Hoofdstuk 15.1

Floor had een erg slechte nacht. Ze viel met veel moeite in slaap en droomde vervolgens dat Lukan en Lysanne elkaar kusten en dat Floor erbij stond om Lysanne’s hand vast te houden. Om twee uur werd ze weer wakker en checkte ze toch even of Lysanne’s kamer nog steeds leeg was, maar haar bed was nog steeds leeg - dus was haar vriendin bij haar rebound blijven slapen.
      Lysanne had na haar eerste berichtje wel nog gestuurd dat ze veilig was, en er had maar één spelfout in gezeten. Toch zat het Floor niet lekker dat ze niet wist waar ze dronken naartoe was gegaan. En ergens knaagde het aan haar dat Lysanne een rebound nodig vond. Had ze het zo vervelend gevonden om Lukan weer te zien?
      Uiteindelijk was ze wel weer in slaap gevallen. Om 7 uur was ze echter alweer klaarwakker en hoewel ze hoofdpijn had door de korte, onrustige nacht, besloot ze toch maar om op te staan.
      Ze wilde haar gedachten niet naar Lukan laten gaan, maar het gebeurde toch. Ze vroeg zich af hoe het tussen hen was geweest als Lysanne er niet was geweest. Als dat knagende schuldgevoel er nu niet had gezeten. Waren ze dan nu aan het daten? Of scharrelen, of wat het ook was dat Lukan deed met de meiden die hij leuk vond?
      Eén ding was haar gisteravond wel duidelijk geworden: hij was niet toe aan een relatie. En zij had geen behoefte aan iets waar geen enkele toekomst in zat. Net als toentertijd met de vriend van Olivier, was ze door bij hem weg te stappen, weer beschermd tegen een gebroken hart.
      Waarom voelde het dan alsnog alsof iemand tegen haar hart had staan rammen?
      De tijd leek voorbij te kruipen. Floor had een kopje thee gemaakt, had al een paar hoofdstukken in haar boek gelezen en had haar werklaptop even opengeklapt (en snel weer dichtgeklapt toen ze zag wat er allemaal nog voor de markt moest gebeuren, dat gaf te veel zenuwen) voor ze eindelijk beweging hoorde in de gang.
      Ze was lichtelijk teleurgesteld toen Aimee gapend de woonkamer in kwam lopen, al liet ze dat niet merken. ‘Goedemorgen,’ begroette ze haar huisgenootje.
      ‘Morgen,’ zei Aimee. Er volgde nog een gaap. ‘Wil je ook koffie?’
      ‘Jawel, lekker.’
      Aimee begon in de keuken te rommelen, zette een kan koffie met hun oude-maar-nog-steeds-werkende koffiezetapparaat met filter, en smeerde toen twee broodjes. Daarna plofte ze naast Floor op de bank neer en nam ze een hap van haar boterham. ‘Lysanne’s bed was onbeslapen.’
      ‘Hm-hm. Die heeft een rebound van Lukan.’
      ‘Lukan?’ Aimee fronste even. ‘Die gast met z’n veel te blauwe ogen?’
      Floor grinnikte. ‘Die, inderdaad. Dat is voorbij.’
      ‘Hm.’ Aimee nam nog een hap. Pas toen ze die had doorgeslikt, zei ze: ‘Zij had hem voor je neus weggekaapt, toch?’
      Het was niet iets wat Floor verwacht had van Aimee te horen, en dus kon ze haar verbazing niet volledig onderdrukken. ‘Hoe - wat?’
      ‘Jij leek nogal vol van die jongen te zijn, en toen was zij ineens met hem thuis hier op de bank aan het rollebollen,’ zei Aimee op een toon alsof ze vertelde hoe haar tentamen was gegaan. ‘Eén plus één is twee.’
      ‘Ze kaapte hem niet voor me weg,’ schoot Floor direct in de verdediging. ‘Er was nog helemaal niks tussen ons, dus ze mocht doen wat ze wilde.’
      ‘Oké.’ Aimee haalde haar schouders op. ‘Als jij het zegt.’
      Toch kreeg Floor het idee dat ze niet werkelijk overtuigd was. ‘Het lukte me die avond niet eens normaal met hem te praten,’ voelde Floor zich genoodzaakt om te zeggen. Ze hield niet van conflict en vond het al lastig genoeg dat het niet tussen Aimee en Lysanne boterde. Ze wilde niet dat Aimee nog meer reden had om haar niet te mogen. ‘Dus het was al een verloren zaak voor mij.’
      ‘Jíj wist niet hoe je tegen hem moest praten?’ Aimee klonk oprecht verbaasd, en dat gebeurde niet vaak. ‘Jíj? Jij praat met iedereen. Ik ken niemand die zo makkelijk met iedereen praat als jij.’
      ‘Nou, het lukte me niet,’ zei Floor met een zucht. ‘Ik wist geen woord uit te brengen.’
      ‘Nou, dan had je het wel héél zwaar te pakken, zeg,’ floot Aimee. ‘Dan kaapte ze hem al helemáál voor je weg.’
      ‘Nee, echt niet, zo was het niet,’ zei Floor, al klonk ze minder overtuigd.
      ‘Waarom verdedig je haar?’ vroeg Aimee fronsend.
      ‘Omdat ze mijn vriendin is.’
      ‘Ja, dus? Soms doen je vriendinnen ook stomme dingen.’
      ‘Maar ik wil niet dat je haar niet mag.’
      Aimee rolde met haar ogen. ‘Mijn beeld van Lysanne verandert echt niet door dit voorval, hoor.’
      Floor wilde vragen wat voor beeld ze dan van Lysanne had - wat de reden was dat die twee elkaar niet lagen. Ze wist dat zowel Lysanne als Aimee niet altijd even makkelijk in de omgang waren, maar begreep niet zo goed wáár de frictie dan precies zat.
      Maar op dat moment hoorde ze de sleutel in de voordeur, en een paar tellen later het bekende geluid van krukken die op de grond tikten.
      ‘Als we het over de duivel hebben,’ beëindigde Aimee hun gesprek. Ze had haar boterhammen naar binnen gewerkt en stond weer op om koffie voor hun in te schenken. Floor moest toch een klein beetje glimlachen toen ze toch een derde kopje vulde.
      Toen Lysanne binnenkwam, hield ze even haar kopje omhoog ter begroeting en zei toen: ‘Ik ga weer aan de studie.’
      ‘Ook goedemorgen, Aimee,’ zei Lysanne met een bedenkelijke blik. ‘Het is zaterdagochtend en de tentamens zijn net geweest. Waarom duik je in hemelsnaam de boeken in?’
      ‘Omdat ik het leuk vind,’ was haar simpele antwoord, en ze liep langs Lysanne heen de woonkamer uit.