Hoofdstuk 19.5

Floor vond het verschrikkelijk om haar broer zo over zichzelf te horen praten. Ze kon zichzelf niet tegenhouden en sloeg haar armen weer om hem heen. ‘Je bent niet stom,’ zei ze, terwijl ze met haar hand over zijn rug wreef. De tranen stonden haar nu ook in de ogen. ‘Je bent niet stom. Fouten maken is menselijk. Iedereen maakt fouten.’
      ‘Maar ik maak fout na fout! Want d-daarna lukte studeren niet meer, e-en toen ging ik alleen maar meer p-pokeren… Maar ik k-kon me steeds minder goed concentreren en - en ik v-verloor steeds m-meer geld… En na elke leugen kwam er nog één, en nog één, en ik wist niet meer hoe ik ermee moest dealen…’
      Floor trok hem nog steviger tegen zich aan. ‘Ik vind het zo verschrikkelijk dat je dit allemaal alleen hebt moeten dragen,’ zei ze met schorre stem.
      ‘Ik heb het allemaal zelf gedaan!’
      ‘Omdat je aan het overleven was! Omdat je het allemaal zelf wilde oplossen!’ Ze zuchtte. ‘Omdat dat is hoe pap en mam het je geleerd hebben. Lysanne had gelijk - ze leggen veel te veel druk op je. Op ons,’ verbeterde ze zichzelf. Want ze besefte ineens dat dat zo was. Ook zij had heel veel druk van hen ervaren, ze ging er alleen op een andere manier mee om dan Olivier.
      Het deed haar pijn dat Olivier zich terugtrok en zijn schouders ophaalde. Hij geloofde haar niet. Natuurlijk geloofde hij haar niet. Hij moest het zelf gaan inzien, maar hij zat daarvoor nu veel te diep in de shit. Want Floor besefte ook dat zijn geldproblemen niet zijn grootste zorg waren. Het feit dat er een kapotte laptop in de woonkamer lag, wees op een veel groter probleem.
      Het was Olivier die de stilte verbrak. ‘Jij bent te goed, Floor,’ snoof hij. ‘Je mag best wat kritischer zijn. Je hoeft niet alles voor iedereen altijd goed te praten.’ Hij veegde met zijn mouw langs zijn ogen. ‘Ik - ik heb er een zootje van gemaakt.’
      ‘Ik weet dat jij vindt dat je geen - geen liefde, of zo, meer verdient omdat je fouten hebt gemaakt,’ zei Floor. ‘Maar ik hoop dat je op een gegeven moment gaat beseffen dat dat oké is. Dat niet alles perfect hoeft. Dat kan helemaal niet, want niemand is perfect.’
      ‘Jij bent perfect. Jij doet alles goed.’
      ‘Wát?’ Ze schoot er bijna van in de lach. ‘Dat is echt de grootste onzin dat je tot nu toe gezegd hebt. En je hebt al veel onzin uitgekraamd net over jezelf.’
      ‘Welles. Jij weet altijd het juiste te zeggen. Jij doet altijd goed. Je haalt altijd goede cijfers, gaat moeiteloos door je studie heen… Van alles wat jij doet, maak je een succes.’
      Floor stond even met haar mond vol tanden. Ze had haar broer nog nooit zo lovend over haar horen spreken. Was dat echt hoe hij over haar dacht? Hadden ze allebei altijd gedacht dat de ander alles goed deed?
      ‘Volgens mij moeten wij wat vaker eerlijke gesprekken met elkaar hebben, Olivier,’ zei ze. ‘Mijn leven loopt ook echt niet vlekkeloos. Ik kom om in het werk omdat ik nergens nee tegen durf te zeggen en nooit voor mezelf op durf te komen. Ik laat over me heen lopen.’ Ze schudde haar hoofd. ‘Niemand is perfect, en ik ook niet. En - en dat is oké.’ Die laatste woorden kwamen er met moeite uit. ‘Wat minder oké is, is mijn rug.’ Ze aarzelde even. ‘Ben jij klaar om naar de woonkamer te gaan?’
      Olivier beet op zijn lip, maar knikte toen. Floor ging staan. Toen Olivier hetzelfde deed, torende hij ineens weer boven haar uit. Even voelde ze een verandering in dynamiek - terug naar de oude patronen, zij het jonge, stille zusje en hij de stoere broer - maar toen ze zag hoe erg hij stond te trillen, was dat gevoel snel weer verdwenen. En ze hoopte dat dat ook weg zou blijven. Misschien zou hun relatie nu meer in evenwicht komen.
      Het was even wennen aan het licht, maar toen snelde Floor naar de bank toe om de kleding er vanaf te halen. Ze gooide het maar gewoon op de grond - een paar kledingstukken meer of minder maakte toch niet uit - en Olivier liet zich erop zakken. Zelf liep Floor naar de keuken, waste twee glazen af en vulde ze met water, voor haar en haar broer. Hij nam die van hem dankbaar en een tikje beschaamd aan en nam heel voorzichtig een paar kleine slokjes.
      ‘Vind je het goed als ik even een berichtje naar Lysanne stuur? Ze - maakte zich nogal zorgen.’
      ‘Oh. Eh - ja.’ Hij aarzelde even. ‘Floor -’
      ‘We hoeven het daar nu niet over te hebben,’ zei Floor. ‘We hebben volgens mij genoeg zware onderwerpen gehad voor nu. Ik laat haar gewoon even weten dat jij thuis bent.’
      ‘Ja.’ Hij nam een slok en murmelde toen: ‘Bedankt.’
      Floor gebruikte dit moment om haar jas uit te trekken, die ze de hele tijd nog aan had gehad. Daarna pakte ze haar mobiel en stuurde ze Lysanne het bericht. Ze zei dat Olivier veilig thuis was. Meer wilde ze niet delen, niet via WhatsApp, in ieder geval. En misschien moest ze straks toch met Olivier in overleg wat ze wel en niet aan Lysanne kon vertellen. Ze had weinig behoefte aan geheimen, maar het was nogal wat als je scharrel/vriendin/ex (ze had geen idee wat hun status nu was) hoorde dat je een serieuze pokerverslaving had.
      Ze zag dat ze ook nog een berichtje van Lukan had.

Ik hoop dat alles oké is met jou en je broer. Sterkte x

Haar hart maakte een klein sprongetje en ze besloot ook direct op hem te reageren.

Het is oké. Het komt allemaal goed. Dankjewel. x

Ze twijfelde over het kusje - maar omdat hij dat ook had gedaan, deed zij het ook.
      Daarna liep ze terug naar de bank. Tot haar verbazing - maar ook wel haar opluchting - zag ze dat Olivier in slaap was gevallen. Ze vroeg zich af of hij de laatste tijd wel een beetje had kunnen slapen - waarschijnlijk niet. Dus dit was goed.
      Ze wachtte een paar minuten, waarbij ze een beetje door haar telefoon scrolde. Toen ze dacht dat hij voldoende was weggezakt, begon ze heel zachtjes met het oprapen van zijn kleding. Ze wist dat hij een gemeenschappelijke waskamer had - misschien kon ze een eerste wasje voor hem draaien. Er zouden nog velen moeten volgen voor hij door al zijn was heen was.
      Toen ze alle kleding in en rondom de wasmand in de badkamer had gegooid, begon ze alle papieren en andere rotzooi van de grond te rapen. Er trok een rilling over haar rug over hoe vies de vloer en meubels waren - maar één probleem tegelijk.