Elliot Finnigan

Cas was weggesleurd, nog steeds compleet in paniek.
Waarom haalden ze hem weg?
Hij had niets verkeerd gedaan.
Elliott wist niet wat te doen, het enige wat hij kon bedenken was diepe ademhaling.

Uiteindelijk was zijn hand terug zichtbaar, en niet veel later zijn hoofd. Hij kon terug opgelucht ademen.
"Waar is Cas?" Vroeg hij.
Er werd niet op gereageerd.

"Elliott. Sinds wanneer kun je je onzichtbaar maken?" Roepen de begeleiders uit, terwijl hij nog trilt van de schock en adrenaline.

"Ik... Ik weet niet." Geeft hij eerlijk toe.

Natuurlijk willen ze er meteen mee oefenen. Ze sleuren hem mee naar de trainingszaal, en zetten hem aan het werk.

Altijd weer hetzelfde. Tot hij niet meer verder kan.

Op zijn vraag naar Cas word geen antwoord gegeven.
---
3 dagen later is Elliott stikkapot van de heftige training. Niet alleen van zijn gedaante verwisseling, maar nu ook van zijn onzichtbaar zijn.

Elke dag hadden ze hem doen trainen op onzichtbaar worden. En moest hij twee minuten de gedaante van iemand anders aanhouden.

Hij was blij met even rust, al maakte het nog steeds lege bed van Cas hem verdrietig.

Zuchtend pakte hij een dekentje en wikkelde hij zichzelf in de fleece warmte om een serie te kijken en even op te warmen.
Opgekruld op de zetel viel hij al snel ongemerkt in een uitgeputte slaap.