47-ward

Ik moest me haasten het was al laat en we moesten al in de leerlingenkamer zijn. Ik rende zo snel als ik kon door de donkere gangen tot ik in de verte een licht zag ik veranderde snel in een vogel en vloog naar boven en ging op een balk zitten. Er waren 2 mensen leraren volgensmij toen ze dichterbij kwamen herkende ik Anderling en Perkamentus ik vloog zo zacht als ik kon naar benede en achtervolgde ze "ja het is echt waar hij was terug maar Potter heeft hem verslagen met de hulp van Wemel en Griffel alleen ze liggen nu op de ziekenzaal"zei Perkamentus wat ligt Ron op de ziekenzaal? Ik spreide mijn vleugels en vloog zo snel als ik kon naar de ziekenzaal voor de deur veranderde ik terug en gooide de deur open. Hermelien keek me raar aan "hoe is het met ze?"vroeg ik snel "met Ron gaat het wel een beetje met harry niet zo hij is zwaar gewond door de aanval"zei ze met biberende stem en ik liep op haar af en legde mijn arm om haar heen "het komt wel goed"zei ik zachtjes ik ging naast haar zitten op het bed waar de op zat en ze leunde op mijn schouder ik voelde haar tranen op mijn gewaad vallen maar dat boeide me niet na ongeveer een half uur werd het stil ze was op mijn schouder in slaap gevallen. Ik legde haar neer op het bed en ging zelf in de stoel tussen Ron en Hermeliens bed zitten en viel rustig in slaap. "Marina Marina"hoorde ik een schorre stem zeggen en werd wakker "Ron"zei ik blij en vloog hem om zijn nek "je bent wakker"zei ik nog blijer "ja en hoe gaat het met Harry?"vroeg hij schor "nog niet wakker maar dat komt vast snel"zei ik blij "en Hermelien wat is er met haar?"vroeg hij toen hij naar het bed naast hem keek "die slaapt gewoon hoor"zei ik met een smile "okey das mooi"zei hij schor "ga maar weer rusten ik kon straks wel weer terug"zei ik en stond op "dankje"zei hij en viel weer in slaap. Ik liep naar de deur en wou hem net open doen toen hij in mijn gezicht open gegooit werd recht tegen mijn neus. "auw"schreeuwde ik boos "Mevrouw Dawn wat doet u hier zo vroeg" vroeg Perkamentus "Wat denk je zelf bij mijn vroenden kijken"zei ik boos en wreef over mijn neus "maar hoe wist u dat ze hier lagen?" vroeg hij en hij keek mij doordringend aan "ja dat is een goeie vraag ik wist het gewoon"zei ik blij en liep de ziekenzaal uit. Pfff dat was op het nippertje.