard worden. Mijn ogen zijn lichtjes dichtgeknepen omdat ze zon nogal fel schijnt, maar dat doet me glimlachen.
Ik sta aan de lichten te wachten tot het groen wordt en ik kan oversteken, als mijn oog valt op een meisje dat me haastig voorbij wandelt. Een gloed van zacht ruikende vrouwenparfum dringt mijn neusgaten binnen en bedwelmt me. In een oogopslag ben ik helemaal betovert. Ik beweeg niet en geniet nog na van haar geur. Wanneer ik naast me kijk, zie ik dat ze alweer weg is. Ik zucht en zie dan dat het groen is voor voetgangers. Haastig steek ik over.
Als ik vind dat ik genoeg gewandeld heb voor vandaag, keer ik terug naar huis. Op de terugweg kom ik weer aan het kruispunt, op de plek waar ik haar parfum rook. Het idee doet me glimlachen. Haar parfum kan ik me nog steeds herinneren. Zacht. Herkenbaar. Ik stap verder en heb het gevoel dat ze bij me in de buurt is. Half dromend loop ik tegen iemand aan. Ik weet me overheid te houden, maar de andere persoon valt op de grond. Enkele excuses rollen direct over mijn lippen, maar dan houden zich plots stil wanneer ik dat parfum weer ruik. We kijken elkaar aan voor enkele seconden. Dan bied ik haar mijn hand en een glimlach aan. Hetzelfde krijg ik van haar terug. Ze neemt mijn hand vast. Met een klein beetje moeite weet ik haar recht te krijgen. Opnieuw kijken we elkaar even aan. Dan wendt ze haar blik af en raapt ze haar tas op.
‘Ik moet gaan. Dag’, mompelt ze. Ik wil nog wat zeggen, maar krijg niets meer over mijn lippen. En dan is ze verdwenen, net zo plots als ze gekomen is. Een leeg gevoel laat me achter. Uiteindelijk steek ik mijn handen terug in mijn zakken en wandel ik terug naar huis.




Reacties?