74. Goedmaak Seks

De kamer leek stil, alsof het zijn adem inhield voor wat komen ging. Elise stond daar nog steeds tegen de muur, haar borst ging snel op en neer terwijl ze me aankeek met die vurige blik die altijd iets in mij losmaakte. "Jij," begon ze, maar haar woorden werden onderbroken door een volgende kus. Haar lippen waren rood van onze kus, haar ademhaling zwaar. En ik? Ik kon niet stoppen. Het was alsof al die opgekropte emoties, al die spanning van de afgelopen weken, eindelijk een uitweg hadden gevonden.
Ik tilde haar op, haar benen sloten zich instinctief om mijn middel. Ze greep me vast alsof ze bang was dat ik haar los zou laten, maar dat was onmogelijk. Ik duwde haar met een harde klap tegen de muur, en de impact zorgde ervoor dat een schilderij ernaast scheef ging hangen. Het maakte me niets uit. Niets deed er op dat moment nog toe behalve haar. Haar geur, haar stem, haar alles. Elise kreunde zacht, maar niet van pijn.
“Je maakt me gek,” fluisterde ze tegen mijn lippen, haar stem schor. “Jij begon,” antwoordde ik, mijn stem laag en ruw, terwijl ik haar kin lichtjes omhoog duwde om haar hals bloot te leggen. Mijn mond gleed langs haar nek, en ik voelde haar vingers door mijn haar gaan, haar nagels die me vastgrepen alsof ik de enige houvast was die ze nog had.
“Elise,” fluisterde ik, mijn stem hees van verlangen, maar ze trok me terug naar haar mond, alsof woorden geen plaats hadden in wat we voelden.
Ze trok me mee naar het bed, maar halverwege greep ik haar vast, draaide haar om en drukte haar tegen de kast. De spiegel erop trilde, en een kleine decoratieve vaas viel van de rand af.
Haar handen waren overal, mijn T-shirt rukte ze bijna kapot terwijl ze het omhoog trok. Ik gaf er niet om. Ik greep haar heupen, tilde haar op, en in de beweging sloeg ze een lamp van die kast. Het licht flikkerde kort voordat het volledig uitging. De kamer was nu half in het donker gehuld, de enige verlichting kwam van de straatlantaarns buiten. Het gaf de ruimte een vreemd, intiem gevoel, alsof de rest van de wereld niet bestond.

Met een beweging trok ik haar weg van de kast en bracht haar naar het bed. De kamer leek plots te klein voor de intensiteit die tussen ons hing. Toen haar lichaam het matras raakte, hoorde ik het kreunen onder ons gewicht. Haar voet schoot uit en raakte een lamp op het nachtkastje, die met een luid geluid op de grond viel. Het glas brak, maar het enige dat ik kon zien, was Elise—haar ogen, haar lichaam, haar alles.
We rolden, en nu was zij boven, haar handen stevig op mijn borst gedrukt terwijl ze naar me keek met een blik die mijn adem wegnam. Ze boog voorover, haar haar langs mijn gezicht strijkend, terwijl ze me kuste met een vurigheid die alles leek te verbranden. Mijn handen gleden naar haar heupen en trokken haar dichterbij, de beweging liet het bed kraken, alsof zelfs dat niet bestand was tegen ons.
Opnieuw veranderden we van positie, en deze keer raakte mijn voet de rand van een kleine tafel. Deze kantelde en de koffiekopjes erop vielen met een harde klap op de grond. De inhoud spatte uit over het tapijt, maar niets kon onze aandacht afleiden. Alles leek zich te beperken tot ons, de geluiden van onze lichamen en de chaos die we creëerden .Elise liet zich weer achterover zakken, en ik voelde de behoefte om haar alles te geven wat ik in me had.
Met een laatste krachtige beweging in haar brak het bedframe onder ons door, en we vielen naar beneden. Elise keek me verbaasd aan, en een korte giechel ontsnapte haar lippen. "Je hebt het bed gebroken, Kaulitz," zei ze tussen haar zware ademhalingen door.
"Ik ben nog niet klaar," fluisterde ik, mijn stem doordrenkt met verlangen.
Ik trok haar terug naar me toe, onze lichamen verstrengeld, terwijl we ons voortbewogen naar de vloer. Kussens en dekens lagen overal verspreid.
Het gordijn hing inmiddels half van de muur, een deel was losgetrokken tijdens onze bewegingen. De schilderijen die netjes aan de muur hadden gehangen, lagen nu scheef of op de grond. De kamer leek alsof een tornado erdoorheen was geraasd, maar wij wáren die tornado.
Ik voelde haar nagels over mijn rug krassen, een brandend gevoel dat zich mengde met de intensiteit van het moment. Ze kreunde mijn naam, luid en zonder schaamte. Ik drukte haar tegen de muur naast het bed, haar hoofd leunde achterover terwijl ze me vol overgave aankeek. "Bill," fluisterde ze, en haar stem was schor, vol verlangen en passie.
Toen het eindelijk stil werd, zakten we uitgeput op de vloer, onze lichamen nat van het zweet. Haar hoofd rustte op mijn borst terwijl ze haar vingers langzaam over mijn huid liet glijden. We luisterden naar elkaars ademhaling, zwaar en onregelmatig. De kamer was kapot, het bed onherstelbaar, en er lag glas verspreid over de vloer. Maar wat maakte dat nu uit?
"Ik denk dat we in de problemen zitten," fluisterde ze, en haar stem was hees.
Ik grijnsde, keek naar de chaos om ons heen en kuste haar nog een keer, zachter deze keer, maar met dezelfde intensiteit. "Het was het waard," zei ik simpelweg, en ze glimlachte vermoeid.
De kamer was kapot, maar wij voelden ons heel.